Πρωτολογία
Κυρίες και κύριοι βουλευτές.
Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας δηλώσαμε προς όλες τις κατευθύνσεις και με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι αλλάζουμε σελίδα. Η χώρα σταματά να είναι μνημονιακή αποικία και πρωταγωνιστής σε αυτήν την προσπάθεια θα είναι o ίδιος ο ελληνικός λαός. Ο ελληνικός λαός που αποφάσισε στις 25 Γενάρη.
Δική μας υποχρέωση είναι κάθε μέρα που περνά οι πολίτες να γνωρίζουν όλα όσα γίνονται, όλα όσα εκτυλίσσονται στην δύσκολη και επίπονη διαπραγμάτευση με τους εταίρους και δανειστές μας. Η μυστική και προσωπική διπλωματία έχει τελειώσει. Για αυτό και δεν διστάσαμε, το δικό μας σχέδιο, οι δικές μας τοποθετήσεις, να γίνονται αμέσως γνωστές. Αυτή η απλή απόφαση, αυτή η στρατηγική, μας έδωσε την δυνατότητα να κάνουμε κοινωνούς των εξελίξεων τους πολίτες της χώρας. Αυτή η επιλογή, ήταν επιλογή επιστροφής της δημοκρατίας.
Σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών στηρίζει την διαπραγματευτική στρατηγική της νέας κυβέρνησης και καθημερινά μας ζητά να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω.
Αυτή την λαϊκή εντολή, που ανανεώνεται κάθε μέρα που περνάει, την εντολή να προχωρήσουμε σε μια ειλικρινή και σκληρή διαπραγμάτευση , την εντολή να υλοποιήσουμε το πρόγραμμα μας θα την υπηρετήσουμε μέχρι το τέλος. Όπως ακριβώς κάνουμε δύο μήνες τώρα. Και αυτή η στρατηγική αποδίδει καρπούς παρά το γεγονός ότι το περιβάλλον ήταν ναρκοθετημένο. Παρά το γεγονός ότι παραλάβαμε μια χώρα όχι στο χείλος του γκρεμού αλλά πεσμένη βαθιά μέσα στο γκρεμό .
Γιατί ήρθε η ώρα να πούμε αλήθειες.
Αλήθειες που δε κρύβονται πια, όσο κι αν κανείς θέλει να ωραιοποιήσει την εικόνα.
Η προηγούμενη κυβέρνηση επαιρόταν για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2014. Μιλούσε για πλεόνασμα 1,8% το 2014, δηλαδή για 3,3 δισ. ευρώ. Η πραγματικότητα είναι ότι το πλεόνασμα που καταγράφηκε στο κλείσιμο του οικονομικού έτους ήταν μόλις 0,3%, δηλαδή 592 εκατ. 2,7 δις λιγότερα από όσο διαφήμιζε προεκλογικά. Και σα να μην έφτανε αυτό, τα δημόσια ταμεία που αντικρίσαμε μόλις αναλάβαμε, δεν είχαν ούτε αυτό το πενιχρό πλεόνασμα, αφού το ταμειακό έλλειμμα που παραλάβαμε ήταν της τάξης των 2,5 δισ.
Ταμειακό έλλειμμα που βεβαίως δημιούργησε τόσο η απεγνωσμένη προσπάθειά σας προεκλογικά να αποσταθεροποιήσετε την οικονομία με ένα κρεσέντο κινδυνολογίας όσο όμως και η δική σας ανικανότητα. Αφού ακόμα και ο νόμος για τις εκατό δόσεις που φέρατε προεκλογικά στη βουλή ήταν τόσο ελλιπής που δεν έφερε στα ταμεία παρά μονάχα 70 εκ ευρώ. 70 εκ ευρώ σε 5 μήνες, τη στιγμή που μόνο από τη προ-ρύθμιση του νόμου που ψηφίσαμε εμείς έχει ήδη φέρει 100 εκ ευρώ, μέσα σε μόλις μια εβδομάδα.
Αυτή ήταν λοιπόν η πραγματική εικόνα που αντικρίσαμε στα ταμεία. Και ταυτόχρονα μια σύμβαση που έληγε εντός στενών χρονικών ορίων, με κίνδυνο να μείνουν οι τράπεζες ακάλυπτες από το μηχανισμό έκτακτης ρευστότητας της ΕΚΤ.
Και ταυτόχρονα μια πρωτοφανή κατάσταση χρηματοδοτικής ασφυξίας, δεδομένου ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στο κόσμο που από το καλοκαίρι του 2014, όταν και διεκόπη η ροή χρηματοδότησης από τους δανειστές, δεν αναχρηματοδοτεί τα χρέη της αλλά τα αποπληρώνει από τον προϋπολογισμό της.
Παρόλη αυτή την ασφυκτική κατάσταση που είχατε φροντίσει να δημιουργήσετε, η διαπραγματευτική μας στρατηγική οδήγησε στην συμφωνία της 20ης Φλεβάρη. Μια συμφωνία ορόσημο με την οποία παρατάθηκε η δανειακή σύμβαση, αλλά ταυτόχρονα κερδήθηκε η μείωση των στόχων για πρωτογενή πλεονάσματα για το 2015, καθώς και η αντικατάσταση της περίφημης 5ης αξιολόγησης του προηγούμενου προγράμματος, με τη λίστα μέτρων που προτείνει η ελληνική κυβέρνηση.
Αντί, δηλαδή, για το mail χαρδούβελη, αντί για περικοπές σε συντάξεις, αυξήσεις στο ΦΠΑ και απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων η ελληνική κυβέρνηση θα υλοποιήσει με την συναίνεση των εταίρων ένα πρόγραμμα ανόρθωσης της οικονομίας και αναδιανομής βαρών και εισοδημάτων. Για να σταματήσουν τα βάρη της κρίσης να φορτώνονται στα συνήθη υποζύγια. Τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους άνεργους. Για να σταματήσει η διαρκής απορρύθμιση της αγοράς εργασίας. Για να εκκινήσει μια διαδικασία αντιστροφής των καταστροφικών πολιτικών που διέλυσαν την ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Με την απόφαση της 20ης Φλεβάρη, όμως, αναγνωρίζεται και η ανάγκη να ανοίξει επιτέλους η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Διότι χωρίς μια τέτοια παρέμβαση είναι αδύνατη η αποπληρωμή του χωρίς να συντελεστούν ακόμη περισσότερες και μεγαλύτερες κοινωνικές καταστροφές. Θα ανοίξει η συζήτηση στην ώρα της, προκειμένου να καταλήξουμε μέχρι τον Ιούνη σε ένα νέο αναπτυξιακό συμβόλαιο με τους εταίρους, για να μειωθούν οι στόχοι για τα εξωπραγματικά πλεονάσματα της επόμενης τριετίας, που είναι το άλλο όνομα της σκληρής λιτότητας.
Και αυτή κυρίες και κύριοι Βουλευτές είναι η μοναδική στρατηγική που μπορεί να βάλει τέλος στη λιτότητα, δηλαδή τέλος στη μνημονιακή πολιτική. Ο άλλος δρόμος είναι η άνευ όρων συνθηκολόγηση στις απαιτήσεις των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων κέντρων. Η άτακτη υποχώρηση μπροστά σε όσους έχουν προσωπικό ή κοινωνικό συμφέρον να συνεχιστεί η ίδια πολιτική που κατέστρεψε τον τόπο. Και θέλω σήμερα να απευθύνω ευθέως το ερώτημα στα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Θα στηρίξετε αυτή την εθνική διαπραγματευτική στρατηγική για να μπει τέλος στη λιτότητα;
Ή θα συνεχίσει να συμπεριφέρεστε ως φερέφωνο των πιο ακραίων πολιτικών και οικονομικών κέντρων της Ελλάδας και της Ευρώπης;
Ως φερέφωνο των εμπνευστών του Μνημονίου;
Αυτό είναι το πολιτικό διακύβευμα.
Αυτό είναι το μεγάλο πολιτικό δίλημμα που σήμερα πρέπει να απαντηθεί.
Πρέπει όμως ταυτόχρονα να αποφασίσει η αντιπολίτευση και αν έχουμε ήδη συνθηκολογήσει και υπογράψει μνημόνια, όπως μας λέτε Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή ή οδηγούμε τη χώρα στα βράχια, όπως μας λέτε Τρίτη – Πέμπτη – Σάββατο. Διότι να ισχύουν και τα δύο δεν γίνεται. Αυτές οι αντιφάσεις όμως δεν μας παραξενεύουν. Είναι ενδεικτικές της στρατηγικής σύγχυσης του πολιτικού προσωπικού που επί μια πενταετία εκτελούσε διαταγές και μαζί εκτελούσε και τον ελληνικό λαό. Μετατρέποντας τη χώρα σε αποικία χρέους.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές
Την απάντηση όμως στις αντιφάσεις της αντιπολίτευσης, την δίνει η ίδια η ζωή.
Τη δίνουμε καθημερινά στη σκληρή διαπραγμάτευση στο εξωτερικό.
Αλλά και στο εσωτερικό της χώρας, με την πολιτική που υλοποιούμε.
Ας μας πει λοιπόν ο κος Σαμαράς και ο κος Θεοδωράκης:
Είναι Μνημόνιο ο νόμος για την ανθρωπιστική κρίση που δίνει μια ανάσα σε χιλιάδες ανθρώπους που έχασαν τα πάντα την πενταετία της κρίσης;
Είναι μνημόνιο ο νόμος για τις 100 δόσεις που μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα έχει φέρει 100 εκ. ευρώ στα δημόσια ταμεία και έχει δώσει την δυνατότητα σε χιλιάδες πολίτες και επιχειρήσεις να δουν φως στο τούνελ των χρεών που συσσώρευσαν με την πολιτική της ΝΔ;
Είναι μνημόνιο το Νομοσχέδιο για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ;
Η μη εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος για τα ασφαλιστικά ταμεία, που μας γλυτώνει από τις περικοπές στις συντάξεις που εσείς αποφασίσατε, είναι μνημόνιο;
Η άρνηση να αυξήσουμε το ΦΠΑ;
Η λύση που δώσαμε στο πρόβλημα της βιομηχανίας ζάχαρης;
Είναι όλα αυτά παράταση του μνημονίου ;
Κυρίες και κύριοι βουλευτές.
Επιδιώκουμε έναν έντιμο συμβιβασμό με τους εταίρους μας αλλά ανευ όρων συνθηκολόγηση μην περιμένετε από μας.
Αυτό το γνωρίζουν όλοι. Σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Γι αυτό και δεχόμαστε ανηλεή πόλεμο.
Από οικονομικά συμφέροντα και πολιτικά κέντρα που δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι το Μνημόνιο δεν θα ξαναεπιστρέψει.
Απέτυχε και πέρασε στην Ιστορία.
Τώρα έχουμε την ευκαιρία και την ευθύνη να προχωρήσουμε σε ριζικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Σε μεταρρυθμίσεις που θα υπηρετούν τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας, που θα ανακατανέμουν τα βάρη, που θα αναδιανέμουν εισοδήματα υπέρ των κατώτερων στρωμάτων.
Μεταρρυθμίσεις για την δημιουργία ενός κράτους αποτελεσματικού και κοινωνικά ανταποδοτικού.
Η νέα κυβέρνηση είναι η μοναδική που μπορεί να υλοποιήσει αυτό το φιλόδοξο σχέδιο μεταρρυθμίσεων. Γιατί δεν έχει δεσμεύσεις, γιατί αντλεί την δύναμη της από το λαό. Γιατί, εν τέλει, πρέπει σήμερα να πούμε αλήθειες ενώπιον της Βουλής και του λαού. Ποια μεταρρύθμιση έγινε τα πέντε τελευταία χρόνια στη χώρα ; Εκτός αν ονομάζουμε μεταρρυθμίσεις τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τις περικοπές μισθών και συντάξεων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, το κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, την κατάρρευση των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Γιατί μόνο εκεί ξέρατε να χτυπάτε το χέρι στο τραπέζι και να παριστάνετε τους σκληρούς.
Γιατί, όμως, δεν κάνατε το ίδιο με τις άδειες των ραδιοτηλεποτικών μέσων που ήταν μνημονιακή υποχρέωση; Την ξεχάσατε και εσείς και η τρόικα;
Γιατί δεν προχωρήσατε σε ελέγχους για τη φοροδιαφυγή; Από τα 2062 ονόματα της λίστας Λαγκάρντ έχουν ελεγχθεί μόνο τα 25. Σήμερα μαθαίνουμε από δημοσιεύματα ξένων εφημερίδων ότι δημόσιοι υπάλληλοι παραιτήθηκαν επειδή τους ασκούνταν πιέσεις να μην ελέγξουν όσους αναφέρονταν στη λίστα Λαγκάρντ, επειδή ήταν στενοί σας συνεργάτες κε Σαμαρά;
Για πόσο νομίζατε ότι θα συνεχιστεί αυτό το αίσχος; Ξέρετε πόσα αιτήματα έχουν κατατεθεί σε Ελβετικές τράπεζες για την παροχή στοιχείων για πρόσωπα ύποπτα για φοροδιαφυγή;
Δέκα μόλις αιτήματα καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας της προηγούμενης κυβέρνησης.
Δεν περίμενα ποτέ ακόμα και στην Καγκελαρία της Γερμανίας να μου τεθεί το ερώτημα: «Έχουμε ζητήσει από τις κυβερνήσεις σας τόσα χρόνια να πάνε στην Ελβετία να γίνει μια νέα συμφωνία, έχουν πάει όλες οι χώρες της Ευρώπης στην Ελβετία και έχουν συνάψει συμφωνίες, μόνο η Ελλάδα δεν έχει πάει. Γιατί; Γιατί;».
Αυτά είναι όμως τα έργα και οι μέρες μιας κυβέρνησης που λεηλάτησε τα χαμηλά στρώματα, τα μεσαία, τους χαμηλόμισθους, τους συνταξιούχους, αλλά άφησε στο απυρόβλητο όλους όσοι τα τελευταία χρόνια δεν πλήρωσαν το μερτικό τους στην κρίση και έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό ανενόχλητοι, σαν αυτά που έκανε και ο προηγούμενος Υπουργός Οικονομικών, ο δικός σας Υπουργός των Οικονομικών, κύριε Σαμαρά.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές
Η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη καταθέσει στους θεσμούς τη δική της λίστα βραχυπρόθεσμων μεταρρυθμίσεων, πραγματικών μεταρρυθμίσεων, που θα αλλάξουν άμεσα το πρόσωπο του ελληνικού κράτους και της ελληνικής οικονομίας, θα δώσουν πνοή στην ανάπτυξη και θα κάνουν την Ελλάδα μια πραγματικά σύγχρονη χώρα.
Ενδεικτικά αναφέρω τις μεταρρυθμίσεις για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων, καπνού και οινοπνευματωδών που θα φέρει έσοδα στα δημόσια ταμεία και θα προστατέψει τον ανταγωνισμό.
Την οργανωμένη προσπάθεια για την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με το Ευρωπαϊκό δίκαιο, ώστε να σταματήσει η χώρα να πληρώνει πρόστιμα εξαιτίας παραβιάσεων και καθυστερήσεων.
Την εντατικοποίηση των ελέγχων σε τραπεζικά εμβάσματα και off shore εταιρείες.
Την θέσπιση μέτρων για την καταπολέμηση της μαύρης και αδήλωτης εργασίας.
Τον εκσυγχρονισμό για την ηλεκτρονική άμεση απόδοση του ΦΠΑ, τον ειδικό φόρο επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων
Και άλλα πολλά.
Με αυτά τα μέτρα έχουμε την δυνατότητα και να ενισχύσουμε το δημόσιο ταμείο και να δώσουμε ανάσα στην ελληνική κοινωνία.
Για να πληρώσουν επιτέλους οι κατέχοντες και να σταματήσει η λεηλασία της μεσαίας τάξης και των μισθωτών .
Κυρίες και κύριοι βουλευτές.
Η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου είναι πια ευρωπαϊκό πολιτικό κεκτημένο.
Και αυτή τη συμφωνία είμαστε έτοιμοι να υλοποιήσουμε.
Καλώ την αντιπολίτευση να συστρατευθεί σε αυτή την εθνική προσπάθεια, να στηρίξει τη κρίσιμη διαπραγμάτευση, να στηρίξει το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης.
Για να αποκτήσει ξανά η χώρα το κύρος και την ανεξαρτησία της.
Η παρούσα κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας δεν δίστασε με όλους τους εκπροσώπους της όπου και αν βρέθηκε το τελευταίο διάστημα να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας.
Να διεκδικήσει όσα είχαν ξεχαστεί. Να πει απαγορευμένες λέξεις. Αξιοπρέπεια, εθνική κυριαρχία, εθνικό σχέδιο ανάπτυξης. Αλλά και άλλες δύσκολες λέξεις. Όπως Siemens, κατοχικό δάνειο, πολεμικές επανορθώσεις, ακόμα και μέσα στο Βερολίνο. Έπραξα ορθά που τα είπα αυτά κε Σαμαρά ή μήπως θα με συμβουλεύατε να πω και εγώ ουδείς αναμάρτητος ; Αυτή τη γλώσσα θα συνεχίσουμε να μιλάμε, αυτή την πολιτική θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε.
Έχουμε διαλέξει πλευρά εδώ και πάρα πολύ καιρό. Σήμερα αυτό που ζητάμε είναι το ίδιο να πράξει και κάθε κόμμα στη Βουλή αλλά και στην κοινωνία. Ζητάμε από τους πολίτες, το λαό, τις κοινωνικές τάξεις –θύματα του μνημονίου- να σταθούν δίπλα μας σε αυτήν τη δύσκολη και σκληρή μάχη, να στηρίξουν την εθνική προσπάθεια, την προσπάθειά μας να σηκώσουμε την πατρίδα και το λαό μας από τη λάσπη των μνημονίων, μια προσπάθεια που δεν αναλογεί μόνο σε μια παράταξη, μόνο σε ένα κόμμα.
Είναι εθνική προσπάθεια αυτή –καταλάβετέ το- και για αυτό έχουμε μαζί μας τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Σας ευχαριστώ.
Δευτερολογία
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα με ιδιαίτερη προσοχή τις ομιλίες των Αρχηγών των κομμάτων, ιδιαίτερα του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο οποίος διερωτήθηκε αρχικά για ποιο λόγο εν μέσω της σκληρής διαπραγμάτευσης φέραμε αυτή τη συζήτηση στη Βουλή.
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που μέχρι προχθές μας κατηγορούσε ότι δεν τολμάμε να φέρουμε τη συζήτηση στη Βουλή για τις εξελίξεις στη διαπραγματευτική διαδικασία και για την επέκταση της δανειακής σύμβασης. Είναι γεγονός βέβαια ότι έχει απόλυτο δίκιο. Εξομολογητικά μας είπε ότι ο ίδιος δεν θα επέλεγε ποτέ να φέρει συζήτηση στη Βουλή.
Πράγματι, όσο ήταν Πρωθυπουργός, δεν σύχναζε και πολύ στο Κοινοβούλιο. Προτιμούσε να κάνει δηλώσεις στο εντευκτήριο και στο καφενείο της Βουλής, παρά να έρχεται εδώ και να αντιμετωπίζει την Αντιπολίτευση.
Εμείς όμως δεν θα ακολουθήσουμε αυτό το παράδειγμα. Εμείς θα βρισκόμαστε εδώ ενώπιος ενωπίω, ανοιχτά, δημόσια στους Βουλευτές και στον ελληνικό λαό. Κυρίως διότι εμείς δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε. Κυρίως διότι εμείς αν έχουμε ένα και μοναδικό όπλο σε αυτήν την κρίσιμη και ειλικρινή προσπάθεια που κάνουμε για να βγάλουμε τη χώρα από αυτό το αδιέξοδο που εσείς οδηγήσατε με τις επιλογές σας πέντε χρόνια τώρα, αυτό το όπλο είναι η εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, είναι η ειλικρίνεια απέναντι στον ελληνικό λαό. Είναι η στήριξη που μας παρέχει ο ελληνικός λαός σε αυτήν τη δύσκολη προσπάθεια.
Και γι’ αυτό θα είμαστε εδώ τις κρίσιμες ώρες της διαπραγμάτευσης να λέμε αλήθειες.
Σας άκουσα, όμως, κύριε Αρχηγέ της Αντιπολίτευσης, να υπερασπίζεστε το συνεργάτη σας. Δεν τον ονομάτισα εγώ. Εσείς τον ονοματίσατε, τον κ. Παπασταύρου.
Και βεβαίως σας τιμά να τον υπερασπίζεστε. Συνεργάτης σας ήταν. Δεν σας τιμούσε βέβαια ότι του παρείχατε ασυλία, όσο ήσασταν στην Κυβέρνηση και ήταν συνεργάτης σας, συνεργάτης του Πρωθυπουργού, στους ελέγχους του ΣΔΟΕ.
Είπατε όμως «μακάρι η χώρα να είχε άλλους δέκα Παπασταύρου». Δεν έχει άλλους δέκα, κύριε Σαμαρά. Άλλους δύο χιλιάδες εξήντα δύο έχει και είναι στη λίστα Λαγκάρντ και θα ελεγχθούν ένας προς έναν. Τελεία και παύλα! Ένας προς έναν! Όλοι θα ελεγχθούν!
Η ασυλία στο συνεργάτη σας: ηθικό δικαίωμα. Δεν άκουσα όμως να πείτε τίποτα για την ασυλία που παρείχατε -και συνεχίζετε, απ’ ό,τι φαίνεται, γιατί δεν είπατε κουβέντα- στην ολιγαρχία αυτού του τόπου. Δεν σας άκουσα να πείτε κουβέντα για την πρόθεση της Κυβέρνησης να φέρει προς υλοποίηση κάτι το οποίο αποτελούσε δήθεν και μνημονιακή δέσμευση, απ’ αυτές που δεν υλοποιούνται όμως.
Σε ό,τι έχει να κάνει με την ψήφιση που θα αφορά στη διαδικασία μόνιμων και όχι προσωρινών αδειών ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων δεν σας άκουσα να συμφωνείτε σ’ αυτό. Πείτε μας. Συμφωνείτε; Στηρίζετε αυτήν την προσπάθεια;
Άκουσα τον κ. Θεοδωράκη και χαίρομαι.
Και χαίρομαι γιατί διαμορφώνεται μια ευρύτερη στήριξη σε κάτι που αφορά και το αίσθημα δικαίου της ελληνικής κοινωνίας, των Ελλήνων πολιτών. Δεν σας άκουσα όμως να πείτε τίποτα γι’ αυτό.
Συμφωνείτε. Και γιατί πέντε χρόνια τώρα, κύριε Σαμαρά, δεν ζητήσατε να πληρωθούν ούτε τα τέλη, το 2%, που ήταν υποχρεωμένα να πληρώνουν τα κανάλια και έχουν συσσωρεύσει χρέη 40 εκατομμυρίων ευρώ;
Δεν μιλώ για τις άδειες. Για τα τέλη μιλώ. Γιατί; Προφανώς διότι εσάς η δύναμή σας δεν ήταν η στήριξη του λαού που είναι η δική μας δύναμη. Εσάς η μόνη σας δύναμη ήταν η στήριξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Δεν μας ενδιαφέρει να έχουμε αυτή τη στήριξη. Προτιμάμε να έχουμε τη στήριξη του ελληνικού λαού.
Όμως μιλήσατε για το λογαριασμό που ανεβαίνει. Να σας μιλήσω εγώ για έναν άλλο λογαριασμό που ανέβηκε πέντε χρόνια τώρα; Σε πέντε χρόνια μνημονίου είχαμε 25% απώλεια του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Η ανεργία στο 30% και στο 60% στους νέους. Το δημόσιο χρέος από 124% του ΑΕΠ στο 180% του ΑΕΠ. Εκατόν ογδόντα χιλιάδες νέοι επιστήμονες, ως επί το πλείστον, μετανάστες στο εξωτερικό. Πάνω από ενάμιση εκατομμύριο οι άνεργοι συνολικά. Τριάμισι εκατομμύρια οι φτωχοί. Αυτός είναι ο πραγματικός λογαριασμός που ανέβηκε πέντε χρόνια τώρα, κύριε Σαμαρά και κυρίες και κύριοι της Αντιπολίτευσης σήμερα και μέχρι χθες υπεύθυνοι γι’ αυτή την πολιτική.
Σας άκουσα όμως να λέτε ότι εμείς κάνουμε εχθρούς στο εξωτερικό, ενώ εσείς κάνετε φίλους. Ακόμα και ο καλός σας φίλος όμως, ο κ. Γιούνκερ, όσο ήσασταν εσείς, δεν είχε παραδεχθεί ότι η χώρα μαστίζεται από ανθρωπιστική κρίση. Δεν θέσατε εσείς ποτέ ζήτημα ανθρωπιστικής κρίσης. Θέσατε ζήτημα success story, ότι όλα βαίνουν καλώς, ότι πηγαίνουμε σ’ ένα σενάριο επιτυχίας. Ο καλός σας φίλος, κύριε Σαμαρά, ποτέ όσο ήσασταν εσείς στην Κυβέρνηση, στη θέση του Πρωθυπουργού δεν δήλωσε ότι θα στραγγίξει τα ταμεία προκειμένου να φέρει 2 δισεκατομμύρια ευρώ μέσα στο 2015, δηλαδή τους επόμενους οκτώ μήνες, για την αντιμετώπιση της κοινωνικής κρίσης στην Ελλάδα. Είναι κι αυτό μια δήθεν διαπραγμάτευση; Είναι κι αυτό μια «τζάμπα μαγκιά» που μας λέτε; Δεν τα καταφέρατε εσείς ποτέ αυτά.
Θέλω όμως να μιλήσω λίγο για την ταμπακιέρα. Μας είπατε ότι αφήσατε, λέει, πλεόνασμα το οποίο μοιράσατε και ως κοινωνικό μέρισμα κι αυτή ήταν η μεγάλη σας συμβολή στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Για να δούμε τι ακριβώς αφήσατε. Τα νούμερα είναι αμείλικτα. Πέραν του ότι αφήσατε πλεόνασμα μεν, αλλά μικρότερο κατά 2,7 δισεκατομμύρια ευρώ απ’ αυτό το οποίο λέγατε ότι μας αφήνατε, αφήσατε και ένα ταμειακό έλλειμμα 12,5 δισεκατομμυρίων και μια ανάπτυξη που προβλέπατε ότι θα είναι 2,4%, αλλά ήταν 0,4%. Και αν κανείς συγκρίνει ότι αυτή η ανάπτυξη ήταν σε συνθήκες αποπληθωρισμού, στην πραγματικότητα δεν ήταν ανάπτυξη. Δεν είναι ανάπτυξη ακόμα. Και βεβαίως τι άλλο αφήσατε φεύγοντας; Παράταση για δυο μόλις μήνες μιας λίστας μνημονιακών μέτρων σκληρής λιτότητας που θα οδηγούσε στα δυο επόμενα χρόνια τις επικουρικές συντάξεις στο μηδέν, μείωση ως 90%, πρακτικά στο μηδέν, που θα οδηγούσε τις κύριες συντάξεις σε μείωση κάθε τρίμηνο από 5%-7%, διότι αυτό σημαίνει ρήτρα μηδενικού ελλείμματος. Είναι η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος που εμείς αμέσως αναστείλαμε με το που το καταλάβαμε. Κι αυτό εσείς το λέτε συνέχεια του μνημονίου;
Τι άλλο αφήσατε; Μια λίστα που προέβλεπε μείωση του εφάπαξ στο 1/5 αυτού που είναι σήμερα, αύξηση του φόρου προστιθέμενης αξίας στα φάρμακα, στα τρόφιμα, στον τουρισμό, στο μόνο κομμάτι δηλαδή της ελληνικής οικονομίας που είχε μια αναπτυξιακή προοπτική. Τι άλλο αφήσατε;
Σας παρακολουθώ να συζητάτε και διακόπτω για να με παρακολουθήσετε κι εσείς.
Τι άλλο αφήσατε πίσω σας; Αφήσατε πίσω σας δεσμεύσεις για περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων και για ομαδικές απολύσεις. Ποιος, αλήθεια, το ζητάει αυτό σε μια κατεστραμμένη αγορά εργασίας, σε μια αγορά εργασίας που το πρόβλημα είναι ότι δεν προσλαμβάνονται κι έχουμε ανεργία τεράστια, πρωτοφανή ανεργία για τα ευρωπαϊκά δεδομένα; Το μέτρο που εσείς ήσασταν έτοιμοι να υπογράψετε ήταν οι ομαδικές απολύσεις άνω των πενήντα. Ποιος, αλήθεια, το ζητάει αυτό; Ποια εργοδοτική οργάνωση το ζητάει αυτό; Ποιος εργοδοτικός φορέας το ζητάει αυτό; Μήπως κάποιοι ντρέπονται να το πούνε φωναχτά; Αλλά ίσως είναι αυτοί που σχεδίαζαν απολύσεις στον τραπεζικό τομέα -στις τράπεζες- και το ζητάγανε αυτοί. Κανένας, όμως, δεν ζητάει δημόσια αυτό το μέτρο των ομαδικών απολύσεων.
Να, λοιπόν, ποιες είναι οι δικές μας κόκκινες γραμμές, κύριε Σαμαρά. Και να, λοιπόν, που σας ρωτάω ευθέως: Αυτές τις κόκκινες γραμμές τις συμμερίζεστε; Δεν κατάλαβα τη σύγχυσή σας. Λέτε «στα βράχια» από τη μια πλευρά, «μνημόνιο υπογράφετε» από την άλλη πλευρά. Και βράχια και μνημόνιο δεν γίνεται!
Μας λέτε: ή ρήξη ή κωλοτούμπα. Δεν υπάρχει άλλη προοπτική για τον τόπο για σας, διότι ίσως στο δικό σας το μυαλό να ήταν έτσι τα πράγματα και γι’ αυτό επιλέξατε τη θεαματική κωλοτούμπα. Δεν είναι έτσι για μας!
Για μας υπάρχει ένα σχέδιο ουσιαστικής, ειλικρινούς, αποφασιστικής διαπραγμάτευσης για να πετύχει η χώρα, για να πετύχει ο λαός. Κι εσείς τι κάνετε, όταν εμείς πραγματώνουμε με δυσκολίες αυτό το δύσκολο έργο; Κάθεστε χαιρέκακα και περιμένετε να αποτύχουμε. Καρτερικά. Δεν σας τιμά ούτε εσάς ούτε την παράταξή σας και βεβαίως δεν δίνει καμία προοπτική στον τόπο η Αξιωματική Αντιπολίτευση να έχει μια τέτοια συμπεριφορά.
Γι’ αυτό σας καλούμε να πάρετε μια συγκεκριμένη θέση. Τι ακριβώς μας προτείνετε; Μας προτείνετε, λοιπόν, να αποδεχθούμε αυτά τα οποία εσείς ήσασταν έτοιμος να αποδεχθείτε πριν από τις εκλογές; Εμείς, λοιπόν, αυτά δεν πρόκειται να τα αποδεχθούμε! Αυτές είναι οι κόκκινες γραμμές μας και σας ζητάμε να τις υιοθετήσετε. Να γίνουν οι εθνικές κόκκινες γραμμές σε αυτήν τη σκληρή διαπραγμάτευση για τη χώρα και το λαό μας.
Δεν περίμενα βέβαια να δώσετε εύσημα στην προσπάθειά μας. Περίμενα, όμως, να αναγνωρίσετε τα αυτονόητα. Εμείς δημιουργήσαμε το χρηματοδοτικό κενό στη χώρα; Στις πενήντα-εξήντα μέρες που είμαστε Κυβέρνηση εμείς το δημιουργήσαμε;
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα, μεγαλύτερο και από αυτό που ειπώθηκε για το success story, ότι δήθεν θα βγάζατε τη χώρα από το μνημόνιο. Θα βγάζατε τη χώρα από το μνημόνιο με πλεόνασμα 0,3%, ενώ είχατε υποχρέωση για 1,5%. Θα βγάζατε τη χώρα από το μνημόνιο με στασιμότητα κι όχι ανάπτυξη. Θα βγάζατε τη χώρα από το μνημόνιο με χρηματοδοτικό κενό μέσα στο 2015 26 δισεκατομμύρια, μείον τα 562 του πρωτογενούς πλεονάσματος 25,5 δισ. Θα βγάζατε τη χώρα από το μνημόνιο!
Το είπατε. Θα μας πηγαίνατε, δήθεν, στην πιστωτική γραμμή. Το είπατε μια φορά. Και με το που το είπατε, ανέβηκαν δύο-τρεις μονάδες τα spreads κι αναγκαστήκατε να κάνετε άτακτη υποχώρηση και τα ρίξατε στο ΣΥΡΙΖΑ. Έφταιγε ο ΣΥΡΙΖΑ τότε επειδή ήταν αντιπολίτευση κι έλεγε ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε έτσι. Δεν υπάρχει, λοιπόν, μεγαλύτερο ψέμα από αυτό.
Ποια είναι, όμως, η διαφορά σε σχέση με αυτό που εμείς αντιμετωπίζουμε και σε σχέση με αυτό που εσείς αντιμετωπίζατε και κρίνει ο ελληνικός λαός; Η διαφορά είναι ότι όταν εσείς βρισκόσασταν το 2012 σε μια κρίσιμη καμπή, τότε σας εδόθη η δυνατότητα οι τράπεζες οι συστημικές να εκδώσουν έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου και το όριο να ανέβει κατά 3 δισεκατομμύρια ευρώ για να μπορέσετε να χρηματοδοτήσετε το χρέος. Σ’ εμάς δεν δίνεται αυτή η δυνατότητα. Βάζει αυστηρά όρια και περιορισμούς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Γιατί; Αναρωτιέστε, άραγε, γιατί; Όταν εμείς πληρώνουμε μέσα στο 2015 τις υποχρεώσεις της χώρας, έχουμε πληρώσει 6,8 δισεκατομμύρια ευρώ χωρίς να έχουμε εισπράξει ούτε ένα ευρώ, κι εσείς το 2013 εισπράξατε 33 δισεκατομμύρια μόνο από τον EFSF και είχατε να πληρώσετε μόνο 12.
Τα υπόλοιπα; Τα υπόλοιπα τα δώσατε για την κάλυψη των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού και γι’ αυτό το λόγο έχουν μείνει ακάλυπτες πληρωμές το 2015.
Θα μου πείτε: Δεν γνωρίζατε αυτά τα δημοσιονομικά μεγέθη; Βεβαίως τα γνωρίζαμε. Βεβαίως τα γνωρίζαμε, γι’ αυτό είπαμε ότι η χώρα μπορεί να έχει προοπτική διεξόδου όχι αν καταναγκαστεί σε νέο μνημόνιο και σε νέο δανεισμό -και το λέμε και τώρα- γι’ αυτό διεκδικήσαμε με θάρρος, με τόλμη, με αποφασιστικότητα πρόγραμμα-γέφυρα και τους τέσσερις μήνες μέχρι τον Ιούνιο. Τον Ιούνιο δεν διεκδικούμε και δεν συζητάμε -να τελειώνει αυτή η συζήτηση, κυρίες και κύριοι της Αντιπολίτευσης- νέο μνημόνιο.
Αυτή είναι, επίσης, μια σταθερή «κόκκινη γραμμή». Σας καλούμε να την υιοθετήσετε ως «εθνική κόκκινη γραμμή».
Θέλουμε, όμως, μια νέα συμφωνία για την ανάπτυξη, μια νέα συμφωνία που δεν μπορεί παρά να εμπεριέχει την αναγκαία αναδιάρθρωση του χρέους, διότι καμία χώρα, όταν έχει χρέος 180% του ΑΕΠ της, δεν μπορεί με ασφάλεια να βγει στις αγορές και αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτρέψτε μου -δεν θα μακρηγορήσω, κυρία Πρόεδρε- να δώσω δύο απαντήσεις και στο κρίσιμο θέμα που μας θέσατε και αφορά το γιατί δεν φέρνουμε προς κύρωση στη Βουλή την παράταση της δανειακής σύμβασης.
Η χώρα δεν ανέλαβε καμία διεθνή δέσμευση και καμία νέα υποχρέωση έναντι των δανειστών της, πολύ δε περισσότερο που με τη συμφωνία της 20ης του Φλεβάρη οι δανειστές αποδέχτηκαν τη μείωση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα για το 2015 και ανέλαβαν την υποχρέωση να ανοίξουν τη συζήτηση τον Ιούνιο και για το θέμα του χρέους.
Με αυτά τα δεδομένα δεν απαίτησα ποτέ την κύρωση της παράτασης της δανειακής σύμβασης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Αν δεν την ζητούν όμως οι δανειστές, αναρωτιέμαι γιατί τη ζητάει η Αντιπολίτευση, μια Αντιπολίτευση μάλιστα που όσο ήταν κυβέρνηση δεν έφερε ούτε καν την τελική σύμβαση ούτε του πρώτου ούτε του δεύτερου μνημονίου προς κύρωση, έφερε μόνο το προσχέδιο τους για έγκριση και όχι τις τελικές συμβάσεις προς κύρωση. Γιατί εμάς μας ζητάτε να φέρουμε προς κύρωση την παράταση της προηγούμενης;
Και μάλιστα μιλάμε για μια Αντιπολίτευση που όσο ήταν κυβέρνηση η πρώτη πράξη που έκανε -αν θυμάμαι καλά- ήταν ο εξωδικαστικός συμβιβασμός με τη SIEMENS. Και παρ’ ότι η ίδια η σύμβαση με την εταιρεία απαιτούσε την κύρωση της σύμβασης από την Βουλή, δεν την φέρατε προς κύρωση. Τι σας έπιασε τώρα; Γιατί σας έπιασε τώρα ο πόνος; Τι υποκρισία είναι αυτή; Σας έπιασε ο πόνος για τη δημοκρατική λειτουργία του Κοινοβουλίου; Είναι πράγματι ύποπτο, κάτι άλλο θα έχετε στο μυαλό σας.
Για να κλείσει, λοιπόν, αυτό το θέμα μια και καλή: Δεν έχει υπογραφεί καμία νέα δανειακή σύμβαση, πολύ περισσότερο κανένα νέο μνημόνιο. Τέτοιες υπογραφές είναι δικό σας προνόμιο και δικές σας επιλογές, όχι δικές μας. Η υπογραφή της παράτασης της δανειακής σύμβασης συνοδεύτηκε από κείμενο του Υπουργού Οικονομικών που κατατέθηκε στο Eurogroup και κυρίως δόθηκε στη δημοσιότητα, όπως θα δίνεται στη δημοσιότητα και κάθε κείμενο των προτάσεών μας, όπως θα γίνεται γνωστή και κάθε πολιτική μας πρωτοβουλία στη διαπραγμάτευση που εξελίσσεται. Όλα πάνω στο τραπέζι, για να γνωρίζει ο ελληνικός λαός κάθε στιγμή τι κάνουμε, τι πετυχαίνουμε, τι προσπαθούμε και κυρίως να γνωρίζει προς όφελος ποιων πράττουμε.
Μην κάνετε, λοιπόν, τρομερές και φοβερές αποκαλύψεις για πράγματα τα οποία είναι γνωστά και ανηρτημένα στο διαδίκτυο. Βεβαίως, όταν με το καλό καταφέρουμε να φτάσουμε σε μια ουσιαστική συμφωνία, σε μια συμφωνία που θα αφορά την εξέλιξη, αυτό που ονομάζουμε συμφωνία για την ανάπτυξη και βεβαίως και στο βαθμό που θα είναι και συμφωνία που εμείς προσδοκούμε, όχι επιζήμια για τη χώρα, αλλά να δίνει ώθηση, προοπτική στη χώρα, να εμπεριέχει την αναδιάρθρωση του χρέους, τότε ναι θα έρθει προς κύρωση στη Βουλή η νέα συμφωνία, σύμφωνα με όλα όσα προβλέπονται από το Σύνταγμα. Δεσμευόμαστε ότι εμείς δεν θα συνεχίσουμε τις νομικές πατέντες της έγκρισης σχεδίων συμβάσεων που στο τέλος δεν κυρώνονται από τη Βουλή.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα τέλος -και θα κλείσω με αυτό- να μιλάτε και για το κατοχικό δάνειο. Το έθεσαν, αν δεν κάνω λάθος, όχι ο κ. Σαμαράς, αλλά ο κ. Θεοδωράκης και άλλοι. Άλλοι μάλιστα είχαν και θράσος. Ούτε μία φορά δεν ακούστηκε από το στόμα τους επισήμως, στο Βερολίνο όχι γενικώς εδώ στη Βουλή. Ο Υπουργός Εξωτερικών το έθεσε στην πρώτη του επίσκεψη. Εγώ το έθεσα και κατ’ ιδίαν και στο δημόσιο λόγο.
Όμως, μας είπατε ότι αυτή μου η αναφορά είναι επιζήμια για τη χώρα. Η σιωπή είναι επικερδής για τη χώρα τόσα χρόνια! «Η αναφορά του θέματος είναι επιζήμια» –λέει- «διότι θέτει ζήτημα ηθικής και όχι υλικής αποκατάστασης», επειδή είπα πρωτίστως ηθική, πρωτίστως ηθικό είναι αυτό το θέμα.
Στην κατ’ ιδίαν συνάντηση με την κ. Μέρκελ, της υποσχέθηκα ότι θα της κάνω ένα δώρο, το βιβλίο του Μανώλη Γλέζου με τίτλο «Κι ένα μάρκο να ήταν». Θα το κάνω και σε εσάς δώρο για να καταλάβετε ότι έχει μεγαλύτερη αξία να θέτεις με αξιοπρέπεια την ηθική διάσταση των ζητημάτων, προκειμένου να έχεις το θάρρος και τη δυνατότητα να αξιοποιήσεις και την υλική.
Τριτολογία
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να εκφράσω τη λύπη μου για το γεγονός ότι πριν από λίγο η Αξιωματική Αντιπολίτευση, ίσως ελλείψει επιχειρημάτων, προτίμησε να εξασκηθεί σε μια διαδικαστική γυμναστική, σε μια γυμναστική επί της διαδικασίας και μάλιστα εν αδίκω, με πρόσταγμα όχι του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά με πρόσταγμα του πρώην Προέδρου της Βουλής, ο οποίος φρονώ ότι παρέσυρε τον κ. Σαμαρά και τον παρέσυρε -διότι προφανώς γνωρίζει τον Κανονισμό- σε μια άστοχη ενέργεια.
Δεν είναι δυνατόν να μη γνωρίζει ούτε ο κ. Σαμαράς ούτε ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής ότι ο Κανονισμός είναι σαφής και δίνει τη δυνατότητα σε Υπουργό της Κυβέρνησης να ζητήσει το λόγο επί προσωπικού και μάλιστα, όταν έχει πολλάκις κατηγορηθεί και οφείλει να δώσει κάποιες απαντήσεις.
Μήπως, λοιπόν, αυτή η ενέργεια που μετέτρεψε μια ιστορική παράταξη σε φοιτητική παράταξη και όχι σε παράταξη που πρέπει με την πράξη, την παρουσία της και το ήθος της να δίνει σεβασμό στο Κοινοβούλιο, έγινε διότι δεν γνώριζαν τον Κανονισμό; Μήπως έγινε διότι δεν ανέχονται την άλλη άποψη; Δεν το πιστεύω.
Αυτή η ενέργεια έγινε για λόγους εντυπώσεων, για να καλυφθεί η σημερινή συζήτηση και η ουσία της και όσα ουσιαστικά συζητήσαμε εδώ, από διαξιφισμούς επί της διαδικασίας. Νομίζω ότι αυτό δεν τιμά το ελληνικό Κοινοβούλιο και δεν τιμά όσους το επιχειρούν, διότι ο ελληνικός λαός μας παρακολουθεί. Παρακολουθεί τις συνεδριάσεις και από το κανάλι της Βουλής και από κανάλια που έχουν ζωντανή σύνδεση. Βλέπει και κρίνει.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θέλω σήμερα να μείνω στην ουσία. Η ουσία είναι ότι πράγματι βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Βρισκόμαστε σε μία διαπραγμάτευση όπου αυτό που χρειάζεται είναι να ακουστούν ξεκάθαρα οι θέσεις όλων των κομμάτων, όλων των πτερύγων της Βουλής, πάνω στα κρίσιμα επίδικα.
Εγώ θέλω για άλλη μία φορά να επαναλάβω ότι η ελληνική Κυβέρνηση εργάζεται εντατικά, προκειμένου να έχουμε το συντομότερο δυνατό την υλοποίηση της απόφασης του Eurogroup στις 20 Φεβρουαρίου. Όμως, σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση εμείς δεν πηγαίνουμε δίχως «κόκκινες γραμμές». Σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση δεν πηγαίνουμε δίχως να έχουμε στο μυαλό μας ότι υπάρχουν όρια τα οποία δεν δικαιούμεθα να υπερβούμε, διότι έχουμε μία νωπή και συγκεκριμένη λαϊκή εντολή και μία ακόμα πιο σταθερή στήριξη του ελληνικού λαού, προκειμένου να φύγει η χώρα απ’ αυτήν την τρομακτική περιπέτεια που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια. Τα όρια της λαϊκής εντολής είναι «όχι άλλη υφεσιακή πολιτική», «όχι άλλα σκληρά μέτρα λιτότητας».
Θέλω, λοιπόν, με κατηγορηματικό τρόπο να επαναλάβω απαντώντας και στον κ. Θεοδωράκη, ο οποίος ζήτησε συζήτηση επί της ουσίας.
Συμφωνώ, κύριε Θεοδωράκη. Προφανώς, αυτό που θέλετε σήμερα από εμένα είναι με ξεκάθαρο τρόπο να επαναδιατυπώσω τις «κόκκινες γραμμές» της Κυβέρνησης στο πλαίσιο μίας εθνικής προσπάθειας. Οι «κόκκινες γραμμές» μας είναι σαφείς. Δεν πρόκειται εμείς να συμφωνήσουμε σε περικοπές μισθών και συντάξεων. Δεν πρόκειται εμείς να συμφωνήσουμε στην υλοποίηση κανενός υφεσιακού μέτρου. Αυτή είναι η τελευταία μας λέξη. Είναι λέξη που λέγεται καθαρά και ξάστερα μέσα στο εθνικό Κοινοβούλιο και μπροστά στον ελληνικό λαό.
Μας αφήνει παγερά αδιάφορους το αίτημα για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων σε μία αγορά εργασίας που έχει λεηλατηθεί, γιατί εμείς σκοπεύουμε το συντομότερο δυνατό να αποκαταστήσουμε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όπως υπάρχει πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Δεν μπορεί να ζητάμε η Ελλάδα να είναι μία ευρωπαϊκή χώρα, αλλά να μη διέπεται από τους κανόνες του Ευρωπαϊκού Δικαίου, του Εργατικού Δικαίου που διέπει όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πρόκειται εμείς να δεχθούμε αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και στα φάρμακα, αυτήν την κληρονομιά που μας άφηνε η προηγούμενη Κυβέρνηση με το περιβόητο «e-mail». Δεν πρόκειται να συνεχίσουμε όχι την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας – δεν ήταν αξιοποίηση αυτό που γινόταν στη χώρα τα τελευταία χρόνια – αλλά το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και δημόσιου πλούτου. Όποιος επιθυμεί κοινοπραξίες με συμμετοχή και έλεγχο του ελληνικού δημοσίου, όποιος έρχεται για να επενδύσει χρήματα που θα έχουν αναπτυξιακή προοπτική στην πραγματική οικονομία, θα είναι καλοδεχούμενος.
Δεν είναι, κύριε Θεοδωράκη, ένα ή δύο πρόσωπα. Αναφερθήκατε στο θέμα των αεροδρομίων. Είπατε μία θέση ενδιαφέρουσα, να μην ανήκει σε έναν. Προσέξτε εδώ τι έχουμε. Αυτό που έχουμε εδώ είναι μία μεταβίβαση τίτλων ιδιοκτησίας από το ελληνικό Δημόσιο στο Δημόσιο άλλων χωρών. Ως εκ τούτου, εμείς θεωρούμε ότι όλα αυτά τα ζητήματα χρήζουν επανεξέτασης και επαναδιαπραγμάτευσης με κριτήρια.
Πρώτο κριτήριο είναι η βέλτιστη δυνατή ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας, με επενδύσεις που θα φέρουν θέσεις εργασίας, με επενδύσεις που θα δώσουν τόνωση στην αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας με συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου.
Και βεβαίως, κάτι που για εμάς είναι εξαιρετικά κρίσιμο, τα έσοδα από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας να μην πηγαίνουν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο για την αποπληρωμή ενός χρέους που διαρκώς μεγεθύνεται, αλλά να πηγαίνουν εκεί που έχει ανάγκη η χώρα, στα ασφαλιστικά ταμεία και στην ανάπτυξη, με όρους την πλήρη τήρηση της εργασιακής νομοθεσίας και την προστασία του περιβάλλοντος.
Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτές τις κόκκινες γραμμές έχουμε, αυτές θέτουμε. Ξεκαθαρίζω ότι δεν υποχωρούμε όσους εκβιασμούς, όσες πιέσεις και αν δεχθούμε. Αυτά ακριβώς ζήτησα σήμερα από τους εκπροσώπους των κομμάτων της αντιπολίτευσης να υιοθετήσουν, να στηρίξουν. Το ζητώ και τώρα, διότι αυτές δεν είναι οι κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι κόκκινες γραμμές του ελληνικού λαού, της Ελλάδας σε μια σκληρή διαπραγμάτευση, που όλοι πιστεύουμε ότι μπορεί να έχει αποτέλεσμα.
Σας ακούω πολλές φορές να μιλάτε με ωραία λόγια για την Ευρώπη, για την ανάγκη μιας λύσης ευρωπαϊκής, για συμφωνία και ευθύνη, ώστε να μην πέσει η χώρα στα βράχια. Σε αυτά τα επίδικα, όμως, δεν άκουσα συγκεκριμένα σήμερα τι ακριβώς προτείνετε. Προτείνετε, προκειμένου, όπως λέτε εσείς, να μην έχουμε βράχια, να συνεχίσουμε να σερνόμαστε στα βράχια και στα αγκάθια μιας μνημονιακής πολιτικής και να δεχθούμε υφεσιακά μνημονιακά μέτρα ή στηρίζετε την εθνική προσπάθεια δίχως μισόλογα, δίχως υπεκφυγές; Αυτό είναι το κρίσιμο επίδικο σήμερα. Και χρειάζονται καθαρές, ξάστερες κουβέντες δίχως περιστροφές και υπεκφυγές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι φανερό από όλα όσα είδαμε σήμερα ότι το καινούργιο ήδη έχει γεννηθεί. Δυσκολεύεται, όμως, να στεριώσει, διότι το παλιό παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί και καρτερά να αποτύχει το καινούργιο, να λυγίσει.
Μην καρτεράτε να λυγίσουμε. Μην καρτεράτε να αποτύχουμε, διότι ακόμα και αν εμείς αποτύχουμε, δεν θα είστε εσείς οι οποίοι θα καταφέρετε να ξανάρθετε στην επιφάνεια. Δυστυχώς, θα έρθουν άλλες δυνάμεις.
Συνταχθείτε, λοιπόν, σε αυτή την εθνική προσπάθεια. Δώστε δύναμη στη δύναμη της χώρας, δύναμη που την ενισχύει η υποστήριξη της ελληνικής κοινωνίας και του λαού, προκειμένου να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε αυτή την κρίσιμη διαπραγμάτευση για τη χώρα, για το λαό.
Σας ευχαριστώ.
