Θέλω να καλωσορίσω τους νέους και τις νέες από εσάς και να ευχηθώ καλή επιτυχία και καλή δύναμη στα καινούρια σας καθήκοντα. Θέλω όμως και στους παλαιότερους να πω ότι ο ρόλος τους από εδώ και στο εξής θα είναι κρισιμότερος. Και ίσως δυσκολότερος από πριν. Δεδομένου ότι ο χθεσινός ανασχηματισμός είναι για μένα μια τομή μέσα στη συνέχεια. Και αν οι νέοι σηματοδοτούν την τομή οι παλιοί σηματοδοτούν τη συνέχεια.
Και έχουν σήμερα ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη για τη συνοχή του κυβερνητικού έργου, αλλά και την στήριξη των νέων συναδέλφων σε μια περίοδο πολύ κρίσιμη. Καθώς όπως είπα και χθες θαρρώ ότι βρισκόμαστε στα τελευταία δύσκολα μέτρα ενός δύσκολου μαραθώνιου. Στην τελική ευθεία για να βγούμε επιτέλους στο ξέφωτο μετά από μία πορεία δύσκολη και επίπονη. Βρισκόμαστε πολύ κοντά στον τερματισμό μιας μακράς περιόδου πολύ δύσκολων αποφάσεων. Τόσο για την κυβέρνησή μας όσο και για μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, τα συμφέροντα των οποίων αυτή η κυβέρνηση θέλει να εκφράζει.
Κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας δώσαμε μάχες για να κρατήσουμε και την χώρα όρθια και την κοινωνία. Πετύχαμε πολλά. Όχι βεβαίως όλα όσα θα θέλαμε, αλλά πολλά. Παρά τους δημοσιονομικούς περιορισμούς και την σκληρή επιτροπεία, καταφέραμε να δημιουργήσουμε όρους προστασίας των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων.
Με το πρόγραμμά μας για την ανθρωπιστική κρίση που αφορά χιλιάδες νοικοκυριά.
Με την ένταξη στο δημόσιο σύστημα υγείας 2,5 εκατομμυρίων ανασφάλιστων συμπολιτών μας.
Με τα διευρυμένα και αναβαθμισμένα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας.
Με την προστασία της πρώτης κατοικίας και την προσπάθεια δικαιότερης κατανομής των φορολογικών βαρών.
Με την βελτίωση της λειτουργίας των δημόσιων σχολείων, που για πρώτη φορά φέτος άνοιξαν χωρίς καθυστέρηση και χωρίς κενά.
Και να μην ξεχνάμε και την αναβάθμιση της ειδικής αγωγής που είναι πολύ σημαντικό.
Με τη καθημερινή μας προσπάθεια για στήριξη του ΕΣΥ, με προσλήψεις αλλά και με στήριξη των περιφερειακών νοσοκομείων και ιδιαίτερα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας.
Δώσαμε όμως σε πολύ δύσκολες συνθήκες και μια μάχη εξαιρετικά δύσκολη, για τη διάσωση του ασφαλιστικού συστήματος. Το οποίο η αλήθεια είναι ότι είχε φτάσει ένα βήμα πριν από την κατάρρευση, εξαιτίας των πολιτικών της καταστροφικής πενταετίας 2010 – 2014 και ειδικά μετά το εγκληματικό PSI, το κούρεμα δηλαδή των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων, από την κυβέρνηση του κυρίου Σαμαρά και του κυρίου Βενιζέλου.
Γνωρίζουμε βεβαίως καλά ότι το ασφαλιστικό σύστημα σώθηκε, η κατάρρευση αποφεύχθηκε, ωστόσο η κατάσταση για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους παραμένει πολύ δύσκολη. Δεδομένων όμως των συνθηκών μπορούμε να πούμε ότι αποφύγαμε τα χειρότερα. Αυτά για τα οποία είχαν δεσμευτεί και να μην το ξεχνάμε αυτό, η κυβέρνηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ: Την ρήτρα μηδενικού ελλείμματος για τις επικουρικές συντάξεις, δηλαδή την πλήρη εξαφάνιση των επικουρικών, αλλά και μια νέα οριζόντια περικοπή των κύριων συντάξεων, πράγμα το οποίο εμείς αποφύγαμε.
Με δυο λόγια μέσα σε αντίξοες συνθήκες καταφέραμε να κλείσουμε τη πρώτη και δυσκολότερη αξιολόγηση, να σταθεροποιήσουμε την οικονομία, που πλέον βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης και ταυτόχρονα να έχουμε τις λιγότερες δυνατές κοινωνικές πληγές.
Τώρα όμως έχει έρθει ο καιρός για να γυρίσουμε σελίδα. Από την προσπάθεια να περισώσουμε ό,τι είναι δυνατόν, περνάμε σε μια νέα περίοδο.
Στη περίοδο, που η ανάκαμψη της οικονομίας μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα όχι πια να αναδιανέμουμε με δικαιοσύνη τα βάρη, αλλά να διανέμουμε με δικαιοσύνη τα οφέλη, ώστε να επουλώσουμε τις πληγές και να δημιουργήσουμε τις βάσεις για μια ανάπτυξη διαρκή και δίκαιη.
Για να είναι όμως διαρκής και δίκαιη η ανάπτυξη που έρχεται πρέπει να πατάει σε στέρεες βάσεις. Και όχι στην συντριβή της εργασίας και των δικαιωμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Θα πρέπει να είναι σε όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας και όχι προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων, που επί δεκαετίες νέμονταν κατά αποκλειστικότητα τους καρπούς του μόχθου της ελληνικής κοινωνίας.
Θα πρέπει, με δύο λόγια, να βασίζεται στην ποιοτική και καλά αμειβόμενη εργασία. Στην ποιότητα και στην καινοτομία. Μόνο έτσι θα έχουμε ανάπτυξη ισόρροπη και βιώσιμη. Μόνο έτσι θα έχουμε δίκαιη ανάπτυξη.
Τους τελευταίους μήνες έχουμε πολύ θετικές ενδείξεις για την πορεία της οικονομίας. Ήδη το τρίτο τρίμηνο του 2016 έκλεισε με θετικούς ρυθμούς, περάσαμε δηλαδή ήδη από μια πολυετή ύφεση σε θετικούς ρυθμούς.
Θετικές ειδήσεις έχουμε επίσης και στα δημοσιονομικά. Βρισκόμαστε σε πορεία υπεραπόδοσης των εσόδων και έχουμε πιάσει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τους στόχους του προγράμματος.
Και αυτό είναι αποτέλεσμα τόσο της διαπραγμάτευσης του 2015 που μείωσε τους στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων όσο και της βελτιωμένης λειτουργίας των φορολογικών μηχανισμών.
Ταυτόχρονα η ανεργία παρά το γεγονός ότι παραμένει απαράδεκτα υψηλή αποκλιμακώνεται σταθερά. Κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής μας θητείας έχει αποκλιμακωθεί κατά 4%.
Η μεγάλη όμως μάχη για την δίκαιη ανάπτυξη και την ανάκτηση της εργασίας είναι μπροστά μας και πρέπει να συνεχιστεί. Πρέπει να συνεχιστεί με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.
Διότι ο μεγάλος Εθνικός μας στόχος πρέπει να είναι πια η ανάκτηση της εργασίας στη πατρίδα μας. Ο στόχος να προσεγγίσουμε δηλαδή τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο μέχρι το 2021 και προοπτικά να καταφέρουμε να τη μειώσουμε στο 10%.
Προϋπόθεση όμως για να το πετύχουμε αυτό, σε βάθος 4-5 χρόνων, είναι να πάρουμε σήμερα, τώρα, τις σωστές αποφάσεις και να κάνουμε τις αναγκαίες επιλογές.
Πρώτα από όλα να ολοκληρώσουμε τάχιστα και εντός χρονοδιαγράμματος την 2η αξιολόγηση. Χωρίς υποχωρήσεις αρχών αλλά και χωρίς κωλυσιεργίες και άσκοπες καθυστερήσεις. Και αμέσως μετά, να ανοίξει στην ώρα της και χωρίς καθυστερήσεις και η συζήτηση για τα απαραίτητα μέτρα, που θα εξασφαλίζουν σε βάθος χρόνου τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Σε ό,τι αφορά τον πυρήνα της διαπραγμάτευσης για τη δεύτερη αξιολόγηση, δηλαδή για τα εργασιακά, θα ήθελα να επισημάνω ότι έχουμε έναν εξαιρετικά θετικό σύμμαχο σε αυτή την διαπραγμάτευση, το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αλλά και την έκθεση της κοινής -με τους θεσμούς- ομάδας των εμπειρογνωμόνων, για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά και την ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων που τα χρόνια της μεγάλης κρίσης 2010-2014 εκμηδενίστηκε με ευθύνη και των ελληνικών κυβερνήσεων της περιόδου αυτής. Των κυβερνήσεων που υποχώρησαν σε κάθε παράλογη απαίτηση εκ μέρους των δανειστών. Και φυσικά δημιούργησαν ένα εργασιακό καθεστώς το οποίο σε τελική ανάλυση αποδείχτηκε πλήρως αποτυχημένο ως προς τον κεντρικό του στόχο: Τη βελτίωση δηλαδή της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.
Και παρόλα αυτά βλέπουμε σήμερα την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον κ. Μητσοτάκη, να επιμένει στην ίδια πολιτική γραμμή και να ταυτίζεται με τις απαιτήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για περαιτέρω απορρύθμιση, απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και ακόμη περισσότερη ευελιξία. Θέλω λοιπόν να επισημάνω ότι η κυβέρνησή μας, αυτό το αποτυχημένο μοντέλο, δεν θα το δεχτεί.
Γιατί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας δεν είναι συνώνυμη της απαξίωσης της εργασίας. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Μόνο η προστασία της εργασίας και η αύξηση του μεριδίου των μισθών στο συνολικό εισόδημα μπορεί να αποτελεί βάση για την μακρόπνοη και σε στέρεες βάσεις ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Και αυτό το μεγάλο βάρος στη διαπραγμάτευση θα το επωμιστεί μια νέα συνάδελφος, μία νέα αλλά εξαιρετικά ικανή συνάδελφος, που αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο της εργασίας και είμαι βέβαιος ότι θα έχει τη στήριξη όλων μας για να πετύχει. Γιατί από την επιτυχία αυτή σε μεγάλο βαθμό θα κριθεί και η επιτυχία της κυβέρνησής μας.
Και στα υπόλοιπα όμως θέματα της 2ης αξιολόγησης οφείλουμε να ανταποκριθούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με τεχνική αρτιότητα και με μέριμνα για την κοινωνική προστασία και την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος. Και είναι νομίζω αρκετά τα θέματα αυτά, με κυριότερο αυτό του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, του κοινωνικού εισοδήματος αλληλεγγύης για να το πω σωστά, που πρέπει να επιλυθεί χωρίς να θιγούν τα απαραίτητα για την πλειοψηφία προνοιακά επιδόματα.
Στις επόμενες εβδομάδες, λοιπόν, οφείλουμε όλοι και όλες να δουλέψουμε σκληρά. Να ξενυχτήσουμε αν χρειαστεί για να είμαστε εντός των χρονοδιαγραμμάτων και να δουλέψουμε με συνείδηση και με στόχο. Με στόχο να κλείσουμε στην ώρα της την αξιολόγηση, να είμαστε εντός του οδικού χάρτη για την ανάκαμψη της οικονομίας, αλλά να δουλέψουμε και με συνείδηση ότι οι παλιοί και νέοι υπουργοί έχουν συνευθύνη τόσο για την τεχνική διαπραγμάτευση, όσο και για τις οριστικές πολιτικές αποφάσεις.
Γιατί η κυβερνητική πολιτική είναι και οφείλει να παραμείνει ενιαία και αδιαίρετη σε κάθε σκέλος και σε κάθε πτυχή της. Επιτρέψτε μου έναν παραλληλισμό. Τα Υπουργεία δεν είναι ιδιόκτητα διαμερίσματα. Είναι σαν τα δωμάτια του κοινού σπιτιού. Δεν είναι περίκλειστοί χώροι. Αντίθετα οι αποφάσεις που φαινομενικά αφορούν έναν, μας επηρεάζουν όλους.
Και πρέπει όλοι να έχουμε την ευθύνη για αυτές τις αποφάσεις.
Είμαι αισιόδοξος ότι δουλεύοντας με πνεύμα συνευθύνης και αλληλεγγύης μπορούμε να τα καταφέρουμε. Η διαπραγμάτευση μπορεί να κλείσει και θα κλείσει στην ώρα της. Ώστε στο Eurogroup της 5ης Δεκέμβρη να μπορέσουμε να έχουμε θετικές αποφάσεις. Να ανοίξει δηλαδή η συζήτηση για τα συγκεκριμένα μέτρα, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα για την απομείωση του ελληνικού χρέους.
Πρόκειται για έναν ρεαλιστικό και δίκαιο στόχο στη διεκδίκηση του οποίου δεν είμαστε μόνοι μας. Η συντριπτική πλειοψηφία της ευρωπαϊκής και διεθνούς κοινότητας αναγνωρίζει πλέον ανοιχτά ότι το δικαιούμαστε.
Και νομίζω εξάλλου ότι αυτό το νόημα έχει και η επικείμενη επίσκεψη του Αμερικάνου Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, σε λίγες μέρες στη χώρα μας. Να δοθεί δηλαδή έμφαση αλλά και στήριξη στη μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε για την ρύθμιση του ελληνικού δημόσιου χρέους και την επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη που θα σηματοδοτήσει συνολικά το τέλος της κρίσης στην Ευρώπη και το πέρασμα σε μια νέα περίοδο για την ευρωπαϊκή οικονομία. Και θα ήθελα να μείνω εδώ, γιατί θεωρώ πράγματι ένα ξεχωριστό και ιστορικό θα έλεγα από κάθε άποψη γεγονός, η Ελλάδα να αποτελεί έναν από τους τελευταίους σταθμούς του Προέδρου Ομπάμα, λίγο πριν από την ολοκλήρωση της 8ετούς θητείας του.
Μια Ελλάδα που τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, μετατράπηκε από μαύρο πρόβατο και παρία που κανείς δεν ήθελε να επισκέπτεται και να συνομιλεί, σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων και σε επίκεντρο των εξελίξεων.
Με την πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική μας πολιτική, που μας καθιστά πόλο ασφάλειας και σταθερότητας σε μια ευρύτερα αποσταθεροποιημένη περιοχή.
Με την ανθρωπιστική διάσταση που αναδείξαμε στη διαχείριση μιας πολύ δύσκολης κρίσης, της προσφυγικής κρίσης.
Με τη μάχη για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, σε μια δύσκολη περίοδο των κοινωνικών δικαιωμάτων, του αιτήματος ενός λαού να σταματήσει να υποφέρει από σκληρές επιλογές. Αναφέρομαι στη δύσκολη περίοδο της διαπραγμάτευσης.
Με τη διαρκή υπεράσπιση της ανάγκης για αλλαγή, αλλά ταυτόχρονα και ενίσχυση της Ευρώπης, σε μια περίοδο όπου η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη την απειλεί με διάλυση και όχι με ενίσχυση. Και έτσι νομίζω, ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πού ήμασταν πριν από ενάμιση χρόνο, πού είμαστε σήμερα και τι συνέβη τον τελευταίο ένα χρόνο.
Μέσα σε ένα χρόνο επισκέφτηκαν τη χώρα μας ο Πρόεδρος Πούτιν, ο Πρόεδρος Ολάντ, ο Πρόεδρος Γιούνκερ, οι ηγέτες των έξι- μαζί με την Ελλάδα επτά- Μεσογειακών χωρών της Ε.Ε, ο Πάπας Φραγκίσκος μαζί με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τώρα και ο Πρόεδρος Ομπάμα. Γεγονότα με μεγάλη σημασία που δεν είχαν συμβεί δεκαετίες στη χώρα, συνέβησαν σε ένα και μόνο χρόνο.
Η Ελλάδα έσπασε την απομόνωση. Η Ελλάδα έπαψε να σέρνεται. Σήκωσε το κεφάλι και διεκδικεί ξανά έναν ρόλο που της αξίζει στην περιοχή.
Αλλά διεκδικεί και όλα όσα δικαιούται στη σχέση της με τους εταίρους. Όλα όσα οι συμφωνίες που τηρεί προβλέπουν, σε σχέση και με τις υποχρεώσεις των συμβαλλόμενων πλευρών.
Έχουμε λοιπόν μπροστά μας να υλοποιήσουμε ένα καθαρό σχέδιο. Έναν καθαρό οδικό χάρτη, που πρέπει να υπηρετήσουμε και να δουλέψουμε σκληρά για να πετύχουμε.
Κλείνουμε λοιπόν έγκαιρα και χωρίς εκπτώσεις αλλά και χωρίς άσκοπες κωλυσιεργίες τη δεύτερη αξιολόγηση.
Ξεκινά στην ώρα της, στο Eurogroup στις 5 Δεκέμβρη, η συζήτηση για τα απαραίτητα μέτρα για το χρέος.
Εντός του πρώτου τριμήνου του 2017, εντάσσονται και τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Και ανοίγει έτσι ο δρόμος να ξανααποκτήσουμε έγκαιρα πρόσβαση στις διεθνείς αγορές χρήματος. Και έτσι να δημιουργηθεί ένας καθαρός διάδρομος δεκαετίας, να ανακτήσουμε την απαραίτητη εμπιστοσύνη των επενδυτών και να κινητοποιηθεί το αναξιοποίητο δυναμικό της ελληνικής οικονομίας.
Μίλησα όμως για εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη είναι βεβαίως αναγκαία συνθήκη για την προσέλκυση επενδύσεων. Αλλά δεν είναι ταυτόχρονα και ικανή συνθήκη. Σε αυτόν τον τομέα χρειάζεται, εκτός από την ανάκτηση της εμπιστοσύνης και τις καλές προθέσεις, σκληρή και συντονισμένη δουλειά από όλους τους εμπλεκόμενους Υπουργούς. Που θα πρέπει να λειτουργήσουν μεθοδικά και με συνέπεια, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό.
Και αυτός είναι ένας από τους κύριους στόχους της αναδόμησης του κυβερνητικού σχήματος. Η βελτίωση της δουλειάς μας και στον τομέα της προσέλκυσης επενδύσεων. Και όχι μόνο της προσέλκυσης. Αλλά και της υλοποίησης σε συντομότερο χρονικό διάστημα. Χωρίς άσκοπες χρονοτριβές. Χωρίς υπέρογκες γραφειοκρατικές δυσκολίες. Αυτό είναι ένα στοίχημα, στο οποίο επίσης η κυβέρνησή μας θα κριθεί.
Η προοπτική της έγκαιρης κατάληξης των διαπραγματεύσεων για την δεύτερη αξιολόγηση, αλλά και το συνακόλουθο άνοιγμα των συζητήσεων για την ρύθμιση του ελληνικού χρέους, είναι γεγονός ότι ανοίγει επιτέλους θα έλεγα, μια χαραμάδα ρεαλιστικής ελπίδας για τον ελληνικό λαό και για τη χώρα μας. Για την υπέρβαση της κρίσης.
Ταυτόχρονα όμως, τρομοκρατεί και τους αντιπάλους μας. Τρομοκρατεί την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και τα συμφέροντα του παλιού πολιτικού συστήματος. Που απ΄ ό, τι φαίνεται προτιμούν η χώρα να σέρνεται, μήπως και καταφέρουν και επιστρέψουν σε θέσεις διαχείρισης, από το να υπάρξει προοπτική εξόδου της χώρας από την κρίση. Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι τους επόμενους μήνες διακυβεύεται αυτό. Και προτιμούν η χώρα να σέρνεται. Γιατί γνωρίζουν καλά, ότι με το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης, κλείνει οριστικά και η Τρίτη Πράξη του δράματος, της παρένθεσης που αποτελεί τον διακαή και ομολογημένο πόθο του παλιού και χρεοκοπημένου συστήματος εξουσίας στη χώρα μας.
Θα ήθελα όμως να μη ξεχνάτε σε κάθε σας βήμα, ότι αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται ποτέ να γίνει αρεστή και ανεκτή, από αυτό το χρεοκοπημένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Δεν θα θεωρηθεί ποτέ μια θεμιτή εναλλακτική, όπως ενδεχομένως υπήρξε η ύστατη εκσυγχρονιστική εκδοχή της κεντροαριστεράς.
Και ο λόγος είναι απλός: Ο λόγος είναι ότι αυτή η κυβέρνηση δεν είναι και δεν θα γίνει-γιατί δεν θέλει να γίνει- ποτέ κομμάτι αυτού του χρεοκοπημένου συστήματος, που έχει βαριές ευθύνες και για την χρεοκοπία της χώρας.
Ο πόλεμος που δεχτήκαμε και θα συνεχίσουμε να δεχόμαστε σε όλα τα μέτωπα θα είναι ανελέητος. Το παλιό σύστημα δεν πρόκειται να αποδεχτεί έτσι εύκολα την ήττα του. Και θα συνεχίσει να επιδιώκει την παλινόρθωσή του, ακόμα και σε βάρος των συμφερόντων της χώρας.
Η μάχη άλλωστε για την ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου, το αποδεικνύει αυτό, καθώς αποτέλεσε ένα ακόμη επεισόδιο αυτού του διαρκούς πολέμου. Και εμείς, δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε ακόμη και αν αντιμετωπίσουμε πρόσκαιρες αντιξοότητες.
Δώσαμε μια μάχη για τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, μια έντιμη μάχη. Η απόφαση του δικαστηρίου δεν έχει ακόμη εκδοθεί επισήμως. Δηλώσαμε ότι θα γίνει σεβαστή, μας δεσμεύει. Ο νόμος που ψηφίσαμε όμως συνεχίζει να ισχύει στο σύνολό του, εκτός βεβαίως από το σκέλος που αφορά την μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στο ΕΣΡ.
Θέλω να επισημάνω ότι το νόμο αυτόν στη Βουλή, δεν τον ψηφίσαμε μόνοι μας. Πολλά από τα άρθρα του νόμου τα ψήφισαν και κόμματα της αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, η Ένωση Κεντρώων. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε την ιστορία. Η απόφαση για να μεταβιβάσουμε τις αρμοδιότητες από το ΕΣΡ, δεν έγινε από επιλογή. Έγινε από ανάγκη. Διότι δεν υπήρχε ΕΣΡ. Και δεν υπήρχε ΕΣΡ και δεν υπάρχει ακόμα, επειδή ήταν επιλογή του κ. Μητσοτάκη. Η ΝΔ παραβιάζοντας το Σύνταγμα, από την πρώτη στιγμή υπονόμευσε την συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης.
Εμείς κάναμε κινήσεις που επιδιώκουν τη συναίνεση. Αναστείλαμε την ισχύ της διάταξης της μεταβίβασης μέχρι την έκδοση της δικαστικής απόφασης και δηλώσαμε με σαφήνεια ότι θα συμμορφωθούμε με αυτήν και θα την εκτελέσουμε όποια και αν είναι. Και βεβαίως, τροποποιήσαμε και τη διάταξη που αφορά τον αριθμό των αδειών, λέγοντας ότι θα απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη του ΕΣΡ.
Πλέον, νομίζω κανείς δεν ισχυρίζεται ότι ο διαγωνισμός δεν πρέπει να γίνει και ελπίζω ότι κανείς δεν θα ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να υπάρξει κάποιο τίμημα για τις άδειες. Και αυτό γιατί εμείς αποδείξαμε ότι και διαγωνισμός μπορεί να γίνει, παρά το ότι για 27 χρόνια μας έλεγαν ότι είναι αδύνατον και λεφτά μπορούν να εισπραχθούν για τα δημόσια ταμεία.
Θέλω να χαιρετίσω το γεγονός ότι διαμορφώθηκε στη διάσκεψη των προέδρων μια πλειοψηφία μαζί με κόμματα της αντιπολίτευσης όπως η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι, για τη συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Αυτό είναι ένα θετικό βήμα.
Και νομίζω ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει πλέον καμία δικαιολογία να συνεχίσει να αρνείται να τηρεί τη συνταγματική νομιμότητα και τη συνταγματική της υποχρέωση. Τη συγκρότηση ΕΣΡ. Οφείλει λοιπόν να προσέλθει με καλή πίστη την επόμενη βδομάδα και να συνδράμει στον διορισμό του Εθνικού Συμβουλίου. Η συνεχόμενη άρνησή της θα αποτελεί όχι μόνο πρόκληση, αλλά και διαρκή θεσμική εκτροπή.
Εμείς από τη δική μας πλευρά δηλώνουμε σε όλους τους τόνους: θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε τη συναίνεση για τη συγκρότηση του ΕΣΡ ώστε να προχωρήσει επιτέλους ο διαγωνισμός για τις άδειες τηλεοπτικών σταθμών.
Δεν μπορούμε, δεν δικαιούμαστε πολιτικά και ηθικά, να παραβλέψουμε τη σαφή εντολή που μας έδωσε ο ελληνικός λαός, να βάλουμε ένα τέλος στο πολυετές καθεστώς της διαπλοκής και της ασυδοσίας. Η πρόθεση και η δέσμευσή μας είναι δεδομένη. Κανείς δεν πρόκειται να συνεχίσει να συνεχίσει να εκπέμπει ως καταληψίας δημόσιων συχνοτήτων, όσα και αν είναι τα εμπόδια που θα πρέπει να υπερκεράσουμε για να το πετύχουμε αυτό. Η επιστροφή όμως στο προηγούμενο καθεστώς, δεν αποτελεί για εμάς επιλογή. Και σε αυτό το σημείο, θέλω να τονίσω ακόμα ότι χάρη στο γεγονός ότι έχουμε πολύ θετικά μηνύματα από τα έσοδα, υπεραπόδοσης των στόχων, η δέσμευσή μας για ενίσχυση του προγράμματος της ανθρωπιστικής κρίσης, των παιδικών σταθμών αλλά και το ειδικό πρόγραμμα για 4000 νοσηλευτές, θα προχωρήσουν ανεξαρτήτως της εξέλιξης της υπόθεσης των τηλεοπτικών αδειών.
Γιατί οι δεσμεύσεις αυτές, είναι απαραίτητες για την στήριξη συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων που το έχουν ανάγκη. Και η ανάγκη αυτή αποτελεί για εμάς το μεγαλύτερο κίνητρο για να υλοποιήσουμε όλα όσα εξαγγείλαμε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
η διαπραγμάτευση για την 2η αξιολόγηση και για το χρέος αλλά και η μάχη εναντίον της διαφθοράς και της διαπλοκής που όπως είπα θα είναι διαρκής και αδιάλειπτη, δεν θα πρέπει να μας αποπροσανατολίσουν από τα μεγάλα και διαρκή προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Δεν έχουμε να δώσουμε εδώ μόνο τις μεγάλες μάχες, αλλά και τις μικρές τις καθημερινές. Και νομίζω ότι η μάχη της πολιτικής ηγεμονίας εξάλλου κρίνεται πάντα στο πεδίο της καθημερινότητας.
Οι πολίτες είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσουν να στηρίζουν τη μεγάλη μας προσπάθεια για έξοδο από την κρίση αλλά και για εξυγίανση του δημόσιου βίου, αν βλέπουν ταυτόχρονα ότι παλεύουμε και είμαστε και αποτελεσματικοί, για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους στο εδώ και στο τώρα. Διότι οι στρατηγικοί στόχοι, τα σχέδια και οι καταστρώσεις είναι απαραίτητα αλλά εξίσου – αν όχι περισσότερο – απαραίτητη είναι η στήριξη της κοινωνίας στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης που δυσκόλεψε αφάνταστα στα χρόνια της μεγάλης κρίσης.
Και η καθημερινότητα συγκροτείται από σειρά σχέσεων, στις οποίες καθοριστικό ρόλο παίζει το κράτος και ο διοικητικός μηχανισμός.
Η σχέση με τις εφορίες, με τα δημόσια νοσοκομεία, με τα σχολεία, με τις πολεοδομίες, με τα ασφαλιστικά ταμεία. Και βεβαίως όλες αυτές οι παθογένειες και οι δυσλειτουργίες του ελληνικού κράτους και της δημόσιας διοίκησης, σε αυτούς τους τομείς είναι γνωστές.
Πέρα λοιπόν από την δεδομένη προσπάθεια για διαρκείς μεταρρυθμίσεις εξορθολογισμού και απλοποίησης των διοικητικών διαδικασιών, οφείλουμε να παρεμβαίνουμε καθημερινά, πάντοτε με θεσμικό τρόπο, για την επίλυση προβλημάτων που μπορούν να επιλυθούν ακόμη και στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, που έχει παθογένειες και δυσλειτουργίες.
Αποφασίσαμε λοιπόν να δημιουργήσουμε για πρώτη φορά, ένα ειδικό χαρτοφυλάκιο για θέματα καθημερινότητας, που θα αναλάβει την στήριξη των πολιτών που αντιμετωπίζουν ειδικά προβλήματα με τη δημόσια διοίκηση, είτε λόγω αμέλειας, είτε λόγω άρνησης εφαρμογής του νόμου, είτε λόγω βραχυκυκλώματος των υπηρεσιών.
Για πρώτη φορά ένας Υπουργός Επικρατείας θα επιφορτιστεί με το καθήκον της συγκέντρωσης παραπόνων και αιτημάτων των πολιτών και θα αναλάβει να δημιουργήσει το μηχανισμό αλλά και τους θεσμούς επίλυσής τους. Ώστε οι συμπολίτες μας να νιώσουν ότι πρώτη προτεραιότητα αυτής της κυβέρνησης είναι η καθημερινότητά τους, ο καθημερινός τους αγώνας για να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
Θα ήθελα όμως να επισημάνω ότι αυτό δεν είναι δουλειά μόνο ενός υπουργού. Για να μπορέσει να πετύχει αυτό το σχέδιο, πρέπει αυτή η ομάδα να έχει άμεση διασύνδεση με όλα τα υπουργεία. Διότι φοβάμαι ότι πολλές φορές αφημένοι στους μεγάλους στόχους παραμελούμε τα μικρά, αλλά σημαντικά προβλήματα. Και πρέπει τα υπουργεία σας να ανοίξουν στα αιτήματα των πολιτών. Γνωρίζω άλλωστε ότι υπάρχουν και αντίστοιχοι τομείς στα υπουργεία, σε κάθε υπουργείο για την επαφή με τον πολίτη. Πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερο βάρος σε αυτό. Διότι μου έγιναν παράπονα από πολλούς στο παρελθόν ότι υπήρξαν υπουργεία με τις πόρτες κλειστές στα αιτήματα των πολιτών. Και αυτό κατά την άποψή μου είναι αδιανόητο σε μία κυβέρνηση σαν την δική μας.
Θέλω λοιπόν κλείνοντας να πω, ότι η σημερινή μέρα σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα για την κυβέρνησή μας.
Ένα νέο ξεκίνημα με στόχο την αποτελεσματικότερη προστασία της κοινωνίας, την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου, τον καλύτερο συντονισμό. Αυτά τα τελευταία μέτρα του μαραθώνιου δρόμου θα είναι δύσκολα, αλλά ανοίγουμε σήμερα το βηματισμό μας, με νέο κουράγιο και θέληση για σκληρή δουλειά.
Ο κεντρικός μας στόχος παραμένει ο ίδιος: Η έξοδος από την κρίση με την κοινωνία όρθια, ώστε να βάλουμε ένα τέλος στο καθεστώς της επιτροπείας, να εγγυηθούμε το πέρασμα σε μια εποχή κοινωνικής δικαιοσύνης και ευημερίας με αλληλεγγύη και ισότητα.
Αυτός ήταν και παραμένει ο ορίζοντάς μας και η ρυθμιστική αρχή που μας καθοδηγεί.
Θέλω κλείνοντας να σας πω, σε κανενός την καρέκλα τη δική μου και τη δική σας, δεν γράφεται το όνομά του. Είμαστε σε αυτές τις θέσεις ευθύνης ίσως στην πιο δύσκολη στιγμή της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ας το έχουμε στο μυαλό μας αυτό. Ας έχουμε όμως και στο μυαλό μας, ότι μπορεί οι καρέκλες να μην γράφουν το όνομά μας, μπορεί όμως το όνομα του καθενός από εμάς και συνολικά της κυβέρνησής μας, να συνδυαστεί με μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις θετικές για την πορεία του τόπου.
Και επιτέλους ας βάλουμε έναν στόχο. Ποια είναι η φιλοδοξία μας; Να είμαστε μία ακόμα κυβέρνηση που με καλύτερο και εντιμότερο τρόπο διαχειρίστηκε την κρίση; Μία ακόμα κυβέρνηση της κρίσης; Ή να είμαστε η κυβέρνηση που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση. Προσωπική μου φιλοδοξία είναι αυτή. Και πιστεύω πως συλλογική μας φιλοδοξία πρέπει να είναι αυτή. Και πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να πετύχουμε αυτό το στόχο.
Θέλω λοιπόν να ευχηθώ σε όλους και όλες καλή δουλειά. Είμαι βέβαιος ότι με συλλογικότητα και επιμονή, αποφασιστικότητα θα τα καταφέρουμε. Σας εύχομαι καλή δύναμη και καλή δουλειά σε όλους και όλες.
Σας ευχαριστώ.
