Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Σήμερα είναι μία ημέρα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι ίσως είναι η πρώτη φορά μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια που στη Βουλή των Ελλήνων συζητείται και ψηφίζεται ένα σχέδιο νόμου που δεν μεταφράστηκε αλλά γράφτηκε εδώ. Υπ’ αυτήν την έννοια είναι αξιοσημείωτο ότι αυτό το σχέδιο νόμου που δεν μεταφράστηκε από «e-mail», αλλά γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα, και απ’ ότι φαίνεται θα ψηφιστεί με μεγάλη πλειοψηφία. Επίσης, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ψηφίζεται ένα νομοσχέδιο που ικανοποιεί τις κοινωνικές ανάγκες των πολλών και όχι κάποιων λίγων και εκλεκτών.
Ψηφίζεται ένα σχέδιο νόμου που δίνει σ’ αυτούς που έχουν περισσότερο απ’ όλους μας την ανάγκη να σταθούμε δίπλα τους. Είναι το πρώτο νομοσχέδιο μετά από πέντε χρόνια που δεν παίρνει από τους πολίτες, δεν χτυπά εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, αλλά αντιθέτως έρχεται να σταθεί αρωγός και συμπαραστάτης στα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα.
Η Κυβέρνηση αρχίζει να υλοποιεί αυτό για το οποίο δεσμεύτηκε στις Προγραμματικές της δηλώσεις και που κάποιοι, βέβαια, αδυνατούν ακόμα να συνειδητοποιήσουν. Δεσμευτήκαμε να είμαστε η Κυβέρνηση που θα υλοποιήσει το πρόγραμμα και τις εξαγγελίες της. Δεσμευτήκαμε, αν χρειαστεί, ακόμα και να ματώσουμε, ώστε να σταματήσει ο λαός μας να ματώνει άλλο.
Σήμερα, λοιπόν, κάνουμε μία αρχή. Συνεχίζουμε την Πέμπτη και την Παρασκευή με το νομοσχέδιο για τις εκατό δόσεις που θα δώσει ανάσα στους συμπολίτες μας, αλλά ταυτόχρονα θα δώσει και τη δυνατότητα να γεμίσουν τα δημόσια ταμεία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Συνεχίζουμε με την ανασυγκρότηση του Δημοσίου, την επανεκκίνηση της οικονομίας, την ΕΡΤ και τη δικαιοσύνη.
Όλα αυτά τα νομοσχέδια θα γραφτούν εδώ, διότι εμείς δεν θα συνεχίσουμε αυτήν την τακτική, να δίνουμε σε τεχνοκράτες να γράφουν τα δικά μας νομοσχέδια. Με λίγα λόγια, δεν κάνουμε πίσω σε όσα έχουμε εξαγγείλει και κυρίως σε όσα θεωρούμε απαραίτητα, ώστε να ανασάνει η κοινωνία και η οικονομία. Βεβαίως, είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις, στο διάλογο, στις αντιπροτάσεις από παντού, μέσα στη χώρα και έξω. Όμως, η λαϊκή εντολή που λάβαμε ήταν σαφής και έχουμε υποχρέωση να την υλοποιήσουμε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Τι μας ζήτησε με την εντολή αυτή ο ελληνικός λαός στις 25 του Γενάρη; Ένα πράγμα μας ζήτησε: Να μπει ένα τέλος στα μνημόνια και στη λιτότητα, να υπάρξει μία διαδικασία ανάκτησης της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού. Και βεβαίως μας ζήτησε να γίνει επιτέλους πραγματική, ουσιαστική, σκληρή διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους. Αυτή την εντολή που λάβαμε, την υπηρετούμε. Γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή πολύ καλά ότι ο δρόμος για την υλοποίηση αυτής της εντολής είχε από τα πριν ναρκοθετηθεί. Γνωρίζαμε πολύ καλά τις δυσκολίες που θα βρούμε μπροστά μας, ακόμα και αυτή την επιχείρηση οικονομικής ασφυξίας και τις πιέσεις, ώστε να υποχωρήσουμε από τις δεσμεύσεις μας προς τον ελληνικό λαό και να αναγκαστούμε να συρθούμε στην υλοποίηση μιας πολιτικής που πολύ απλά θα ήταν η συνέχεια των πολιτικών της προηγούμενης κυβέρνησης.
Τα γνωρίζαμε όλα αυτά. Τώρα, όμως, αρχίζουνε πια να μας γνωρίζουν πολύ καλά και οι εταίροι μας. Αν κάποιοι στο βάθος του μυαλού τους είχαν ότι θα ήμασταν η συνέχεια, με κάποια ευελιξία -όπως τους αρέσει ο όρος-, των προηγούμενων κυβερνήσεων, σίγουρα τους έχουμε απογοητεύσει.
Προσήλθαμε σε αυτή τη διαπραγμάτευση δίχως μυστική διπλωματία, χωρίς προσωπική διπλωματία. Δεν κρύψαμε τίποτα από τον ελληνικό λαό. Υπήρξε απόλυτη διαφάνεια σε όλα. Δεν ζητήσαμε ούτε ζητάμε ειδική μεταχείριση. Ζητήσαμε και ζητάμε ισότιμη μεταχείριση. Προς μεγάλη έκπληξη πολλών στην Ελλάδα, ούτε απομονωθήκαμε ούτε βρεθήκαμε χωρίς συμμάχους. Έτσι ακριβώς καταφέραμε να φτάσουμε στο αποτέλεσμα της 20ης του Φλεβάρη.
Διεθνοποιήσαμε το πρόβλημα. Θέσαμε τις βάσεις για μια αμοιβαία επωφελή λύση. Για πρώτη φορά η Ευρώπη παραδέχθηκε ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια άνευ προηγουμένου, σε ευρωπαϊκό έδαφος, ανθρωπιστική κρίση που δεν δημιουργήθηκε τυχαία, αλλά εξαιτίας του γεγονότος ότι επιβλήθηκε στη χώρα αυτή τα τελευταία χρόνια ένα οικονομικό πρόγραμμα, το οποίο απέτυχε παταγωδώς. Αυτή η παραδοχή είναι εξαιρετικά σημαντική, ξέρετε. Όπως εξαιρετικά σημαντική και ειλικρινής -έχω να δηλώσω- είναι η προσπάθεια του Προέδρου της Κομισιόν κ. Γιούνκερ, όπως μου την εξέφρασε στην κατ’ ιδίαν συνάντησή μας την προηγούμενη Παρασκευή στις Βρυξέλλες, να βρεθούν ικανά κονδύλια από τρέχοντα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να επουλωθούν αυτές οι πληγές.
Για πρώτη φορά επίσης, άρχισε η Ευρώπη να συνηθίζει στην ιδέα ότι μπορούν να υπάρξουν εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου, κυβερνήσεις που πάνε κόντρα στο νεοφιλελεύθερο δογματισμό, ο οποίος κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια τόσο σε κεντροδεξιές όσο και σε δήθεν σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις.
Στο Eurogroup της 20ης του Φλεβάρη πετύχαμε μία συμφωνία κάτω από τη γνωστή ασφυκτική πίεση του χρόνου και κάναμε έτσι το πρώτο βήμα για μια διαπραγμάτευση που βεβαίως δεν τελειώνει εδώ, αλλά ξέρουμε ότι θα κρατήσει καιρό και ξέρουμε ότι θα είναι σκληρή. Τι πετύχαμε, όμως, εκεί; Πετύχαμε ένα πρόγραμμα-γέφυρα, που δεν περιλαμβάνει ούτε ένα μέτρο λιτότητας ούτε ένα μέτρο εσωτερικής υποτίμησης. Ακυρώσαμε την πέμπτη αξιολόγηση του προηγούμενου προγράμματος του περιβόητου mail Χαρδούβελη.
Και βάλαμε έτσι ένα τέλος σ’ αυτό το εξωθεσμικό μόρφωμα της τρόικας που είχε συνηθίσει να έρχεται στη χώρα και να μπαίνει στα Υπουργεία και να κατεβάζει τους φακέλους, να ανακρίνει και να εξευτελίζει Υπουργούς. Υπήρχαν φαινόμενα που γινόντουσαν είτε στην Ελλάδα είτε στο Παρίσι, όπως το να κάθονται στην ουρά εκλεγμένοι Υπουργοί της ελληνικής κυβέρνησης και να περιμένουν μέχρι τις 2:00΄ το πρωί να μπουν μέσα να ανακριθούν από τεχνοκράτες. Τέτοια φαινόμενα εμείς δεν θα τα ανεχθούμε και δεν πρόκειται να ξανασυμβούν, είτε εδώ είτε στο εξωτερικό!
Από εδώ και στο εξής υπάρχει πολιτική διαπραγμάτευση. Οι εκλεγμένοι με τους εκλεγμένους και οι τεχνοκράτες με τους τεχνοκράτες! Και βεβαίως αυτό που πετύχαμε ήταν να μην υπάρχει καμία περικοπή σε μισθούς και συντάξεις, καμία νέα απόλυση και να υπάρχει πλήρης διαχωρισμός της δανειακής σύμβασης από το μνημόνιο. Έτσι, για πρώτη φορά η χώρα μας απέκτησε τη δυνατότητα να σχεδιάζει και να υλοποιεί τις μεταρρυθμίσεις που προτείνει η ίδια και όχι να υλοποιεί αιτήματα και προαπαιτούμενα που επιβάλλονται απ’ έξω.
Επίσης, πετύχαμε μείωση των εξωπραγματικών πλεονασμάτων που απαιτούσαν οι δανειστές και τα οποία η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αποδεχθεί χωρίς την πραγματική επιφύλαξη. Πρόκειται για πλεονάσματα που, αν το θέλετε έτσι, αποτελούν και την άλλη όψη του νομίσματος, της λιτότητας, το άλλο όνομα της λιτότητας. Αυτά τα πλεονάσματα, η υποχρέωση σε εξωπραγματικά πλεονάσματα ήταν η λιτότητα που ταλάνισε τη χώρα τα τελευταία χρόνια.Στη συνέχεια της Συμφωνίας της 20ης Φλεβάρη, η Κυβέρνηση υπέβαλε στο Eurogroup το δικό της σχέδιο μεταρρυθμίσεων και πλέον όλοι μπορούν να συγκρίνουν τις δικές μας προτάσεις με αυτές που εμπεριέχονταν στο περίφημο e-mail της κυβέρνησης Σαμαρά. Αυτές οι εξελίξεις έκαναν κατανοητό σε όλες και όλους ότι η ελληνική Κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να συνεχίσει το δρόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν είναι διατεθειμένη να δέχεται εντολές από τεχνοκράτες και να νομοθετεί e-mails τεχνικών ομάδων.
Είναι προφανές, όμως, ότι κάποιοι δεν έμειναν καθόλου ικανοποιημένοι από αυτή τη Συμφωνία και στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό της χώρας. Διότι, δυστυχώς, στο εσωτερικό της χώρας υπάρχουν κάποιοι που είναι Τροϊκανότεροι των Τροϊκανών και σε διαρκή επικοινωνία με τους λεγόμενους «Τροϊκανούς».
Δεν έμειναν καθόλου ικανοποιημένοι και βέβαια, προσπάθησαν από την πρώτη στιγμή, από την επόμενη μέρα, να επιχειρήσουν να υπονομεύσουν τη Συμφωνία. Κάποιοι, επίσης, επιχείρησαν να αποδομήσουν στελέχη της Κυβέρνησης. Κάποιοι άλλοι επιχείρησαν να συνεχίσουν το ίδιο τροπάρι –βαρετό πια- των εκβιασμών και των απειλών. Ορισμένοι, μάλιστα, από τους τεχνοκράτες που δεν έχουν προλάβει να συνειδητοποιήσουν ή που δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι τα πράγματα άλλαξαν στην Ελλάδα, προσπαθούν να φοβερίσουν με τελεσίγραφα. Εμείς τους απαντάμε όχι με λόγια, αλλά με πράξεις. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Τους απαντάμε σήμερα, αύριο και μεθαύριο στη Βουλή υψώνοντας τείχος κυριαρχίας και αξιοπρέπειας. Τους απαντάμε ψηφίζοντας σήμερα στη Βουλή το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, τους απαντάμε μένοντας πιστοί στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων στις 20 του Φλεβάρη. Και αν θέλετε, τους απαντάμε με απόλυτη ψυχραιμία, αλλά και με αποφασιστικότητα.
Είμαι βέβαιος, όμως, πως αυτή η συμπεριφορά ορισμένων εκ των εταίρων μας -όχι φυσικά όλων, θέλω να είμαι απόλυτα καθαρός- και ειδικότερα αυτή η συμπεριφορά ορισμένων εκ των τεχνοκρατών διαφόρων τεχνικών κλιμακίων, το μόνο που κατορθώνει σε τελική ανάλυση είναι να επιβεβαιώνει τα επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς. Το μόνο που κατορθώνει είναι να εκθέτει την Ευρώπη. Τι άλλο να πει κανείς για κάποιους που έχουν το θράσος να γράφουν σε χαρτί και να στέλνουν e-mail ότι η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα είναι μονομερής ενέργεια, μη συμβατή με τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών θεσμών; Τι άλλο να πει κανείς για κάποιους που ίσως συνηθισμένοι με όσα οι ίδιοι έκαναν μέχρι χθες μας ζητάνε να παγώσουμε νομοσχέδια, ώστε να συνεχίζουν στην Ελλάδα να ξεπαγιάζουν χιλιάδες νοικοκυριά που ζουν χωρίς ρεύμα;
Κι εδώ, αν θέλετε, είναι ένα ερώτημα. Προφανώς, δεν το απευθύνω στη Βουλή των Ελλήνων, αλλά το απευθύνω στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Το απευθύνω στην πολιτική ηγεσία της Ευρώπης, αλλά και στον καθένα και την καθεμιά, στον κάθε Ευρωπαίο πολίτη ξεχωριστά: Αυτή την Ευρώπη οραματιστήκαμε; Αυτή την Ευρώπη οικοδομούμε; Την Ευρώπη που με τις επιλογές της δημιουργεί ανθρωπιστική κρίση σε ένα λαό, παραδέχεται ότι το έπραξε και μετά θεωρεί μονομερή ενέργεια την αντιμετώπιση αυτής της ανθρωπιστικής κρίσης; Τι είδους Ευρώπη είναι αυτή και ποιον εκφράζει μια τέτοια Ευρώπη;
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται μετά από πέντε χρόνια κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής να λάβει μέτρα για τη διασφάλιση βασικών κοινωνικών αναγκών -στέγαση, σίτιση, ενέργεια- ακριβώς όπως περιγράφονται στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο όνομα ποιας ευρωπαϊκής συμφωνίας, ποιας συνθήκης ή ποιας υπερεξουσίας και από πού ορμώμενοι έχουν ορισμένοι το θράσος να ομιλούν για μονομερή ενέργεια και κάποιοι να το παπαγαλίζουν και εδώ, απ’ αυτά τα έδρανα; Αν το κάνουν απλά για να μας τρομάξουν, η απάντηση είναι απλή: Δεν μας τρομάζουν και δεν μας πτοούν εμάς αυτά.
Πενήντα μέρες τώρα δεχόμεθα τις ίδιες και τις ίδιες απειλές. Αλλά απειλές που κατ’ εξακολούθηση αποδεικνύονται κενές περιεχομένου. Όταν εκτοξεύονται το μόνο που κάνουν είναι να απαξιώνουν όσους τις εκφωνούν. Αν, όμως, το κάνουν διότι πιστεύουν ότι έτσι μπορεί να λειτουργεί η Ευρώπη, καταπατώντας κάθε έννοια δημοκρατίας, κάθε έννοια κυριαρχίας, αλλά και κάθε έννοια αλληλεγγύης, τότε το πράγμα αλλάζει. Και εμείς δεν πρόκειται να το αφήσουμε αυτό έτσι. Όχι μόνο για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της Ελλάδας αλλά για να υπερασπιστούμε τον χαρακτήρα και την προοπτική της ίδιας της Ευρώπης. Το θέμα αυτό θα το πάμε και στη Σύνοδο Κορυφής και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Θα το πάμε σε όλα τα δυνατά θεσμικά επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ιδιοκτησία των τεχνοκρατών. Έχει θεσμούς και κανόνες, που ελέγχονται από τους λαούς της Ευρώπης. Και σ’ αυτούς τους θεσμούς δεν υπάρχουν εισαγγελείς και κατηγορούμενοι. Δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες και ενοικιαστές. Είμαστε όλοι ισότιμοι εταίροι με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Η ελληνική Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τηρήσει κατά γράμμα τη Συμφωνία της 20ης του Φλεβάρη. Το ίδιο, όμως, απαιτούμε και από τους εταίρους μας. Ξέρουμε ότι έχουμε μπροστά μας μια σκληρή διαπραγμάτευση, που δεν έχει να κάνει με προσωπικές συμπεριφορές πολιτικών, εγώ θα έλεγα ούτε καν με τις εθνικές στρατηγικές των κρατών. Στην ουσία έχει να κάνει με την σύγκρουση διαφορετικών πολιτικών στρατηγικών για την Ευρώπη. Είναι σύγκρουση οικονομικών συμφερόντων, είναι σύγκρουση πολιτική, κοινωνική, ταξική – αν θέλετε.
Η Ελλάδα έγινε για πέντε χρόνια οικονομικό πειραματόζωο. Τώρα κάποιοι επιθυμούν να γίνει και πολιτικό πειραματόζωο, ώστε να σταματήσουν εν τη γενέσει της την πολιτική αλλαγή που έρχεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ώστε να συνεχίζει να εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της λιτότητας γιατί κάποιοι από αυτό κερδίζουν -οι λαοί υποφέρουν αλλά κάποιοι κερδίζουν- και βεβαίως ώστε να φτιαχτεί μια ευρωπαϊκή κοινωνία χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς κοινωνικό έλεγχο. Όμως, δεν θα τα καταφέρουν. Η πολιτική αλλαγή που ξεκίνησε από τις εκλογές της 25ης του Γενάρη στην Ελλάδα, έρχεται σαν ορμητικό ποτάμι στην Ευρώπη, στην Ισπανία, στην Ιρλανδία και αλλού. Αυτή η πολιτική αλλαγή δεν μπορεί να σταματήσει, γιατί έχει ως βασική αιτία γέννησής της τη μεγάλη κοινωνική αδικία, τις μεγάλες ανισότητες, την ανάγκη των λαών να αναπνεύσουν. Κανείς δεν θα μπορέσει να σταματήσει αυτό το ορμητικό ποτάμι.
Η Ελλάδα των μνημονίων, της λιτότητας είναι ήδη παρελθόν. Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να υπονομεύσουν τη διαπραγμάτευση. Δεν θα τα καταφέρουν. Και η Ευρώπη θα οδηγηθεί σε ένα δρόμο δημοκρατίας και αλληλεγγύης. Και αυτό θα είναι πραγματικότητα πολύ σύντομα.
Η Ευρώπη του αυταρχισμού, η Ευρώπη της τιμωρίας, η Ευρώπη της συρρίκνωσης της δημοκρατίας θα είναι και αυτή σε λίγο παρελθόν, αν καταφέρουμε –και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε- να κερδίσουμε αυτή τη μάχη.
Έλεγα ότι υπάρχουν πολλοί που θέλουν να υπονομεύσουν τη διαπραγμάτευση, ίσως γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα στη διαπραγμάτευση. Θα αποτύχουν, διότι ό,τι και να κάνουν, ένα πράγμα δεν μπορούν: να υπονομεύσουν τη σχέση εμπιστοσύνης που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στον ελληνικό λαό και τη νέα κυβέρνηση. Αυτό ας το λάβουν σοβαρά υπόψη τους και ας σταματήσουν τις μονομερείς ενέργειες τηρώντας τη συμφωνία που υπέγραψαν.
Η νέα ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε στους ευρωπαίους εταίρους έναν αναλυτικό κατάλογο μεταρρυθμίσεων για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και της διαπλοκής, για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, για τη λειτουργική ανασυγκρότηση, για την εξάλειψη της γραφειοκρατίας στο δημόσιο. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές είναι πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Είναι αναγκαίες προκειμένου η χώρα να ξεπεράσει χρόνιες παθογένειες, ώστε να ενισχυθεί η κοινωνική δικαιοσύνη, να ανατραπεί αυτή η εικόνα της ντροπής, η χώρα μας να είναι δυστυχώς πρώτη στον δείκτη κοινωνικής φτώχειας και τελευταία στον δείκτη κοινωνικής δικαιοσύνης στην Ευρώπη. Αλλά δεν άκουσα ποτέ κανέναν από όλους όσοι κόπτονται για μεταρρυθμίσεις όλα αυτά τα χρόνια να μιλάνε για αυτές τις αρνητικές πρωτιές και για μεταρρυθμίσεις πραγματικές που θα τις αντικρούσουν.
Οι αλλαγές αυτές που θέλουμε να προωθήσουμε είναι στον αντίποδα μνημονιακών μέτρων σκληρής λιτότητας και μέτρων απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και εκθεμελίωσης του κοινωνικού κράτους, πολύ απλά γιατί το μνημόνιο δεν ήταν μεταρρύθμιση όπως παρουσιάστηκε. Ήταν κοινωνική και οικονομική διάλυση. Θα ήθελα να προκαλέσω –με την καλή έννοια, βέβαια- όλους όσοι και όσες κόπτονται για μεταρρυθμίσεις να μας πουν μια μεταρρύθμιση όλα αυτά τα χρόνια του μνημονίου που να έγινε και να πέτυχε. Οι περικοπές, οι απολύσεις και η απορρύθμιση της αγοράς είναι μεταρρύθμιση; Όχι, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν είναι μεταρρυθμίσεις αυτές. Είναι καθαρή εκδίκηση. Και πείτε μου αλήθεια, πότε η τρόικα τα προηγούμενα χρόνια που ήταν στην Ελλάδα χτύπησε το χέρι στο τραπέζι για να πει ότι αν δεν προχωρήσει αυτή η διοικητική μεταρρύθμιση ή η μεταρρύθμιση για τη φορολογική δικαιοσύνη, δεν θα εκταμιευθεί η δόση; Πότε; Ποτέ! Διαρκώς η απειλή και ο εκβιασμός για να μην δοθεί η δόση ήταν αν δεν προχωρήσουν οι απολύσεις, οι περικοπές των μισθών και των συντάξεων.
Είναι λοιπόν υποκριτές όλοι όσοι δήθεν κόπτονται για μεταρρυθμίσεις. Διότι ποτέ στη χώρα δεν προχώρησε ένα συγκροτημένο, οργανωμένο σχέδιο μεταρρυθμίσεων. Ας σταματήσουν λοιπόν τα προσχήματα.
Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν στο Παρίσι στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, προσκεκλημένος του κυρίου Γκουρία. Μίλησα στη Συνέλευση των Αντιπροσώπων. Είχαμε την ευκαιρία επί τετράωρο να κάνουμε μία ειδική συζήτηση για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα και να ξεδιαλύνουμε επιτέλους ότι αυτή η περιβόητη εργαλειοθήκη δεν είχε καμία σχέση με τον ΟΟΣΑ, αλλά ήταν εφεύρημα της ίδιας της ελληνικής Κυβέρνησης που έβαλε, υποκλέπτοντας, τη σφραγίδα του ΟΟΣΑ για να περάσει ρυθμίσεις που ευνοούσαν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα στον τόπο μας.
Στον ΟΟΣΑ, λοιπόν, συμφωνήσαμε ένα ευρύ πλαίσιο μεταρρυθμίσεων για την ανάκτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης, το χτύπημα της διαφθοράς και της διαπλοκής, που βεβαίως ποτέ δεν επιχείρησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Γιατί; Γιατί ήταν δεσμευμένες από ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Και που τώρα έχει μοναδική ευκαιρία η χώρα να προωθήσει. Γιατί; Γιατί έχει μία Κυβέρνηση που δεν δεσμεύεται από οικονομικά συμφέροντα και έχει τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού να τη στηρίζει.
Μεταρρυθμίσεις λοιπόν με θετικό κοινωνικό αλλά και δημοσιονομικό πρόσημο. Είμαστε έτοιμοι να τις υλοποιήσουμε και θα τις υλοποιήσουμε. Όχι γιατί κάποιοι μας τις ζητάνε, αλλά γιατί εμείς θέλουμε να τις υλοποιήσουμε, όπως θα υλοποιήσουμε και τη συμφωνία της 20ης του Φλεβάρη.
Αν κάποιοι θέλουν να αγνοούν τη συμφωνία της 20ης του Φλεβάρη, αν κάποιοι νομίζουν ότι οι εκλογές δεν αλλάζουν τίποτα, ότι οι χώρες που είναι σε πρόγραμμα δεν χρειάζεται να κάνουν εκλογές, δεν χρειάζεται στα κυβερνητικά έδρανα να έχουν εκλεγμένους αλλά τεχνοκράτες, αν κάποιοι ονειρεύονται να ξαναγυρίσει η Ελλάδα, παρά τη σαφή λαϊκή εντολή, στην εποχή των μνημονίων, αν κάποιοι επιμένουν να μην σέβονται τον θεσμικό τους ρόλο στην Ευρώπη, ας τις κρατήσουν αυτές τις απειλές για εκεί που περνάνε. Όχι, σε αυτή την Κυβέρνηση και κυρίως όχι σε αυτόν τον λαό!
Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαστε ταγμένοι να υπηρετήσουμε και να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια και το δίκαιο ενός ολόκληρου λαού που υπέφερε όλα αυτά τα χρόνια. Είμαστε ταγμένοι να υπερασπιστούμε το μέλλον και τις επόμενες γενιές. Και αυτό θα πράξουμε. Σας καλώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, σε όποια πτέρυγα κι αν ανήκετε, αυτό να πράξετε κι εσείς σήμερα, υπερψηφίζοντας το πρώτο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας.
Σας ευχαριστώ.
