ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
Κυριακή, 09 Ιουνίου 2013
Ομιλία του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά
στο Προσυνέδριο στη Θεσσαλονίκη
Σας ευχαριστώ από καρδιάς.
Δεν ήταν δυνατόν να μην είμαι εδώ, στην όρθια, στη γαλάζια Μακεδονία μας.
Σας ευχαριστώ για τη δύναμη, για την ακτινοβολία, για το πάθος που εκπέμπετε.
Μακεδονίτισσες και Μακεδόνες,
Θα σας μιλήσω πριν απ’ όλα για το πρώτιστο «εθνικό θέμα»: Για τη σωτηρία της χώρας από την πιο σοβαρή κρίση που αντιμετώπισε τις τελευταίες δεκαετίες!
Γιατί τι νόημα έχει να μιλάμε για εξωτερική πολιτική, σε μια χώρα αποσταθεροποιημένη;
Ε λοιπόν, την αποσταθεροποίηση την αποτρέψαμε! Αλλά χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμα, για να μην βρεθούμε ξανά εκεί που ξεκινήσαμε…
Πριν από τρία χρόνια, τον Ιούνιο του 2010, πηγαίναμε στο Συνέδριό μας μετά από μια πρόσφατη εκλογική ήττα, μετά από μια σημαντική αλλαγή ηγεσίας που είχε γίνει για πρώτη φορά με συμμετοχή όλης της βάσης, και ενώ η Ελλάδα έμπαινε στην ρότα, στην πορεία του Μνημονίου…
Σήμερα πηγαίνουμε στο επόμενο Συνέδριο σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες: Η παράταξή μας κέρδισε τις εκλογές της περασμένης χρονιάς, παραλαμβάνοντας την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής. Δημιουργήσαμε μια τρικομματική κυβέρνηση, στην οποία οι περισσότεροι δεν έδιναν περισσότερο από μερικούς μήνες ζωή. Πήραμε τις ευθύνες της χώρας, για την οποία οι περισσότεροι προεξοφλούσαν ότι θα έβγαινε από το ευρώ μέσα στους επόμενους μήνες…
Και μέσα σε ένα χρόνο, διαψεύσαμε όλες τις Κασσάνδρες!
Σήμερα, ένα χρόνο αργότερα, έχουμε αλλάξει τελείως την εικόνα της χώρας, έχουμε ανατρέψει πλήρως την κατάσταση και έχουμε διαψεύσει τους επαγγελματίες καταστροφολόγους…
Και σε αυτό θέλω δημόσια να αναγνωρίσω τη στήριξη και τη βοήθεια που πρόσφεραν τα δύο άλλα κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνησή μας.
Όλοι μαζί κρατήσαμε όρθια την Ελλάδα. Και όλοι μαζί την αλλάζουμε. Κι έχουμε απέναντί μας, εκείνους που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε, εκείνους που θέλουν γυρίσουμε σε όλα όσα μας οδήγησαν σε αυτήν την κρίση, εκείνους που πρόβλημα δεν θα είχαν να δουν την Ελλάδα να καταστρέφεται…
Αυτή η συνεργασία των τριών κομμάτων, δεν είναι μόνο πρωτοφανής για την χώρα μας. Είναι και σωτήρια!
Γιατί μέσα σε πολύ σύντομο διάστημα, αποκαταστήσαμε την Αξιοπιστία της Πατρίδας και τη Σταθερότητα.
Αυτό που πετύχαμε είναι κοινή επιτυχία! Και την πιστωνόμαστε όλοι μας. Υπάρχουν ασφαλώς και διαφωνίες ανάμεσά μας. Διφωνίες κυρίως ιδεολογικές. Αλλά αυτές δεν εμπόδισαν να λειτουργήσουμε όλοι μαζί και να επιτύχουμε αυτά που πολλοί λίγοι πίστευαν ένα χρόνο πριν.
Η Ελλάδα δεν βρίσκεται πια στον αστερισμό του περίφημου Grexit, της εξόδου από το ευρώ. Βρίσκεται στον αστερισμό του Grecovery, δηλαδή λίγο πριν αρχίσει η Ανάκαμψη.
Αυτή τη μεγάλη ανατροπή, μερικοί δεν μπορούν να τη χωνέψουν. Κάθε φορά που η χώρα μας σημειώνει μιαν επιτυχία, είτε την αμφισβητούν, είτε τη λοιδορούν, είτε προσπαθούν να τη μειώσουν, υπογραμμίζοντας εκείνα που ακόμα δεν έχουν αλλάξει.
Αλλά την πλήρη αντιστροφή της κατάστασης δεν τη λέμε εμείς, την ομολογεί καθημερινά ο ξένος τύπος, οι διεθνείς οργανισμοί και οι διεθνείς αγορές. Όλοι εκείνοι που μας είχαν «τελειωμένους» πριν ένα χρόνο, σήμερα προβάλλουν πρωτοσέλιδα στο πόσο αλλαγμένη χώρα είναι πια η Ελλάδα. Το πόσο πολλά και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις – τις δικές τους τις προβλέψεις – κατάφερε τους τελευταίους ένδεκα μήνες αυτή η τρικομματική κυβέρνηση που δημιουργήσαμε.
Μερικοί δεν το αντέχουν αυτό. Δεν τους πάει. Τους χαλάει τη διάθεση…
Αλλά αυτό δεν είναι μόνο μικροψυχία εκ μέρους τους!
Φτάνει στα όρια της υπονόμευσης της χώρας!
Γιατί υπονόμευση της χώρας δεν είναι άραγε, να προειδοποιεί η Αντιπολίτευση τους ξένους επενδυτές, να μην επενδύσουν στην Ελλάδα γιατί «θα χάσουν τα λεφτά τους»;
Σε μιαν Ελλάδα που έχει ανεργία 27% και πάνω από 60% στα νέα παιδιά, δεν είναι άραγε υπονόμευση να διώχνουν τους επενδυτές που θα δώσουν θέσεις εργασίας;
Αποσταθεροποίηση δεν είναι να πρωτοστατεί η Αντιπολίτευση σε ματαίωση επενδύσεων, παντού στην Ελλάδα; Δεν διαφωνούν απλώς με κάποιες επενδύσεις. Είναι αντίθετοι με κάθε επένδυση!
Δεν είναι απέναντι μόνο στις επενδύσεις. Είναι αντίθετοι και στις αποκρατικοποιήσεις: Πασχίζουν με κάθε τρόπο, να μην έλθουν χρήματα στην Ελλάδα. Να μη δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Να μην υπάρξει εισόδημα για τους πολίτες και έσοδα για το κράτος. Να μην πιάσουμε τους στόχους μας, να μην καταφέρουμε να βγούμε από το Μνημόνιο. Αυτό θέλουν. Εμείς όμως δεν θα τους κάνουμε τη χάρη…
Δεν ξέρω αν αντιπαθούν αυτόν τον τόπο. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι ίσως και μισούν αυτόν τον τόπο! Τα’ χουν χάσει εντελώς; Δεν ξέρω…Ποιος ξέρει; Εμείς πάντως αυτή τη χάρη-και το λέω αυτό από εδώ, την όρθια, γαλάζια Μακεδονία- δεν θα τους την κάνουμε!
Όμως, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, είτε το κάνουν από πρόθεση είτε από σύγχυση, την υπονόμευση της χώρας επιχειρούν.
Το κάνουν με δηλητηριώδη λαϊκισμό κάθε μέρα. Και σωστά το είπε ο Πρόεδρος.
Και δεν το κάνουν μόνο στα μικρά, τον λαϊκισμό τους. Αλλά το επιχειρούν και στα μεγάλα.
Θυμηθείτε κάτι δραματικό που ζήσαμε πριν δύο τρείς μήνες.
Όταν ξέσπασε η κρίση στην Κύπρο, και φάνηκε προς στιγμήν ότι η Μεγαλόνησος θα κατέρρεε και θα έβγαινε από το ευρώ. Θυμηθείτε πόσο πανηγύριζαν τότε κάποιοι. Και μας υποδείκνυαν «να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Κύπρου»!
Σε λίγες μέρες όμως μετά, η Κύπρος αποφάσισε να παραμείνει στο ευρώ και να μπει σε πρόγραμμα στήριξης. Και τότε κατάπιαν τη γλώσσα τους, προσπαθώντας να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα!
Τότε όμως, κατάλαβαν οι πάντες τι θα είχε συμβεί, αν στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου είχε κερδίσει η αξιωματική αντιπολίτευση.
Όλοι κατάλαβαν ακόμα, τι θα συνέβαινε, πόσο απελπιστική θα ήταν η θέση του Ελληνισμού, αν είχαμε εισακούσει τις υποδείξεις τους και ήμασταν σήμερα – Ελλάδα και Κύπρος – κατεστραμμένες κι οι δυο! Και δυστυχώς απομονωμένες εκτός ευρώ.
Ευτυχώς, όμως, όλα αυτά είναι ένας εφιάλτης που δεν θα χρειαστεί να τον ζήσουμε.
Γιατί ο λαϊκισμός μέσα στην κρίση – και παρά την κρίση – δεν κερδίζει έδαφος! Γιατί απέναντί του τι υπάρχει; Γιατί απέναντί του έχει το συμφέρον της Πατρίδας που το βλέπει ο κάθε Έλληνας.
Κι επειδή χάνει έδαφος, πιάνεται από τα μαλλιά του.
Τώρα, τελευταία, κάποιοι ανακάλυψαν το σφάλματα του αρχικού Μνημονίου! Επειδή το είπε, λέει, και η έκθεση του ΔΝΤ. Κι επειδή δεν έχουν άλλο επιχείρημα, επανέρχονται κάθε τόσο σε αυτό. Και θέλουν και συζήτηση στη Βουλή…
Θα την έχουν τη συζήτηση! Στην ώρα της.
Αλλά δεν θα τους βγει σε καλό…
Όλοι γνωρίζουν κι όλοι θυμούνται, ότι τα σφάλματα αυτά τα οποία επισημαίνει το ΔΝΤ – ακριβώς τα ίδια – τα επισημαίναμε εμείς από την πρώτη στιγμή. Και εισπράξαμε και κόστος για αυτό.
Και θυμάστε πόσο μας καυτηρίαζαν τότε γιατί δεν στηρίξαμε το πρώτο Μνημόνιο. Τώρα πήραν την απάντησή τους όλοι: Δεν το στηρίξαμε γιατί ήταν λάθος η συνταγή!
Τώρα το ομολογούν και κάποιοι από εκείνους που το επέβαλαν.
Αλλά και τότε ακόμα, εμείς ως Αντιπολίτευση, τα σωστά τα στηρίζαμε και τα ψηφίζαμε: Στηρίζαμε τις διαρθρωτικές αλλαγές. Στηρίζαμε τις αποκρατικοποιήσεις. Τα περισσότερα απ’ αυτά μάλιστα δεν τα στηρίζαμε απλώς. Τα προτείναμε κιόλας! Και επιδιώκαμε και περικοπή κάθε σπατάλης.
Τότε δεν εισακουστήκαμε. Η ζημιά έγινε. Τι πρέπει να κάνουμε σήμερα; Να συζητάμε ακόμα για εκείνη τη ζημιά, παρά τη δική μας αντίθεση τότε;
Ή να προσπαθούμε, αυτό που είναι το συμφέρον του τόπου, να διορθώσουμε τα λάθη;
Όποιος αγαπά τη χώρα του, δεν προσπαθεί εκ των υστέρων να δικαιωθεί στις αποτυχίες της. Προσπαθεί να τις επανορθώσει!
Δεν κοιτάει πίσω. Κοιτάει μπροστά. Αυτό είναι το καθήκον μας σήμερα.
Αυτό ακριβώς κάνουμε επί ένα χρόνο τώρα: Μειώσαμε το χρέος, που είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Και το μειώσαμε όσο δεν έχει μειωθεί ποτέ παγκοσμίως σε υπερχρεωμένη χώρα. Χωρίς μάλιστα να μεσολαβήσει η χρεοκοπία που θα μας κυνηγούσε για δεκαετίες.
Μειώσαμε τα επιτόκια που πληρώνουμε στο χρέος μας. Πόσο τα μειώσαμε; Κάτω από το μισό απ’ ό,τι ήταν αρχικά. Κερδίσαμε ακόμα δύο χρόνια προσαρμογής ώστε να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα πιο ομαλά.
Και τώρα διορθώνουμε κι άλλες ζημιές που έγιναν στο μεταξύ: Πληρώνουμε στο σύνολό τους όσα άφησε απλήρωτα το κράτος τα τρία προηγούμενα χρόνια. Προς τους ιδιώτες χρωστούσε το κράτος 9,8 δισ. καινούρια χρέη μετά το 2010. Όλα θα ξεχρεωθούν μέσα στη φετινή χρονιά. Και επανακεφαλαιοποιούμε τις τράπεζες για να υπάρξει, επί τέλους, ρευστότητα. Γιατί χωρίς ρευστότητα και χωρίς πληρωμή των οφειλών του δημοσίου, δεν μπορεί να αξιοποιηθούν ούτε τα κοινοτικά κονδύλια, δεν μπορεί να πάρει μπροστά η Οικονομία.
Γι’ αυτό οι ξένοι μιλούν όλο και συχνότερα για επικείμενη ελληνική Ανάκαμψη. Οι ξένοι!
Ποιοι ξένοι; Αυτοί που δεν είχαν καλό λόγο να πουν για την Ελλάδα ως πρόσφατα. Κι ενώ ακόμα κι αυτοί αναγνωρίζουν το έργο που γίνεται, οι δικοί μας «επαγγελματίες της καταστροφής» δεν το αναγνωρίζουν.
Προσπαθούν να στερήσουν τους Έλληνες από τι; Από την Ελπίδα που πλησιάζει. Τι τους θέλουν; Τους θέλουν απελπισμένους και προσκυνημένους. Εμείς συνεχίζουμε να τους θέλουμε όρθιους και υπερήφανους! Και θα μείνει όρθια και η Ελλάδα και οι Έλληνες! Να είναι όλοι σίγουροι για αυτό.
Είδαμε τα λάθη έγκαιρα γι’ αυτό και τα διορθώνουμε.
Και για σκεφτείτε να μην είχαμε παρέμβει το Νοέμβριο του 2011, όταν ο τότε Πρωθυπουργός αποφάσισε να κάνει δημοψήφισμα για το ευρώ και η χώρα βρέθηκε παγκοσμίως απομονωμένη;
Για σκεφτείτε να είχαμε αφήσει να γίνουν τα χειρότερα, για να παριστάνουμε μετά τους «δικαιωμένους» επί των ερειπίων;
Η σημερινή Αντιπολίτευση δεν κατάλαβε τι έγινε τότε. Ούτε και τώρα καταλαβαίνει τι γίνεται. Κι όσο βλέπουν το φάσμα της καταστροφής να απομακρύνεται οριστικά , τόσο περισσότερο παραληρούν, επειδή διαψεύδονται οι επιθυμίες τους και τα σχέδιά τους.
Άλλωστε, ήδη άρχισε η γκρίνια ανάμεσά τους:
Οι συνιστώσες τους, που δεν θέλουν να διαλυθούν.
Οι αντιφάσεις τους που δεν παύουν να έρχονται στην επιφάνεια.
Κάθε μέρα κι άλλη άποψη. Κάθε συνιστώσα κι άλλη θέση.
Όλα αυτά δεν κρύβονται πίσω από τις κορώνες λαϊκισμού.
Δεν μπορούν να ξεγελάσουν κανέναν.
Αν θέλουν να διαλύσουν τις συνιστώσες τους, τότε για ποιο λόγο μιλούν πιο ακραία και από τις πιο ακραίες συνιστώσες;
Τους αφήνουμε να τσακώνονται μεταξύ τους.
Και μείς ολοκληρώνουμε εκείνο που ξεκινήσαμε: Διασφαλίζουμε την αξιοπιστία της Ελλάδας διεθνώς, τη σταθερότητα της χώρας. Γιατί χωρίς αξιοπιστία και σταθερότητα, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε Ανάπτυξη ούτε Ασφάλεια.
Φίλες και φίλοι,
Μέχρι τώρα, όταν μιλούσαμε για «εθνικά θέματα», εννοούσαμε κυρίως να αποκρούσουμε προκλήσεις και απειλές.
Τώρα κάνουμε ένα μεγάλο βήμα μπροστά:
Διεκδικούμε ρόλους στην περιοχή μας, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Αυτό θα βοηθήσει την Ανάπτυξη. Και να το θυμόμαστε ότι κορυφαία θέση σε αυτήν την ανάπτυξη, και δικαιούται και θα έχει, και η Μακεδονία και η Θράκη μας! Διεκδικούμε, λοιπόν, ρόλους στην Ευρώπη. Αυτό θα θεμελιώσει τη σταθερότητα – και μέσα στη χώρα και γύρω της. Αυτό θα ρίξει την ανεργία, θα διασφαλίσει την κοινωνική συνοχή, θα εξασφαλίσει το σεβασμό των γύρω μας. Αυτό, τελικά θα εξουδετερώσει και τις απειλές εναντίον μας.
Ποιους ρόλους λοιπόν μπορούμε να διεκδικήσουμε, λοιπόν;
Τι όραμα έχουμε για τη χώρα μας;
Κοιτάξτε, λοιπόν, το χάρτη γύρω σας:
Η περιοχή με την οποία γειτονεύουμε αποσταθεροποιείται συνεχώς. Το ένα μετά το άλλο, τα καθεστώτα της Βόρειας Αφρικής προς νότον, ανατράπηκαν. Αλλά η αποσταθεροποίηση μετακινείται, αγκαλιάζει πια ολόκληρη την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Γεωγραφικά, απέναντί τους, βρίσκεται η Ελλάδα και η Κύπρος. Και στη μέση το Ισραήλ…
Η Ευρώπη, αλλά και όλοι οι άλλοι, έχουν συμφέρον να επενδύσουν στη σταθερότητα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Στη Μέση Ανατολή, αλλάζουν συσχετισμοί και ισορροπίες δεκαετιών. Τα πάντα αλλάζουν! Αλλά για να γίνουν όλα αυτά με το μικρότερο κόστος και το μικρότερο ρίσκο για όλους, η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να παραμείνουν σταθερές και μέσα στην Ευρώπη. Αλλιώς η κρίση της Μέσης Ανατολής θα μεταδοθεί παντού. Και κανείς δεν είναι σίγουρος ότι θα γλιτώσει.
Η Ελλάδα και η Κύπρος, επειδή ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να γίνουν προπύργια σταθερότητας σε μια περιοχή ταραγμένη. Δεν πρέπει να αφεθούν να γίνουν οι «Κερκόπορτες» που θα αφήσουν την αστάθεια να περάσει και μέσα στην Ευρώπη.
Αυτός είναι ο πρώτος ρόλος που διεκδικούμε σήμερα για τον Ελληνισμό: Να γίνει το προπύργιο σταθερότητας!
Αυτό είναι το πρώτο που επισημαίνουμε σε συμμάχους και σε εταίρους μας. Να επενδύσουν ουσιαστικά στη σταθερότητα της Ελλάδας και της Κύπρου. Που και οι δύο δοκιμάζονται πλέον.
Πράγμα που σημαίνει, να βοηθήσουν και τις δύο χώρες, ιδιαίτερα την Ελλάδα να αντιμετωπίσει τα κύματα των λαθρομεταναστών που την κατακλύζουν και την απειλούν.
Τον τελευταίο χρόνο έχουμε κάνει πολλά! Έχουμε σταματήσει την εισροή λαθρομεταναστών. Κι έχουμε αρχίσει σιγά-σιγά να τους περιορίζουμε. Στον τομέα της δημόσιας ασφάλειας γίνονται τον τελευταίο χρόνο όσα δεν έγιναν για πολλά χρόνια. Και τα κάναμε με όλες τις προϋποθέσεις ανθρώπινης μεταχείρισης. Δεν πυροβολούμε εμείς άοπλα γυναικόπαιδα στα σύνορα, ούτε βουλιάζουμε καράβια με λαθρομετανάστες. Εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα. Αλλά δεν μπορούμε να δεχθούμε και «άοπλη εισβολή».
Προσπαθούμε να τους επαναπατρίσουμε. Κι αυτό ήδη άρχισε. Αλλά για να προχωρήσει, χρειάζεται κοινή Πολιτική Ευρωπαϊκή και αποφασιστική στήριξη από την πλευρά της Ευρώπης. Άλλωστε, οι περισσότεροι έρχονται σε μας για να περάσουν στη συνέχεια σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κι επειδή δεν μπορούν να πάνε εκεί και δεν θέλουν να γυρίσουν πίσω στις δικές τους, παγιδεύονται στην Ελλάδα.
Εμείς σταματήσαμε την εισροή. Αλλά θέλουμε να προχωρήσει ο επαναπατρισμός τους. Γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν χαρτιά – έχουν καταστρέψει τα χαρτιά τους. Και οι χώρες προέλευσής τους δεν είναι πρόθυμες να τους δεχθούν πίσω. Γι’ αυτό χρειάζεται το ειδικό βάρος μιας νέας Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής.
Όπως χρειάζεται η πίεση όλης της Ευρώπης για να πειστούν και οι χώρες που τους αφήνουν να περάσουν από το έδαφός τους και που ύστερα τους σπρώχνουν προς την πλευρά μας, να σταματήσουν επιτέλους να το κάνουν.
Ρίξτε ακόμα μια ματιά στο χάρτη: Θα διαπιστώσετε ότι στην ίδια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ανακαλύπτονται πολλά σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, κυρίως φυσικού αερίου. Η Κύπρος και το Ισραήλ εντόπισαν ήδη μερικά πολύ σημαντικά τέτοια κοιτάσματα, τα αναπτύσσουν και εντείνουν έρευνες για καινούργια. Δίπλα τους ακριβώς υπάρχουν ισχυρότατες ενδείξεις ότι βρίσκονται ακόμα πιο σημαντικά κοιτάσματα φυσικού αερίου στον υποθαλάσσιο χώρο της Ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Κι όχι μόνο στα νοτιοανατολικά της Κρήτης, αλλά και νότια και δυτικά και σε όλη την περιοχή μέχρι και το Ιόνιο.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό για μας, γιατί αυτό φωτογραφίζει τον εθνικό μας πλούτο. Αλλά είναι πολύ σημαντικό και για την Ευρώπη ολόκληρη. Γιατί η Ευρώπη έχει τεράστια «δίψα ενέργειας» και είναι υποχρεωμένη να εισάγει πολύ μεγάλο μέρος της ενέργειας που έχει ανάγκη. Κι είναι εξαρτημένη από τους ξένους προμηθευτές της. Τους μη Ευρωπαίους.
Όλοι καταλαβαίνουν ότι το πρώτο που χρειάζεται είναι να αναπτύξει ευρωπαϊκούς ενεργειακούς πόρους….
Στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, όλοι ξέρουν ότι υπάρχουν τέτοιοι πόροι. Η Ευρώπη λοιπόν, έχει πια συμφέρον να συγκροτήσει μια πολιτική για το Μεσογειακό χώρο που, μεταξύ άλλων θα ενθαρρύνει, θα στηρίζει και θα επιταχύνει την ανακάλυψη και την ανάπτυξη νέων ενεργειακών πόρων από τα κράτη μέλη της Ευρώπης στην περιοχή.
Ήδη, πριν μερικές εβδομάδες, στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρώπης, λήφθηκε μια πρώτη τέτοια απόφαση. Αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Η Ελλάδα έριξε την ιδέα, ενώ άλλα ευρωπαϊκά κράτη της περιοχής δείχνουν πράγματι μεγάλο ενδιαφέρον.
Φυσικά η ανακήρυξη και εκμετάλλευση της ΑΟΖ, είναι αποκλειστικά εθνική υπόθεση. Αυτό τίποτε δεν το αλλάζει και τίποτε δεν μπορεί να το αλλάξει.
Και τα μεσογειακά κράτη μέλη, πρέπει να έχουν τη στήριξη της Ευρώπης για την έρευνα και την ανάπτυξη των κοιτασμάτων αυτών. Όλα βέβαια πρέπει να γίνουν. Πώς; Με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας κι όχι να γίνουν αντικείμενο τοπικών ανταγωνισμών. Εδώ χρειάζεται η στήριξη της Ένωσης. Και η Ευρώπη έχει κάθε συμφέρον να δώσει τη στήριξή της.
Η μάχη του διεθνούς ανταγωνισμού, στην πράξη, θα κριθεί και στην τιμή της ενέργειας. Και η Ανατολική Μεσόγειος είναι ίσως το κλειδί για να κερδίσει αυτή τη μάχη η Ευρώπη ολόκληρη. Αξιοποιούμε, λοιπόν, την προνομιακή θέση της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, αναδεικνύουμε τον κεντρικό ρόλο που μπορεί να παίξει η Ελλάδα στην ανακάλυψη νέων πηγών ενέργειας και ζητάμε τη διαμόρφωση μιας συνολικής νέας Ευρωπαϊκής Πολιτικής για την Ενέργεια, στα πλαίσια μιας συνολικής Ευρωπαϊκής Πολιτικής για την Ανταγωνιστικότητα όλων των Οικονομιών και των επιχειρήσεων. Όπου η ενέργεια θα είναι βασικός της κορμός. Και η νοτιοανατολική Μεσόγειος, το κεντρικό σημείο του ενδιαφέροντός της.
Έτσι η Ελλάδα σταθεροποιεί τον εαυτό της μέσα στην Ευρώπη και μαζί με την Κύπρο αναδεικνύει νέους σημαντικούς ρόλους για τον Ελληνισμό.
Καμία ευκαιρία δεν αφήνουμε πια ανεκμετάλλευτη. Τίποτε δεν θα αφήσουμε να πάει χαμένο.
Μακεδονίτισσες και Μακεδόνες,
Κοιτάξτε τώρα το χάρτη μιαν ακόμα φορά, αλλά από κάπως μεγαλύτερη απόσταση.
Θα διαπιστώσετε ότι η Ενωμένη Ευρώπη και η Κίνα είναι δύο οικονομικοί κολοσσοί που έχουν απόλυτο συμφέρον να αναπτύξουν τις μεταξύ τους εμπορικές σχέσεις. Η Κίνα δεν θέλει με τίποτε μια βαθιά ύφεση στην Ευρώπη, γιατί αυτό θα πλήξει καίρια τις δικές της εξαγωγές. Και η Ευρώπη με τη σειρά της έχει ανάγκη να εξάγει ακόμα πιο πολλά στην Κίνα, ιδιαίτερα για όσο συνεχίζεται η στασιμότητα μέσα στην ίδια την Ευρώπη. Και οι δύο λοιπόν, έχουν ανάγκη να αναπτυχθούν περισσότερο οι εμπορικές τους σχέσεις. Δεν είναι εύκολο αυτό. Δεν είναι απλό. Είναι καινούριο το κεφάλαιο «Ευρώπη- Κίνα».
Υπάρχουν προβλήματα, φόβοι και καχυποψίες κι από τις δύο πλευρές. Πρέπει να λυθούν τα προβλήματα και να ξεπεραστούν οι φόβοι. Χρειάζεται μια συνολική Ευρωπαϊκή πολιτική για το διμερές εμπόριο Ευρώπης-Κίνας. Όπως για αντίστοιχους λόγους χρειάζεται μια συνολική Ευρωπαϊκή πολιτική για το εμπόριο Ευρώπης-Αμερικής και Ευρώπης-Ρωσίας.
Η Ελλάδα πιστεύει στο ελεύθερο διεθνές εμπόριο. Φυσικά με προϋποθέσεις και κανόνες. Κι έχει κάθε συμφέρον να στηρίξει τέτοιες πολιτικές ανάμεσα στην Ευρώπη και τους μεγάλους εμπορικούς εταίρους της. Πάντα με προϋποθέσεις και χωρίς οπισθοδρόμηση σε πολιτικές προστατευτισμού.
Ειδικά με την Κίνα, ωστόσο, υπάρχει κι ένα πρόσθετο ενδιαφέρον της Ελλάδας. Διότι από τον καιρό που γκρεμίστηκαν τα τείχη τα οποία χώριζαν την Ευρώπη και έγινε η ενιαία αγορά, το εμπόριο με την Κίνα έχει προνομιακό του δρόμο, τη διέλευση από το Σουέζ στη Μεσόγειο και προνομιακό του τόπο, τα ευρωπαϊκά λιμάνια της Μεσογείου. Και η Ελλάδα βρίσκεται στο πιο προνομιακό σημείο αυτή της διαδρομής: στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης. Μπορεί να γίνει έτσι μια πολυσήμαντη «πύλη» η Ελλάδα για τις εμπορικές ανταλλαγές Ευρώπης Κίνας.
Αυτό όμως απαιτεί να αναπτυχθούν οι υποδομές στα λιμάνια της και οι κάθετοι άξονες που οδηγούν από τα ελληνικά λιμάνια στην Ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Γι’ αυτό και υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για επενδύσεις και στα λιμάνια και στους κάθετους οδικούς άξονες και στους σιδηροδρόμους, τόσο από την ίδια την Κίνα, όσο και από Ευρωπαίους.
Η Cosco αποτελεί ένα πολύ επιτυχημένο προηγούμενο. Που τώρα θα αναπτυχθεί περισσότερο. Η στρατηγική εκείνη επιλογή της Κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή έχει πλήρως δικαιωθεί.
Υπάρχει όμως ενδιαφέρον κι από άλλες πλευρές. Γιατί τα ελληνικά λιμάνια και οι ελληνικές υποδομές, μπορούν να εξυπηρετήσουν κι άλλες χώρες, κι άλλες περιοχές. Αποτελούν πολύ καλή πρόσβαση ακόμα και για τη Ρωσία προς νότον. Ακόμα και για τις Σκανδιναβικές χώρες- εκεί ήμουν προχθές- απευθείας προς νότον. Φτάνει να υπάρξουν οι κατάλληλες ενδιάμεσες υποδομές. Και να είναι ικανά τα ελληνικά λιμάνια να εξυπηρετήσουν όλη αυτή την αυξημένη δραστηριότητα.
Αλλά δεν πρόκειται ποτέ να γίνει τίποτε απ’ όλα αυτά, όταν δεν μπορούμε να αναβαθμίσουμε ένα λιμάνι και να ανοίξουμε το δρόμο για μια επένδυση υποδομής στην επικράτειά μας. Αν δεν σπάσουμε εμείς αυγά μέσα στην Ελλάδα, όλες αυτές οι διεθνείς κοσμογονικές αλλαγές θα συμβούν, έτσι κι αλλιώς, αλλά εμάς θα μας παρακάμψουν! Είμαστε προνομιακό σημείο στο χάρτη, αλλά δεν είμαστε το μόνο σημείο που υπάρχει. Μην το ξεχνάμε αυτό. Πρέπει να βιαστούμε. Μέσα σε όλη αυτή την κοσμογονία, να μην βρεθούμε εμείς να είμαστε οι μεγάλοι απόντες…
Φίλες και φίλοι,
Σας ανέφερα τρείς χαρακτηριστικές κατευθύνσεις-οράματα στη διεθνή μας πολιτική, γιατί για διεθνή πολιτική έχει αποφασίσει αυτό το προσυνέδριο να μιλήσουμε εδώ στη Θεσσαλονίκη, τρείς καίριους ρόλους που πρέπει και μπορούμε να δημιουργήσουμε ως χώρα. Στα πλαίσια της Ευρώπης βέβαια, αλλά και πέραν της Ευρώπης. Για λογαριασμό της Ευρώπης, ασφαλώς, αλλά και με υπέρτατο γνώμονα το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας. Οράματα ναι, αλλά που πατούν στέρεα στη γη.
Συνοψίζω:
–Η Ελλάδα ως «επένδυση ασφάλειας» της Ευρώπης στη ταραγμένη Νοτιανατολική Μεσόγειο.
–Η Ελλάδα και οι άλλες χώρες της περιοχής μας, ως λύσεις στο πρόβλημα της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από ξένους.
–Η Ελλάδα ως «πύλη» για τις εμπορικές σχέσεις Ευρώπης-Κίνας, που είναι και γίνονται όλο και πιο σημαντικές. Και για την Ευρώπη και για την Κίνα…
Σας ανέφερα ήδη μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες διεθνώς, ώστε όλα αυτά να μην είναι μόνον ωραία λόγια και μακρινά οράματα.
Να γίνουν ρεαλιστικές πολιτικές που οικοδομούνται βήμα-βήμα.
* Πολιτική ασφαλείας της Ευρώπης για την Ελλάδα, με επίκεντρο την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης και με το να επαναπατρίζονται οι λαθρομετανάστες.
* Κοινή ενεργειακή Πολιτική της Ευρώπης για την αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων.
* Αναβάθμιση των εμπορικών σχέσεων της Ευρώπης, με τους μεγάλους εταίρους της, την Κίνα, Αμερική, Ρωσία. Και ενίσχυση του ρόλου που μπορούμε εμείς να διαδραματίσουμε ως πύλη της Ευρώπης σε αυτές τις αναβαθμισμένες εμπορικές σχέσεις.
Άλλα απ’ αυτά, άλλα είναι άμεσα, άλλα μπορούν να γίνουν μεσοπρόθεσμα κι άλλα μακροπρόθεσμα. Όμως όλα αυτά πρέπει να τα «τρέξουμε» από τώρα, για να γίνουν, διότι οι ευκαιρίες δεν θα μας περιμένουν.
Υπάρχουν κι άλλα, εξίσου σημαντικά, αλλά ίσως πολύ πιο αυτονόητα. Και μια που μιλάμε για εξωτερική πολιτική:
* Είναι αυτονόητο ότι θέλουμε πολύ καλές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εδώ δεν ξεκινάμε από την αρχή, χτίζουμε σε αυτό που ήδη έχουμε. Είμαστε βέβαιοι ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Και δουλεύουμε για να υπάρξει αυτή η βελτίωση το ταχύτερο. Με τις Ηνωμένες Πολιτείες μας συνδέουν παραδοσιακοί δεσμοί μακροχρόνιας ισχυρής φιλίας και σταθερής συμμαχίας.
* Είναι αυτονόητο ότι δουλεύουμε να βελτιωθούν και οι σχέσεις μας με την Ρωσία. Σε στέρεα βάση. Είναι προφανές ότι δεν βρισκόμαστε στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου πια, ότι αυτό ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Άλλωστε, και τους δύο λαούς μας τους συνδέουν ισχυροί πολιτιστικοί δεσμοί και κυρίως η κοινή σχέση μας με την Ορθοδοξία.
* Είναι αυτονόητο ότι ενισχύουμε τις σχέσεις μας και με το Ισραήλ. Αυτό δεν στρέφεται κατά κανενός άλλου λαού και το χρειάζεται το Ισραήλ, όσο και εμείς. Κυρίως όμως, το έχει ανάγκη η σταθερότητα της περιοχής μας.
* Όπως είναι και αυτονόητο ότι καλλιεργούμε τις σχέσεις μας και προσπαθούμε να τις βελτιώσουμε με όλους τους Αραβικούς λαούς και με τους Παλαιστίνιους. Η πολιτική μας για τη ευρύτερη σταθερότητα της περιοχής, θα ωφελήσει κι εκείνους σημαντικά, γιατί εκείνοι πληρώνουν το μεγαλύτερο τίμημα από την σημερινή αποσταθεροποίηση. Οι τραγικές σκηνές που βλέπουμε όλο και συχνότερα, δεν είναι μόνο απειλητικές για μας. Είναι πρωτίστως τραγικές για τους ίδιους τους Αραβικούς λαούς.
Κι αυτοί κι εμείς χρειαζόμαστε την Ειρήνη. Κι εμείς κι εκείνοι χρειαζόμαστε τη Δικαιοσύνη. Όπως κι αυτοί χρειάζονται τη δημοκρατία, όσο κι εμείς. Κι ο φονταμενταλισμός δεν είναι κάτι που μας χωρίζει απ’ αυτούς. Είναι ένας κοινός εχθρός που μας ενώνει…
* Είναι αυτονόητο, ότι θέλουμε να ενισχυθεί η σταθερότητα και η ασφάλεια στα Βαλκάνια. Χωρίς αλυτρωτισμούς, χωρίς σπόρους μελλοντικής αστάθειας.
Για να αναβαθμίσει η Ελλάδα το γεωπολιτικό της ρόλο, χρειάζεται «πίσω» της, προς βορράν, μια ήρεμη, αναπτυγμένη και σταθερή ενδοχώρα. Άρα η ενσωμάτωση και των δυτικών Βαλκανίων στην Ευρώπη είναι προτεραιότητά μας. Αλλά είπαμε: χωρίς επικίνδυνους, απαράδεκτους και ανιστόρητους αλυτρωτισμούς! Και καταλαβαίνετε ακριβώς τι εννοώ..Και χωρίς να κρύβουμε κάτω από το χαλί προβλήματα που αύριο θα τα βρούμε μπροστά μας.
* Για την Κύπρο είναι προφανές, ότι προτεραιότητά μας είναι να ορθοποδήσει από την κρίση. Κι είμαστε σίγουροι ότι αυτό θα συμβεί σύντομα.
Στα περισσότερα απ’ όσα ήδη σας ανέφερα, μίλησα για το ρόλο του Ελληνισμού, έχοντας στο μυαλό μου τον κοινό ρόλο Ελλάδας και Κύπρου στην περιοχή μας. Σε αυτό προσβλέπουν σιγά-σιγά και άλλοι.
Είναι προφανές ότι επιδιώκουμε πάντα μια δίκαιη και βιώσιμη λύση για το Κυπριακό. Αλλά όχι μια «νεκρανάσταση» του διαβόητου Σχεδίου Ανάν! Για όλα φυσικά κυρίαρχος να αποφασίσει είναι ο ίδιος ο Κυπριακός λαός. Ο οποίος, εξ άλλου, έχει αποφασίσει πρόσφατα και κατηγορηματικά για τέτοιου τύπου λύσεις, που δεν είναι ούτε δίκαιες ούτε βιώσιμες.
Προτεραιότητα, πάντως, αυτή τη στιγμή, είναι η Κύπρος να ορθοποδήσει. Κανείς δεν πρέπει να σκεφθεί να την εκβιάσει στην αδύνατη στιγμή της. Προβλήματα που λύνονται εκβιαστικά τώρα, μακροχρόνια επανέρχονται σε πολύ χειρότερη μορφή.
* Τέλος, με την Τουρκία, δύο πράγματα είναι προφανή: Πρώτον, ότι τα προβλήματά μας δεν έχουν λυθεί. Και δεύτερον, ότι και οι δύο κυβερνήσεις θέλουν να υπάρξει μια περίοδος ηρεμίας στις μεταξύ μας σχέσεις. Το θέλουμε κι εμείς, για προφανείς λόγους. Αλλά πρέπει να πω ότι το θέλει πλέον και η Τουρκία. Κι αυτό είναι μια πολύ θετική εξέλιξη.
Δεν δεχόμαστε εμβαλωματικές λύσεις που κυοφορούν χειρότερα προβλήματα για το μέλλον. Δεν κρύβουμε, επαναλαμβάνω, προβλήματα κάτω από το χαλί που θα τα βρούμε μπροστά μας στο μέλλον. Δεν αφήνουμε ανύπαρκτα προβλήματα να πάρουν διαστάσεις επικίνδυνες. Δεν εκβιαζόμαστε αλλά και δεν εκβιάζουμε.
Δημιουργούμε συνθήκες ηρεμίας ανάμεσά μας. Ηρεμίας που την έχουν ανάγκη και οι δύο χώρες. Προσπαθούμε να χτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσά μας. Εμπιστοσύνης που θα ωφελήσει πολύ μελλοντικά. Εμπιστοσύνης με μηνύματα αλήθειας. Θα το έλεγα μια διπλωματία αλήθειας…
Ήδη τα συζητήσαμε μεταξύ μας σε βάθος όλα αυτά. Τα συμφωνήσαμε σε μεγάλο βαθμό. Κι εφ’ όσον τηρηθούν τα συμφωνημένα, το κλίμα ανάμεσά μας μπορεί πράγματι να αλλάξει. Αυτό, άλλωστε, νομίζω ότι αποτελεί μια μεγάλη ελπίδα και για τους δύο λαούς μας.
Φίλες και φίλοι,
Παρ’ όλα τα άμεσα προβλήματα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε όλο αυτό το διάστημα, με τη σταθεροποίηση της οικονομίας μας, προωθήσαμε αποφασιστικά τα περισσότερα απ’ όσα ήδη σας ανέφερα στο χώρο της εξωτερικής πολιτικής. Και δουλεύουμε εντατικά σε πολλά ακόμα. Έγιναν βήματα, έγιναν και άλματα κάποιες στιγμές, έγιναν και τομές, ενώ προετοιμάζονται πολλά ακόμα. Φυσικά δεν είναι όλα ανακοινώσιμα πριν την ώρα τους.
Το πιο σημαντικό όμως είναι τι κάνουμε εδώ, μέσα στη χώρα. Δεν μπορούμε να γίνουμε ισχυροί προς τα έξω, όταν εμφανιζόμαστε ασταθείς και αποσταθεροποιημένοι στο εσωτερικό της χώρας.
Δεν μπορεί να μας υπολογίζει κανείς, όταν εμείς οι ίδιοι δεν εκπέμπουμε αυτοπεποίθηση.
Δεν μπορούμε να κάνουμε άλματα ανάπτυξης και ευημερίας, χωρίς να διεκδικήσουμε νέους ρόλους διεθνώς. Ειδικά όταν βρισκόμαστε σε μια τόσο κρίσιμη περιοχή, στο κέντρο των πιο κρίσιμων γεωπολιτικών αναστατώσεων…
Δεν μπορούμε να κερδίσουμε νέους ρόλους, όταν εμείς τρωγόμαστε μεταξύ μας.
Δεν μπορούμε να ζητήσουμε από τους φίλους και τους εταίρους μας να μας θωρακίσουν, όταν εμείς οι ίδιοι υπονομεύουμε τον εαυτό μας.
Δεν μπορούμε να ζητάμε από τους άλλους να επενδύσουν στη σταθερότητα της Ελλάδας, όταν εμείς οι ίδιοι πυροδοτούμε το χειρότερο, τον πιο απεχθή εξτρεμισμό!
Ακραίες ενέργειες και ακραίες συμπεριφορές δεν διχάζουν μόνο τους Έλληνες. Μας αποδυναμώνουν ως χώρα στο εξωτερικό.
Το μόνο «μελανό σημείο» που έδειξε η Ελλάδα όλο αυτό το τελευταίο διάστημα, είναι οι συμπεριφορές των Νεοναζί! Που δεν έχουν πείσει τους Έλληνες, αλλά έχουν στρέψει πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας.
Κι απ’ αυτό δεν κερδίζει η Ελλάδα, χάνει! Οι αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, οι κραυγές και οι απεχθείς θέσεις τους δεν εκφράζουν κανένα! Απλά δείχνουν πως ένα μέρος της κοινωνίας μας νιώθει απελπισία ή νιώθει φόβο ή και τα δύο.
Σε αυτόν ποντάρουν. Αυτόν τον φόβο εκμεταλλεύονται. Με αυτόν προσπαθούν να εξαπατήσουν τον κόσμο.
Και συμβαίνει κάτι ακόμα πιο ανησυχητικό: Οι ακρότητες της μιας πλευράς, τροφοδοτούν ακόμα χειρότερες ακρότητες από την άλλη πλευρά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλείται όταν του το επισημαίνουμε αυτό. Τον ενοχλεί, λέει, η θεωρία των δύο άκρων. Τους ρωτάμε:
–Όταν θέση τους είναι πως πρέπει να νομιμοποιήσουμε όλους τους λαθρομετανάστες, έτσι δεν προσφέρει υπηρεσίες στους Νεοναζί;
–Όταν υπερασπίζονται όλες τις δραστηριότητες κι όλα τα στέκια των κουκουλοφόρων, όταν υπερασπίζονται στα δικαστήρια τους ίδιους τους κουκουλοφόρους, αυτό δεν προσφέρει υπηρεσίες στους Νεοναζί;
–Όταν αμφισβητούν ή προσπαθούν να αμαυρώσουν κάθε τι που μας κάνει υπερήφανους για την Πατρίδα μας και την Ιστορία μας, ποιους εξυπηρετεί;
–Όταν ψηφίζουν μαζί τους στις περισσότερες περιπτώσεις στη Βουλή, όταν μας καταγγέλλουν με τον ίδιο υβριστικό τρόπο, δεν συμπίπτουν με τους Νεοναζί εκ των πραγμάτων;
* Εμείς προσπαθούμε να φέρουμε την προοπτική και Ελπίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει την καταστροφή και επιδιώκει την Καταστροφή, και στη γωνιά περιμένουν οι Νεοναζί να εκμεταλλευτούν την απελπισία του κόσμου.
* Εμείς προσπαθούμε να αναστρέψουμε και να ανατρέψουμε το ρεύμα της λαθρομετανάστευσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να φέρει κι άλλους λαθρομετανάστες και να τους νομιμοποιήσει και από πάνω!
Και στη γωνιά περιμένουν οι Νεοναζί να εκτονώσουν την απελπισία του κόσμου.
* Εμείς προσπαθούμε να φέρουμε επενδύσεις,
Ο ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να διώξει επενδυτές.
Και στη γωνιά ποιος περιμένει; Εκείνοι που θέλουν να εκφράσουν την απογοήτευση του κόσμου που μένει άνεργος χωρίς επενδύσεις. Ε, όχι λοιπόν! Επενδύσεις θα γίνουν σε αυτόν τον τόπο! Θα προχωρήσει η Οικονομία! Θα υπάρξει Ανάπτυξη. Θα υπάρξει ελπίδα για τον ελληνικό λαό!
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε φορά που κάποιος διαφωνεί με τις απόψεις του τον κατηγορεί ως «φασίστα»! Ενώ ξέρει σε ποιους προσφέρει τεράστιες υπηρεσίες.
Μεγάλη πνευματική προσωπικότητα της χώρας, η Κική Δημουλά, βγήκε και είπε το προφανές και αυτονόητο: ότι η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους λαθρομετανάστες! Και βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ να την καταγγείλει!
Αυτό ποιόν νομίζετε ότι ωφελεί;
Μέχρι που αναγκάστηκε να βγει ο ίδιος ο Μίκης Θοδωράκης να καταγγείλει τον «εθνομηδενισμό», όπως σωστά τον είπε!
Γιατί άραγε; Γιατί όποιος προσπαθεί να μηδενίσει την Ελλάδα, δίνει όπλα στους νεοναζί. Και βοηθά να εμφανίζονται σαν «υπερασπιστές» της πατρίδας, αυτοί που προσβάλλουν την Ελλάδα και φέρουν σύμβολα απεχθή για τους Έλληνες!
Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να αμφισβητούν τα πάντα, ακόμα και το Ιστορικό Κακούργημα του Ολοκαυτώματος! Τέτοιο κατάντημα… Και όμως, εκείνους βοηθούν.
Δεν θα αφήσουμε αυτή τη χώρα. Δεν πρέπει να αφήσουμε αυτή τη χώρα των παιδιών μας να συντριβεί στις μυλόπετρες του μίσους και της σύγκρουσης των δύο άκρων και των δύο ακραίων.
Νικάμε το φόβο και την απελπισία που τροφοδοτούν τα άκρα. Φέρνουμε την αυτοπεποίθηση και την προοπτική, που αποτελούν τα καλύτερα αντίδοτα απέναντι στους ακραίους.
Γι’ αυτό κάποιοι ενοχλούνται όταν μιλάμε για «ελληνικές επιτυχίες». Γιατί είναι οι ίδιοι ακραίοι, γιατί βλέπουν, ότι αν πιστέψει ο Έλληνας στον εαυτό του, θα πάψει να ακούει τους ακραίους. Γιατί τον θέλουν τον Έλληνα γονατισμένο, ανήμπορο, απελπισμένο.
Η παράταξή μας είναι και θα μείνει όρθια. Είναι αυτή που πάντα κρατά όρθια και τη χώρα σε δύσκολες στιγμές. Η Νέα Δημοκρατία, το βλέπετε, κερδίζει έδαφος.
Η Νέα Δημοκρατία έχει όραμα για το αύριο, για τους νέους ρόλους που μπορεί να διαδραματίσει η χώρα μας στο κόσμο που αλλάζει γύρω μας κάθε στιγμή.
Κι αυτό το όραμα σήμερα το ασπάζονται πολλοί περισσότεροι.
Είμαστε η παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή που έβαλε αυτό τον τόπο στην Ευρώπη. Την έβαλε για να τη θωρακίσει! Την έβαλε για να διεκδικήσει νέους ρόλους. Αυτή την κληρονομιά συνεχίζουμε σήμερα.
Καλούμε σε συστράτευση όλους εκείνους που δεν θέλουν τη χώρα να παραμείνει κολλημένη στο χθες. Όλους αυτούς που δεν θέλουν να παραδώσουν τη χώρα στα δύο άκρα. Όλους αυτούς που δεν θέλουν να δουν την Ελλάδα να σπαράσσεται από ένα νέο διχασμό.
Ξέρουμε να ενώνουμε τους Έλληνες και το αποδείξαμε. Με τους δύο άλλους πολιτικούς αρχηγούς που συνεργαζόμαστε σήμερα, έχουμε ασφαλώς πολλές διαφορές. Τα κόμματά μας έχουν διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, διαφορετική ιστορική διαδρομή. Όμως δίνουμε έμπρακτα, καθημερινά, μηνύματα Εθνικής Ενότητας.
Ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να γίνει μια φανταχτερή καταστροφή!
Ζητάει το θρόνο της εξουσίας βρίζοντας τον τόπο του…
Θα έχει από τον ελληνικό λαό αυτοκρατορική απομόνωση!
Εμείς αντίθετα – και οι τρείς πολιτικοί αρχηγοί– τραβάμε κουπί!
Χωρίς κακίες για τον τόπο. Και με διαφωνίες, ναι, αλλά πάλι για τον τόπο.
Για το καλό του τόπου.
«Κωπηλασία Χρέους», που θα έλεγε και ο ποιητής!
Και μέσα μας, ανάμεσά μας, σε αυτή την εδώ την αίθουσα, κυριαρχεί η συνείδηση.
Η συνείδηση της Παράταξης. Η συνείδηση του Έθνους.
Ξέρετε εμείς, αυτή η Παράταξη, η Νέα Δημοκρατία, έχει αρχές και ιδέες που δεν χαρίζονται. Γιατί τα ιδανικά που πιστεύουμε επιβάλλουν να ακούμε πάνω απ’ όλα τη συνείδησή μας.
Η συνείδησή μας είναι πολύ πιο ισχυρή από ιδιοτέλειες και από ιδεοληψίες.
Για μας, σε αυτή την παράταξη, στη Νέα Δημοκρατία, η λέξη Έθνος είναι ιερή! Δεν είναι «ξεπερασμένος αναχρονισμός» όπως ορισμένοι πιστεύουν.
Το Έθνος είναι αυτό που χρωστάμε σε αυτούς που δεν υπάρχουν πια. Είναι αυτό που χρωστάμε και σε αυτούς που δεν ήλθαν ακόμα.
Το Έθνος είναι η ρίζα μας, η υπερηφάνειά μας, το Χρέος μας – απόλυτα συνυφασμένο με την Ελευθερία μας και με την Αξιοπρέπειά μας.
Έθνος είναι και τα όνειρά μας.
Η Πατρίδα μας είναι φροντίδα! – για την ενότητα των Ελλήνων. Δεν είναι ο διχαστικός λόγος των «λαθρεμπόρων» του πατριωτισμού που την προσβάλλουν…
Το Έθνος γαλβανίζει το πείσμα μας στα δύσκολα.
Το Έθνος μας οπλίζει με κουράγιο για τα μεγάλα.
Το Έθνος είναι η συγκίνηση που δεν χρειάζεται να την εξηγήσει όποιος τη νιώθει. Και δεν μπορεί να την καταλάβει όποιος δεν τη νιώθει.
Η Αναγέννηση της Πατρίδας δεν είναι υπόθεση μιας παράταξης μόνο. Είναι υπόθεση όλων των Ελλήνων.
Η παράταξή η δικιά μας προχωρά μπροστά και απομονώνει τα άκρα, τις ακρότητες και τους ακραίους.
Η χώρα αυτή θα ξανασταθεί στα πόδια της. Θα κερδίσει τη θέση που της αξίζει στον κόσμο!
Ήδη την ακούν. Ήδη την υπολογίζουν. Ήδη τη δικαιώνουν!
Έχουμε να κάνουμε πολλά ακόμα. Βρισκόμαστε μόνο στην αρχή.
Αλλά δεν είμαστε πια εκεί που ήμασταν πριν ένα χρόνο.
Επιφυλάξαμε πολλές εκπλήξεις , ευχάριστες, ως τώρα.
Επιφυλάσσουμε κι άλλες!
Η Ελλάδα με μεθοδικά βήματα, με σχέδιο, με αποφασιστικότητα, σηκώνει κεφάλι. Η Ελλάδα βρίσκει τον εαυτό της. Η Ελλάδα χτίζει το μέλλον της.
Δύο απλά πράγματα κάνουμε:
Διαψεύδουμε συνεχώς όλους τους επικριτές της χώρας μας.
Και ενώνουμε τους Έλληνες. Ενώνουμε τον ελληνικό λαό. Και τον κάνουμε περήφανο! Λαό με αξιοπρέπεια και με συνείδηση.
Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Μέχρι τέλους! Είναι υπόσχεση μας από τη Θεσσαλονίκη.
Σας ευχαριστώ.
