Φίλες και φίλοι, τελικά σαν πολύ ενθουσιώδεις και σαν πολλούς σας βλέπω για μία παράταξη που από ό,τι λένε καταρρέει και πνέει τα λοίσθια. Τι γίνεται; Κάτι δεν πάει καλά. Εγώ έτσι διαβάζω στις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις των εφοπλιστών. Έτσι διαβάζω. Ότι κάτι δεν πάει καλά. Όμως, όλες οι συγκεντρώσεις, όλες οι περιοδείες, η πραγματική και η αληθινή επαφή με τους πολίτες μάς δίνει άλλα μηνύματα, σαν αυτό το μήνυμα που πήραμε μία εβδομάδα πριν από το Γαλάτσι, σαν αυτό το μήνυμα που δίνετε σήμερα εσείς, εδώ, στην έναρξη της καμπάνιας του συνδυασμού «Δύναμη Ζωής» και της Ρένας Δούρου.
Είναι η πιο χειροπιαστή απόδειξη ότι τελικά μέσα από όλη αυτήν την προσπάθεια να δημιουργήσουν μια εικονική πραγματικότητα, μέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό των ψεύτικων ειδήσεων, των fake news και της στοχοποίησης, στο τέλος της ημέρας, αυτό που θα κάνουν είναι να πεισμώσουν τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες. Να τους πεισμώσουν για να έρθουν στην κάλπη μαζικά, να δώσουν μήνυμα νίκης και συνέχειας. Αυτήν τη φορά ακόμα πιο δυνατά, ακόμα πιο ψηλά.
Φίλες και φίλοι, θα ήθελα να πω δύο λόγια από καρδιάς. Δεν θέλω να μιλήσω πολύ, γιατί σήμερα είναι η μέρα της Ρένας. Επιτρέψτε μου, όμως, να θυμηθώ τεσσεράμισι χρόνια πριν, όταν ξεκινούσαμε αυτήν τη μεγάλη προσπάθεια, αλλά και τις δύσκολες στιγμές που περάσαμε αυτά τα τέσσερα, τεσσεράμισι χρόνια. Διότι ο αγώνας, ο αυτοδιοικητικός, το 2014 και η νίκη της Ρένας στην Περιφέρεια Αττικής, ήταν το προμήνυμα της μεγάλης πολιτικής αλλαγής που ήρθε στον τόπο μας και ήρθε για να μείνει. Ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη σε μια σειρά διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων που η παρουσία των πολιτών και το πείσμα του ελληνικού λαού έδινε τη δυνατότητα σε όλους εμάς να συνεχίσουμε όλα αυτά τα χρόνια.
Δώσαμε μία μεγάλη μάχη τότε, μία μάχη ενάντια σε μηχανισμούς, ενάντια σε έναν κυκεώνα συμφερόντων και εξαρτήσεων, ενάντια σε ένα σύστημα δεκαετιών στη διοίκηση της μεγαλύτερης Περιφέρειας της χώρας. Και γνωρίζαμε από τότε, ότι στο σαθρό οικοδόμημα της διαπλοκής των συμφερόντων, που έχτισε και συντήρησε ο πάλαι ποτέ κραταιός δικομματισμός στην Περιφέρεια και στις Νομαρχίες παλαιότερα, θα βρίσκαμε μπροστά μας πολύ μεγάλες αντιστάσεις.
Γνωρίζαμε, επίσης, ότι το βάρος της ευθύνης που ξεκινούσαμε να αναλαμβάνουμε – θυμάμαι σαν σήμερα την ορκωμοσία της Ρένας, όταν κι η ίδια δεν πίστευε ότι έχει να διαχειριστεί αυτές τις ευθύνες – γνωρίζαμε ότι το βάρος θα είναι μεγάλο. Και βεβαίως, ότι εμείς δεν ερχόμαστε μόνο για να καταδείξουμε την ανικανότητα, πολλές φορές, αλλά κυρίως, την ιδιοτέλεια του προηγούμενου καθεστώτος. Αλλά ερχόμαστε, κυρίως, για να αναμετρηθούμε με τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών. Και σε ό,τι αφορά στην Περιφέρεια, τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών της Αττικής. Και σε αυτήν την προσπάθεια νομίζω ότι ο πραγματικός και μοναδικός μας σύμμαχος ήταν οι ίδιοι οι πολίτες, που μέσα στην κρίση, όλα αυτά τα χρόνια, πιστεύω ότι έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους. Για τις πράξεις και τις παραλείψεις που οδήγησαν και τη χώρα σε χρεωκοπία, αλλά που λεηλάτησαν και τις τρομακτικές δυνατότητες που έχει αυτή η Περιφέρεια. Αλλά, βεβαίως, έβγαλε τα συμπεράσματά του και για το ήθος και για το ύφος των εκπροσώπων του παλιού πολιτικού συστήματος.
Θέλω, λοιπόν, να πω σήμερα ότι η Ρένα μπήκε στο τιμόνι της Αττικής, πήρε το τιμόνι της Αττικής, τεσσεράμισι χρόνια πριν, όχι με στόχο να κάνει κι αυτή, όπως πολλοί προκάτοχοί της, δημόσιες σχέσεις, ούτε εξυπηρετήσεις σε μικρά και σε μεγαλύτερα συμφέροντα. Αλλά πήρε το τιμόνι της Αττικής για να δουλέψει μαζί με τους συνεργάτες της σκληρά και αθόρυβα για τις ανάγκες της Περιφέρειας και κυρίως για τις ανάγκες των 66 δήμων της Περιφέρειας. Γνωρίζαμε εξαρχής, και εγώ και η ίδια κυρίως το γνώριζε, ότι αυτή της η επιλογή, η επιλογή της Ρένας να μην μπει σε αυτό το αλισβερίσι, θα την έφερνε αργά ή γρήγορα σε αντιπαράθεση ή και σε σύγκρουση με όσους είχαν συνηθίσει να πουλούν επικοινωνιακή προστασία για να αγοράζουν δουλειές, προμήθειες και εξυπηρετήσεις. Παντός είδους εξυπηρετήσεις.
Η Ρένα, από επιλογή, δεν έγινε ποτέ μέρος αυτής της αγοραπωλησίας. Και, βεβαίως, πλήρωσε τίμημα γι’ αυτό. Ενώ για πάρα πολλά χρόνια, από την περίοδο της Υπερνομαρχίας, αλλά και αργότερα, όταν καθιερώθηκε η έννοια της Περιφέρειας, όλοι γνωρίζαμε ότι ο θώκος του Υπερνομάρχη και αργότερα του Περιφερειάρχη της Αττικής ήταν απρόσβλητος, σχεδόν χρυσοποίκιλτος, κανείς δεν είχε να του προσάψει το παραμικρό για ό,τι συνέβαινε, ακόμα και αν είχε ευθύνες. Τα τέσσερα χρόνια που περάσανε, διά πάσαν νόσον και διά πάσαν αστοχίαν, για οτιδήποτε συνέβαινε στη ζωή και στην καθημερινότητά μας, μάθαμε να ακούμε σχεδόν ως ηχώ στα αυτιά μας την ίδια επωδό: «φταίει η Περιφέρεια, φταίει η Δούρου».
Εγώ σήμερα, φίλες και φίλοι, θα τολμήσω να πω, Ρένα, για μένα, για μας, αυτή η διαρκής στοχοποίηση, αυτό το διαρκές, «φταίει η Περιφέρεια, φταίει η Δούρου» , δεν είναι κατηγορία, αλλά αποτελεί τίτλο τιμής για σένα.
Γιατί, πράγματι, όλα αυτά τα χρόνια, για τα σημαντικά και αθόρυβα που έγιναν, για το σημαντικό έργο που αφορά στην καθημερινότητα των πολιτών, φταίει πράγματι η Δούρου. Για το ότι αποκαταστάθηκε η νομιμότητα και η διαφάνεια, φταίει η Δούρου. Για το ότι προχώρησαν έργα πνοής, φταίει η Δούρου.
Για το ότι υπήρξαν πρωτοβουλίες και φτιάχτηκαν εκπαιδευτικές υποδομές, το οδικό δίκτυο, έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, φταίει η Δούρου. Για την ανάπλαση του Φαληρικού όρμου, φταίει η Δούρου. Για την υλοποίηση του περιφερειακού σχεδιασμού, για τη διαχείριση των απορριμμάτων, φταίει η Δούρου. Για την αποκατάσταση του Πεδίου του Άρεως, φταίει η Δούρου. Για το μεγάλο έλλειμμα των υποδομών που έγινε πλεόνασμα με πάνω από 350 εργοτάξια αυτήν τη στιγμή σε όλη την Αττική, φταίει η Δούρου. Για το κοινωνικό έργο, το ουσιαστικό έργο κοινωνικής πολιτικής, για τη στήριξη των αδυνάμων, για τη μεγάλη προσπάθεια αυτή, φταίει η Δούρου. Για το πολιτιστικό πρόσωπο της Αττικής με πάνω από 70 εκατομμύρια στον πολιτισμό και τις τέχνες που έριξε η Περιφέρεια, φταίει η Δούρου. Φταίει, φταίει η Δούρου. Και, ακριβώς επειδή φταίει, πρέπει να απαγγείλουμε από σήμερα την κατηγορία. Θα είναι για άλλα τέσσερα χρόνια η Περιφερειάρχης όλων των πολιτών της Αττικής. Βγαίνει η ετυμηγορία στις 26 του Μάη.
Όμως, Ρένα, θέλω να σου πω και κάτι ακόμα. Αν είμαστε περήφανοι μία φορά για την ανιδιοτελή προσφορά και το έργο που έχετε κάνει, χωρίς να γίνεστε ούτε εσύ, ούτε οι συνεργάτες σου, συνήθεις μαϊντανοί στα πρωϊνάδικα, ούτε να διαγκωνίζεστε να μπείτε στο κάδρο κάποιας φωτογραφίας – όπως γνωρίζουμε ότι κάνουν κάποιοι ανθυποψήφιοι σας. Είναι η συνήθειά τους- αν είμαστε, λοιπόν, μία φορά περήφανοι γι’ αυτό, εγώ προσωπικά, αλλά και όλοι εμείς που βρισκόμαστε σε αυτήν εδώ την αίθουσα, είμαστε δύο φορές περήφανοι για το ήθος, τον πολιτικό πολιτισμό με τον οποίον αντιμετωπίσατε και αντιμετώπισες αυτήν τη στοχοποίηση.
Και, κυρίως, όταν στην πιο άθλια μορφή της, τα πρωτοσέλιδα των -παλαιότερα μεγάλων εφημερίδων, σήμερα δυστυχώς κίτρινων- και οι πρώτοι τίτλοι στις ειδήσεις έπαιξαν αυτό το άθλιο παιχνίδι, της τυμβωρυχίας όταν βρεθήκαμε μπροστά σε μια πρωτοφανή καταστροφή για τη χώρα, όχι για την Αττική. Και θέλησαν να πουν ότι και γι’ αυτό φταίει η Δούρου. Τότε, λοιπόν, και ιδίως όταν βρέθηκες μπροστά στην ευθύνη να αποδείξεις, και θα αποδείξεις τις πραγματικές ευθύνες, δεν βγήκες εσύ, όπως κάποιοι άλλοι, να πεις ότι «πρόκειται για πολιτική σκευωρία, θα σας πάω μέχρι τέλους, θα σας πάω αίμα, θα σας διαλύσω, θα πάω στα δικαστήρια τους δικαστές τους ίδιους». Αλλά βγήκες να πεις ότι «έχω το δίκιο με το μέρος μου και θα αποδείξω με επιχειρήματα την αθωότητά μου, τόσο στα δικαστήρια, όσο και στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού». Αυτό βγήκες να πεις, Ρένα.
Κάποιοι άλλοι που δεν τους καταλογίζουν ευθύνη από αμέλεια, αλλά ευθύνη απολύτως συνειδητή για ένα από τα μεγαλύτερα, ιστορικά θα έλεγα, πάρτι κερδοσκοπίας και ανηθικότητας ταυτόχρονα σε αυτό το όργιο της υπερτιμολόγησης των φαρμάκων που τα πλήρωνε ο Έλληνας συνταξιούχος τη στιγμή που του έκοβαν κατά 40 και 50% τις συντάξεις του. Γι’ αυτό το πάρτι, αυτοί οι οποίοι εμπλέκονται, βγήκαν να μας πουν ότι είναι σκευωρία, ότι θα μας δικάσουν αντί να δικαστούν και να αποδείξουν την αθωότητά τους, και στο τέλος της ημέρας βγήκαν να μας πουν όχι ότι είναι αθώοι, μακάρι να είναι οι άνθρωποι, αλλά ότι με βάση αυτό τον άθλιο νόμο περί ευθύνης υπουργών που έχει συντάξει ο κ. Βενιζέλος, τα αδικήματά τους έχουν παραγραφεί. Και μάλιστα ακούσαμε και το ακόμα πιο εξοργιστικό τις τελευταίες μέρες, διά στόματος του πρώην υπουργού της Δικαιοσύνης, ότι ανάμεσα στα καθήκοντα των υπουργών, έτσι είχαν αυτοί τη διαχείριση της εξουσίας στο μυαλό τους και στην πρακτική τους, είναι και το καθήκον του να εισπράττει τις μίζες και τα φιλοδωρήματα.
Θέλω, λοιπόν, πολίτες της Αττικής, φίλες και φίλοι, να συγκρίνουμε το ήθος και την πρακτική, διότι πράγματι όταν οι πολίτες έρχεται η ώρα της κρίσης και η ώρα της κάλπης έχουν να συγκρίνουν ανάμεσα σε αυτούς που ζητούν την ψήφο τους. Και πιστεύω ότι εδώ στην Αττική έχουμε να συγκρίνουμε ανάμεσα σε ένα πρόσωπο και μία παράταξη που μιλάει με το έργο και το ήθος απέναντι σε πρόσωπα και σε παρατάξεις που μιλάνε με συνθήματα, με τη βιτρίνα, με το θεαθήναι. Έχουμε να συγκρίνουμε ανάμεσα σε πολιτικούς που είναι ταγμένοι στην Αυτοδιοίκηση και σε πολιτικούς που το μόνο που έχουν στο μυαλό τους, είναι πώς θα κάνουν καριέρα στην κεντρική πολιτική σκηνή, πατώντας στο σκαλοπάτι που λέγεται Αυτοδιοίκηση.
Η Ρένα είχε πολλές φορές τη δυνατότητα, όλη αυτήν την τετραετία, να διεκδικήσει μια πιο ασφαλή πορεία. Είχε τη δυνατότητα να διεκδικήσει να βρεθεί, να αφήσει την ευθύνη που της είχε αποδώσει ο ελληνικός λαός με την ψήφο του, ο λαός της Αττικής, και να βρεθεί στην ασφάλεια κάποιου κυβερνητικού θώκου, υπουργικού. Είχε τη δυνατότητα ή την επιλογή να παρατήσει τον αγώνα όταν όλοι βρέθηκαν απέναντί της και να διεκδικήσει μία θέση στη Βουλή ή στην Ευρωβουλή. Δεν το έκανε όμως. Έμεινε εδώ για να παλέψει. Έμεινε για να παλέψει και να νικήσει. Και θα νικήσει. Γιατί είναι σκληρό καρύδι. Και γιατί εμείς, όλοι εμείς, είμαστε από άλλη πάστα. Δεν μας ξέρουν καλά. Δεν το βάζουμε κάτω. Παλεύουμε, αγωνιζόμαστε, και θα νικήσουμε, γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Γι’ αυτό θα νικήσουμε.
Φίλες και φίλοι, σε λίγες μέρες θα μιλήσει ο λαός για μία ακόμη φορά και όλες αυτές τις απορίες που γεννούν τα δημοσιεύματα της στοχοποίησης και της προπαγάνδας και των ψεύτικων ειδήσεων θα βρουν τη θέση που τους αξίζει. Όμως, σε αυτές τις εκλογές, στις αυτοδιοικητικές και στις ευρωπαϊκές, στις εκλογές για τις περιφέρειες, για τους δήμους, αλλά και για τους εκπροσώπους μας στο Ευρωκοινοβούλιο, οι πολίτες είναι προφανές μέσα σε ένα κλίμα πόλωσης, γιατί έτσι επιλέγει να κάνει η αντιπολίτευση, θα ψηφίσουν και συγκρίνοντας το τί έχει γίνει αυτά τα τέσσερα χρόνια σε όλους τους τομείς και κυρίως κρίνοντας και συγκρίνοντας πού ήταν ο τόπος μας τέσσερα χρόνια πριν και πού είναι σήμερα. Αυτές τις δύο εικόνες θα βάλουν πλάι – πλάι. Από τη μία, την Ελλάδα μέσα στη βαθιά δίνη της κρίσης των μνημονίων, δίπλα στη σημερινή Ελλάδα που στάθηκε όρθια και βγήκε από τα μνημόνια. Από τη μία την Ελλάδα της οικονομικής ασφυξίας και από την άλλη την Ελλάδα της σταθερότητας, της ασφάλειας για το μέλλον της οικονομίας. Από τη μία την Ελλάδα της ύφεσης με το 28% της ανεργίας και από την άλλη μια Ελλάδα που άντεξε, μείωσε την ανεργία, έδωσε προοπτική κοινωνικής προστασίας και ελπίζει ότι μπορεί να έχει μια ακόμα καλύτερη προοπτική τα επόμενα χρόνια.
Ήρθα στη σημερινή συγκέντρωση κατευθείαν από το Ντουμπρόβνικ της Κροατίας. Εκεί όπου με σχεδόν οκτώ χρόνια καθυστέρησης η Ελλάδα έγινε μέρος μιας αξιόλογης πρωτοβουλίας, μιας σημαντικής παγκόσμιας δύναμης, της Κίνας, που συνεργάζεται με 16 μέχρι σήμερα, με 17 από σήμερα, χώρες της Κεντρικής, Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η Ελλάδα ήταν αδιανόητο να λείπει από αυτήν την πρωτοβουλία. Η Ελλάδα που χάρη στη θέση της τη γεωγραφική μπορεί να δώσει πολιτικό και στρατηγικό βάθος σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Η Ελλάδα, που χάρη στον Πειραιά, μπορεί να γίνει η γέφυρα ανάμεσα σε τρεις ηπείρους. Κόμβος διασυνδεσιμότητας εμπορίου, οικονομίας, οικονομικών συναλλαγών, ενέργειας.
Αλλά η Ελλάδα απουσίαζε από αυτό. Όπως απουσίαζε και από όλες τις σοβαρές συζητήσεις που αφορούσαν το μέλλον της Ευρώπης. Διότι η Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια ήταν το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης και σχεδόν κανείς δεν ήθελε να φωτογραφίζεται δίπλα στους πρωθυπουργούς αυτής της χώρας. Σήμερα είναι διαφορετική η εικόνα. Αλλά, προσέξτε, γιατί από το 2012 όταν ξεκίνησε αυτή η πρωτοβουλία, η Ελλάδα δεν είχε τη δυνατότητα να κερδίζει τα οφέλη από τη στρατηγική της θέση, αλλά και από την αναβάθμιση του λιμανιού του Πειραιά. Ο λόγος ήταν επειδή μία παγκόσμια δύναμη, όπως η Κίνα, αλλά και άλλες 15 σημαντικές χώρες της Ευρώπης είχαν υποδεχθεί σε αυτή την πρωτοβουλία τους βόρειους γείτονές μας με τη συνταγματική τους ονομασία. Εμείς εδώ, βέβαια, ζούσαμε σε μια συλλογική αυταπάτη. Θεωρούσαμε ότι επειδή εμείς δεν τους αναγνωρίζουμε με τη συνταγματική τους ονομασία, δηλαδή Δημοκρατία της Μακεδονίας τότε σκέτο, δεν τους αναγνωρίζει και κανείς άλλος. Για οκτώ χρόνια, λοιπον, η Ελλάδα, εξαιτίας αυτού, δεν είχε τη δυνατότητα να κερδίζει τα οφέλη τα οικονομικά, τα εμπορικά, τα σημαντικά οφέλη από τη γεωπολιτική της θέση και παρουσία.
Με τη Συμφωνία των Πρεσπών πέφτει ένα σημαντικό τείχος που είχαμε μπροστά, και σήμερα πράγματι η Ελλάδα παίρνει μέρος ως η 17η χώρα. Σήμερα πράγματι η Ελλάδα έχει τον χώρο να ανακτήσει τα οφέλη που έχασε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Σήμερα πράγματι η Ελλάδα ανακτά έναν ηγετικό ρόλο στην περιοχή, όχι μόνο των Βαλκανίων, αλλά συνολικότερα της ανατολικής Μεσογείου.
Έχει, λοιπόν, να συγκρίνει ο ελληνικός λαός πού βρισκόμασταν και πού βρισκόμαστε. Όμως, κυρίως, επαναλαμβάνω, έχει να συγκρίνει το ύφος, έχει να συγκρίνει το ήθος, έχει να συγκρίνει τον τρόπο της διακυβέρνησης. Εμείς, λοιπόν, θα βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή της μάχης, δίπλα στους πολίτες. Και στις ευρωεκλογές, και στις αυτοδιοικητικές, και φυσικά και στις εκλογές τις εθνικές που θα έρθουν στην ώρα τους, το ερχόμενο φθινόπωρο.
Αλλά αυτό το οποίο θα ήθελα να πω -και κλείνω- είναι ότι πέρα από το έργο και το ήθος μας, έχουμε κι έναν άλλον απρόσμενο σύμμαχο στην προσπάθειά μας για μια νέα νίκη και στα τρία αυτά μέτωπα. Και αυτός ο σύμμαχος είναι η αλαζονεία και η εκδικητικότητα που εκπέμπουν οι εκπρόσωποι της παλιάς Ελλάδας, τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή όσο και στην αυτοδιοίκηση. Ιδιαίτερα όταν φανερώνουν ότι ο βασικός τους στόχος είναι να γυρίσουν στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, γιατί αυτό τους έχει λείψει. Κι όταν βεβαίως αποδεικνύουν με κάθε τρόπο ότι είναι αδίστακτοι στην προσπάθειά τους να πετύχουν την επιστροφή τους στις θέσεις διαχείρισης του δημόσιου χρήματος με τους ηθικούς όρους που γνωρίσαμε στο παρελθόν και αναγνωρίζουμε και σήμερα.
Αυτοί λοιπόν οι λόγοι, το γεγονός ότι είμαστε κομμάτι αυτού του λαού που έδωσε και δίνει τις μάχες. Οι αξίες, οι αρχές, η ηθική μας, η διαφορά μας από αυτό που ονομάζουμε «παλιό πολιτικό σύστημα». Αυτοί είναι οι λόγοι που θα μας δώσουν μια προοπτική νίκης, σημαντικής νίκης στις επόμενες ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές εκλογές, μαζί με τη νέα γενιά και τα οράματά της. Μαζί με τους ανθρώπους του μόχθου. Μαζί με τους ανθρώπους που αγωνίζονται. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε κομμάτι αυτού του λαού, δίπλα σε αυτόν τον λαό που αγωνίζεται. Ήμασταν, είμαστε και γινόμαστε η μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη του τόπου, η συνέχεια των μεγάλων αγώνων και των μεγάλων κατακτήσεων, και στην κεντρική πολιτική σκηνή, και στην αυτοδιοίκηση. Γι’ αυτό και στις 26 Μάη, ο λαός της Αττικής θα δώσει νέα εντολή στη Ρένα να πορευθούμε μαζί στο μέλλον. Γι’ αυτό και η ετυμηγορία για τη Ρένα έχει ήδη βγει και είναι βαριά ετυμηγορία. Άλλα τέσσερα χρόνια, Ρένα, θα είσαι στο τιμόνι της Αττικής. Καλή δύναμη και καλούς αγώνες.
Καλή δύναμη και καλούς αγώνες σε όλες και σε όλους. Στη Ρένα, στον Νάσο Ηλιόπουλο, τον Νίκο Μπελαβίλα, που δεν είναι σήμερα μαζί μας, σε όλους όσοι δίνετε αυτόν τον ωραίο αγώνα για να υπερασπιστούμε τις ιδέες και τις αξίες μας, να υπερασπιστούμε το έργο μας και να συνεχίσουμε να λειτουργούμε, όχι προς όφελος συμφερόντων, αλλά προς όφελος των πολλών, των πολιτών που έχουν ανάγκη αυτήν την προσφορά. Γεια σας και καλή δύναμη.
