Πρωτολογία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για το νομοσχέδιο περί Διεθνούς Προστασίας (νομικό πλαίσιο χορήγησης ασύλου)
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Πριν από έναν μήνα -στο πλαίσιο της «Ώρας του Πρωθυπουργού»- από το βήμα αυτό -και στην Πρωτολογία μου και στην Δευτερολογία μου- είχα περιγράψει την πολιτική μας απέναντι στα αλλεπάλληλα κύματα ανέστιων και ξεριζωμένων που δέχεται, δυστυχώς, καθημερινά, η χώρα μας. Είχα μιλήσει για την ανάγκη προστασίας των συνόρων μας. Είχα μιλήσει για τον αναγκαίο διαχωρισμό μεταξύ προσφύγων και οικονομικών μεταναστών. Είχα μιλήσει, προφανώς, για την Ευρωπαϊκή διάσταση του προβλήματος. Αλλά είχα μιλήσει και για τους κανόνες, υπό τους οποίους όσοι το δικαιούνται θα μπορούν να παραμένουν στην Πατρίδα μας, θα ενσωματώνονται στην Ελληνική κοινωνία υπό ανθρώπινες συνθήκες.
Σήμερα, το σχέδιο νόμου το οποίο θα γίνει νόμος του κράτους όταν ολοκληρωθεί αυτή η συζήτηση, ολοκληρώνει την κάλυψη ενός μεγάλου κενού. H Ελλάδα αποκτά, επιτέλους, ένα σαφές, δομημένο και λειτουργικό Σύστημα Ασύλου. Θέλω να συγχαρώ τον Υπουργό και τον Αναπληρωτή Υπουργό για τη νομοθετική αυτή πρωτοβουλία, για τη διαδικασία η οποία ακολουθήθηκε, για το γεγονός ότι ενσωματώθηκαν πολλά από τα σχόλια τα οποία έγιναν στη δημόσια διαβούλευση στο κείμενο του τελικού σχεδίου νόμου, που κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων.
Ήταν ακριβώς οι ελλείψεις και οι αντιφάσεις στον τομέα αυτόν που μέχρι τώρα επέτρεπαν λάθη, καθυστερήσεις και συχνά εικόνες χάους. Όλοι γνωρίζουν τι παρέλαβε -μόλις ανέλαβε- η νέα κυβέρνηση: Χιλιάδες ανθρώπους στοιβαγμένους στα νησιά, διάσπαρτους στην ενδοχώρα. Προβληματικές δομές, όπως η Μόρια. Σχεδόν 70.000 αιτήσεις ασύλου να παραμένουν εκκρεμείς. Και, παρά τις τεράστιες σπατάλες που ερευνά η OLAF, μόλις το 22% των ευρωπαϊκών πόρων να έχει πλήρως αξιοποιηθεί.
Ένα και μόνο στοιχείο αρκεί για να περιγράψει και την κατάσταση που παραλάβαμε αλλά και την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης: Από τις δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που έφτασαν στη χώρα μας τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια, έγιναν μόλις 1.806 επιστροφές στην Τουρκία. Επαναλαμβάνω: Μόλις 1.806 επιστροφές, όταν σήμερα εκκρεμούν σχεδόν 70.000 αιτήσεις ασύλου.
Οι πιο πολλές επιστροφές οι οποίες έγιναν, ήταν οικειοθελείς. Κάτι που αποδεικνύει έμπρακτα ότι το όλο σύστημα χορήγησης ασύλου έμενε ουσιαστικά σε καθεστώς παρατεταμένης παράλυσης. Εκπέμποντας ταυτόχρονα το σήμα ότι στην Ελλάδα μπορεί να έρχονται άνθρωποι για να μείνουν απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, χωρίς κανέναν τελικά έλεγχο, αλλά και δίνοντας δικαίωμα στην Τουρκία να μην εφαρμόζει την Κοινή Δήλωση που έχει υπογράψει με την Ευρωπαϊκή Ένωση! Δίνοντας δικαίωμα, επίσης, στην Ευρώπη, να μας ασκεί έντονη κριτική, γιατί εμείς ως Ευρωπαϊκή χώρα, κράτος-σύνορο της Ευρώπης, δεν είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας που απορρέουν από την Κοινή Δήλωση την οποία έχει υπογράψει η Ευρωπαϊκή Ένωση με την Τουρκία από το 2016.
Όλοι επίσης αναγνωρίζουν ότι ένα τόσο σύνθετο πρόβλημα, ευκολότερα αντιμετωπίζεται στη γέννησή του παρά, ύστερα από πέντε χρόνια, όταν έχει γιγαντωθεί. Πως η ψευδαίσθηση των «ανοιχτών συνόρων» απαιτεί οργάνωση για να προσαρμοστεί στη ρεαλιστική πολιτική των «ασφαλών συνόρων». Ότι η ιδεοληψία των «μεταναστών που λιάζονται» θέλει τόλμη και χρόνο, ώστε να μετατραπεί σε μια καθημερινότητα «κράτους και πολιτών που νοιάζονται». Όμως, δεν είμαι εδώ για να κρυφτώ πίσω από τις αδυναμίες άλλων. Το Μεταναστευτικό είναι, ήδη, απέναντί μας. Οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε τόσο σε Ευρωπαϊκό, όσο και σε εθνικό επίπεδο, και θα το αντιμετωπίσουμε, παρά τις διαπιστωμένες ανεπάρκειες ακόμη και ισχυρότατων οργανισμών. Παρά τις διαφορετικές απόψεις και τις διαφορετικές φωνές που εκπέμπονται σήμερα από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ακόμα δεν έχει καταλήξει σε μια οριστική πολιτική απέναντι στο ζήτημα αυτή. Με πυξίδα την διεθνή αλληλεγγύη αλλά και την εθνική ευθύνη. Με το βλέμμα μας στους κυνηγημένους του κόσμου αλλά και στα δικαιώματα των Ελλήνων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Όπως είπα και στην αρχή -και όπως ανέπτυξαν και πολλοί βουλευτές της συμπολίτευσης- η μεγάλη τομή των ρυθμίσεων που σήμερα συζητάμε, είναι ότι καθιερώνουν, για πρώτη φορά, έναν συμπαγή νόμο περί διεθνούς προστασίας που υπηρετεί τρεις κομβικές αρχές:
– Πρώτον, κωδικοποιεί πέντε διαφορετικούς νόμους, ένα Προεδρικό Διάταγμα και δεκάδες διάσπαρτες διατάξεις ή μεταφορές Οδηγιών. Όλα αυτά τα εναρμονίζει με το κοινοτικό Δίκαιο και τις αποφάσεις των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων
– Δεύτερον, απλοποιεί και συντομεύει την χορήγηση ασύλου στους αληθινούς πρόσφυγες, δίνοντας προτεραιότητα στα παιδιά και στις οικογένειες. Στις οποίες, μάλιστα, παρέχει αμέσως πρόσβαση σε Υγεία και Εκπαίδευση.
– Και τρίτον, εντάσσει όσους ζητούν προστασία σε ένα πλαίσιο σεβασμού, αλλά και συνεργασίας με τις Ελληνικές Αρχές. Όσοι παρελκυστικά θα διεκδικούν άσυλο αλλά θα προσβάλλουν τη χώρα δεν έχουν θέση στην πατρίδα μας.
Με λίγα λόγια, είναι η ολοκληρωμένη απάντηση που δίνει στο Μεταναστευτικό και στο Προσφυγικό πρόβλημα, ένα οργανωμένο, ένα δημοκρατικό κράτος. Ενδεικτικά, θα αναφέρω μερικές μόνο προβλέψεις, που πιστοποιούν αυτή την διπλή μας κατεύθυνση. Δηλαδή αυστηροί κανόνες, που βάζουν τέλος σε παρανομίες και αυθαιρεσίες, αλλά και ευαισθησία, που παρέχει πρόσθετα δικαιώματα στους αδικημένους. Στο εξής, κάθε αίτηση θα πρέπει να εξετάζεται μέσα σε έξι μήνες αντί για εννέα που ίσχυε μέχρι σήμερα. Η απόφαση θα πρέπει να δίνεται στον ενδιαφερόμενο εντός 10 ημερών αντί για 20.
Αν, όμως, στο μεταξύ, ο αιτών δεν συνεργάζεται με τις Αρχές ή έχει αποχωρήσει από τη χώρα χωρίς άδεια, το αίτημα θα κρίνεται αυτομάτως αβάσιμο και θα είναι φυσικά υποψήφιος προς αναχώρηση. Γι’ αυτό, άλλωστε, στο νέο σύστημα θα εξετάζονται πρώτα οι περιπτώσεις ευάλωτων προσώπων, αλλά και ατόμων με παραβατική συμπεριφορά, ώστε να δρομολογούνται έγκαιρα οι διαφορετικές πορείες.
Θα διακόπτεται, επίσης, η φιλοξενία όποιου διαπιστώνεται ότι δεν υπέβαλε αίτηση προστασίας αμέσως μετά την άφιξή του. Αν απέκρυψε περιουσιακούς πόρους ή αν έχει παραβιάσει κανονισμούς λειτουργίας των δομών όπου διαμένει. Από τις προϋποθέσεις ευαλωτότητας, απαλείφεται το γενικόλογο «μετατραυματικό στρες», το οποίο όλοι γνωρίζετε ότι δύσκολα βεβαιώνεται από τους γιατρούς και το οποίο, για να τα πούμε πολύ απλά, είχε γίνει μια φάμπρικα για να μπορούν πολλοί να το επικαλούνται ψευδώς, να χαρακτηρίζονται ως ευάλωτοι και να μεταφέρονται στην ενδοχώρα. Αντίθετα, στα «ευάλωτα» και προς προστασία άτομα εντάσσονται, πλέον, όλοι οι ανήλικοι – όχι μόνον οι ασυνόδευτοι.
Εισάγουμε νέες πρόνοιες υπέρ των πραγματικών προσφύγων: Μέλη της οικογένειας του αιτούντος θα θεωρούνται, πλέον, εκτός των συζύγων και των παιδιών, και ο εκτός γάμου σύντροφός του. Το ίδιο θα ισχύει και για τα εκτός γάμου τέκνα και τους γονείς του αλλά και για όποιον, γενικά, έχει την επιμέλεια ενός ανήλικου παιδιού. Ειδικά οι ανήλικοι, θα εισάγονται στις αντίστοιχες βαθμίδες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και αν οι γονείς τους δεν τηρούν αυτή την υποχρέωση, θα έχουν κυρώσεις. Πολύ σύντομα θα είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε ένα ειδικό πρόγραμμα για τα 5.000 ασυνόδευτα ανήλικα από τα οποία, δυστυχώς σήμερα, μόλις 1.200 έχουν τη στοιχειώδη φροντίδα μιας οργανωμένης δομής.
Συνολικότερα, άλλωστε, όλοι οι νόμιμοι πρόσφυγες θα έχουν πρόσβαση στην Υγεία και στην Εργασία: Ένας ειδικός αριθμός θα τους δίνει πρόσβαση και στην περίθαλψη, ενώ ύστερα από έξι μήνες θα εντάσσονται και σε ειδικά προγράμματα απασχόλησης. Ώστε να πάψει η Ελλάδα να προσελκύει αλλοδαπούς οι οποίοι μέχρι σήμερα ζητούσαν προστασία μόνο και μόνο για να βρουν δουλειά σε ένα άλλο κράτος.
Κυρίες και κύριοι,
Είναι προφανές ότι οι προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές οφείλονται σε βαθιά προβλήματα, σε πολεμικές κρίσεις, σε μεγάλες οικονομικές ανισότητες. Συνεπώς για την αντιμετώπισή τους απαιτούνται παρεμβάσεις μεγάλης κλίμακας, με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο, το σεβασμό των συνόρων, των συνθηκών, την ειρηνική συνεργασία μεταξύ λαών και κυβερνήσεων, την οικονομική υποστήριξη χωρών που σήμερα έχουν μεγάλη δυσκολία να παρέχουν στους κατοίκους τους, στους υπηκόους τους την προοπτική για μια καλή ζωή εντός των συνόρων τους. Δεν έχω πρόβλημα αυτό να το επαναλάβω και τώρα.
Είμαι, όμως, ταυτόχρονα ρεαλιστής. Βλέπω τις δυσκολίες και αναγνωρίζω τα μεσοπρόθεσμα δεδομένα. Ξέρω πολύ καλά, ότι το δράμα εκατομμυρίων φυγάδων χρησιμοποιείται από κάποιες χώρες ως μοχλός πίεσης για τους δικούς τους γεωπολιτικούς σκοπούς. Αλλά και ότι φυσικά γίνεται πεδίο δράσης κυκλωμάτων που εμπορεύονται πολύ ακριβά -και συχνά μάταια- την ανθρώπινη ελπίδα. Εκτός, λοιπόν, από αναλύσεις οφείλουμε να έχουμε και ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης. Στον παρόντα χρόνο και υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι γνωστό ότι αναδεικνύουμε το Μεταναστευτικό ως τη νέα πρόκληση για ολόκληρη την ήπειρό μας, διεκδικώντας κοινή φύλαξη των ανατολικών ορίων της. Υποδέχομαι, λοιπόν, εξαιρετικά θετικά, τη νέα κινητικότητα που προκαλεί η πρόσφατη γερμανική πρωτοβουλία για μια συνολική επανεξέταση της ευρωπαϊκής πολιτικής ασύλου.
Τις ελληνικές θέσεις, εξάλλου, τις είχα συζητήσει με τον Γερμανό Υπουργό Εσωτερικών, τον κ. Seehofer στο Μέγαρο Μαξίμου πριν από περίπου ένα μήνα. Και ακριβώς το ζήτημα αυτό, την ανάγκη δηλαδή η Ευρώπη να αποκτήσει τάχιστα μία κοινή πολιτική ασύλου, μία κοινή πολιτική στο ζήτημα του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος, την είχα θέσει και στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, ζητώντας επιτακτικά την επανεξέταση του συστήματος του Δουβλίνου.
Εκεί έθεσα, όπως το κάνω σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, όλες τις ευρωπαϊκές χώρες προ των ευθυνών τους. Θα επαναλάβω αυτό που είπα στο Συμβούλιο: Δεν γίνεται να υπάρχουν χώρες οι οποίες απολαμβάνουν τα οφέλη από την ελεύθερη κίνηση πολιτών, που η συνθήκη Σένγκεν τους εξασφαλίζει, και ταυτόχρονα να αρνούνται πεισματικά έστω και τον ελάχιστο επιμερισμό του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος, για λόγους που έχουν να κάνουν μόνο και μόνο με τις εσωτερικές ισορροπίες κάποιων Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν γίνεται να υπάρχει αλά καρτ.
Στο εθνικό πεδίο, από την άλλη, υπηρετούμε τρεις ανάγκες: Προστατεύουμε τα σύνορά μας, σώζουμε ζωές στο Αιγαίο, και αποφορτίζουμε τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Ήδη, στις θάλασσές μας ενεργοποιούμε ένα σύγχρονο σύστημα παρακολούθησης. Οι περιπολίες του Λιμενικού είναι αυξημένες. Προμηθευόμαστε περισσότερες θερμικές κάμερες αλλά και περισσότερα ευέλικτα ταχύπλοα, πλωτά μέσα. Ο στόχος μας παραμένει ο ίδιος: Καμιά χαμένη ζωή στο Αιγαίο, αλλά και καμιά σπιθαμή των νερών μας χωρίς έλεγχο. Ταυτόχρονα, σε συνεργασία με το Υπουργείο Εσωτερικών, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και με την επιχειρησιακή υποστήριξη του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, προωθούμε την οργανωμένη ανακούφιση των νησιών μας με μεταφορά προσφύγων στην ενδοχώρα. Θέλουμε σε αυτή την προσπάθεια τη συνεργασία των Δήμων και των κατοίκων των τοπικών κοινωνιών. Έχω πει πολλές φορές ότι αυτοί δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αιφνιδιάζονται.
Πρέπει, αντίθετα, όσοι είναι πρόθυμοι, να βοηθούν σε αυτή τη μεγάλη εθνική προσπάθεια, να επιβραβεύονται. Φροντίζουμε ώστε η διασπορά να γίνεται με προσοχή στον αριθμό των προσφύγων και με προτεραιότητα σε οικογένειες, ώστε αυτή η διαδικασία να γίνει πιο αποδεκτή από τις τοπικές κοινωνίες. Και -επαναλαμβάνω- αυτές θα ενισχυθούν, ώστε να έχουν τη δύναμη να αφομοιώνουν αυτό το φορτίο, το βάρος της έκτακτης φιλοξενίας.
Την πολιτική αυτή συμπληρώνει, σήμερα, ο νόμος για το Άσυλο. Ένας νόμος, που ανάμεσα στα άλλα εκπέμπει κι ένα ξεκάθαρο μήνυμα: «Ως Εδώ» με όσους γνωρίζουν ότι δεν δικαιούνται άσυλο, αλλά παρά ταύτα επιχειρούν να εισέλθουν και να παραμείνουν στη χώρα μας. Αυτοί θα επιστρέφονται τάχιστα είτε στην Τουρκία, βάσει της Κοινής Δήλωσης, είτε στην πατρίδα τους. Θα χάσουν τα λεφτά που έδωσαν στα άθλια κυκλώματα των διακινητών.
Ταυτόχρονα, όμως, το νέο σύστημα θέτει όρια στη θολή δράση ορισμένων Μ.Κ.Ο. Αλλά και καλεί -επιτρέψτε μου να το πω αυτό- κάποιους που συνθηματολογούν για ευαισθησία από κάποια απομακρυσμένα και θεωρητικά «Παρατηρητήρια», να μπουν στην πραγματική μάχη «επί του πεδίου», και όλοι, επιτέλους, να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη ζει, δυστυχώς, σήμερα σε συνθήκες οικονομικής ανέχειας και -συχνά- πολιτικής ανελευθερίας. Εκατομμύρια άνθρωποι αποτελούν δυνητικούς αιτούντες διεθνούς προστασίας. Η λύση ωστόσο, δεν είναι να ανοίξουμε διάπλατα τις πύλες της χώρας για να τους υποδεχτούμε όλους. Κάτι τέτοιο, θα καταδίκαζε και τους ίδιους στη διάψευση του ονείρου, αλλά και τους Έλληνες σε μία χειρότερη ζωή. Αυτό, με τη σειρά του, θα έκλεινε την ανοιχτόκαρδη και φιλόξενη κοινωνία μας. Θα στρέβλωνε τις παραδόσεις, τα ιδανικά μας. Θα όπλιζε τελικά τους οπαδούς της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, όπως συμβαίνει σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες. Η πολιτική των ανοιχτών συνόρων είναι το ίδιο λάθος όσο η πολιτική των κλειστών συνόρων.
Ζήσαμε 10 χρόνια κρίσης και, όμως, σηκώσαμε και σηκώνουμε με αξιοπρέπεια και φιλότιμο στους ώμους μας τις ευθύνες τριών ηπείρων. Η πατρίδα, εξάλλου, μας ξέρει καλά από προσφυγιά. Γι’ αυτό, θα δώσει καταφύγιο σε όσους κινδυνεύουν. Όμως αυτό θα γίνει με κανόνες, συντεταγμένα και δομημένα. Μόνο έτσι, όσοι το θέλουν, μπορούν και δικαιούνται -υγιείς και μορφωμένοι- αύριο να ενσωματωθούν γόνιμα στον εθνικό κορμό. Γιατί δεν σας κρύβω όπως θαυμάζω τα κατορθώματα του Γιάννη Αντετοκούνμπο έτσι καμάρωσα -στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου- την αριστούχο μαθήτρια με καταγωγή από την Αφρική. Αυτό το κορίτσι που με τόση περηφάνια κρατούσε την γαλανόλευκη!
Κλείνω με μία αλήθεια: H αλληλεγγύη ή θα εκδηλώνεται με σύστημα ή, απλούστατα, δεν θα υπάρχει παρά μόνο στα λόγια και στα συνθήματα. Αυτή δεν είναι άποψη δική μου. Είναι η σκέψη μιας μεγάλης κυνηγημένης: Της φιλοσόφου Χάνα Άρεντ. Που διωγμένη, ως Εβραία, από τη ναζιστική Γερμανία, κατέφυγε πρόσφυγας στη Γαλλία κι από εκεί στην Αμερική, όπου έζησε 13 ολόκληρα χρόνια χωρίς υπηκοότητα. Ήταν εκείνη που υπερασπίστηκε όσο κανείς «το δικαίωμα να έχεις δικαιώματα», όπως συνήθιζε να λέει. Αλλά ήταν και η ίδια η οποία υποστήριξε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα «μπορούν να τα διασφαλίζουν στην πράξη μόνο οι οργανωμένες πολιτικές κοινότητες». Αυτό ακριβώς πρεσβεύει και το σημερινό μας νομοθέτημα.
Σας ευχαριστώ.
Δευτερολογία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για το νομοσχέδιο περί Διεθνούς Προστασίας (νομικό πλαίσιο χορήγησης ασύλου)
Κύριε Τσίπρα, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με μια γενική αναφορά, σχολιάζοντας μια αποστροφή του λόγου σας, όπου -αν κατάλαβα καλά – μας είπατε ότι για οτιδήποτε καλό έχει γίνει στη χώρα τους τελευταίους τρεις μήνες, αυτό πρέπει να πιστωθεί σε εσάς. Πιστώνεται σε εσάς η αναβάθμιση της οικονομίας από την Standard & Poor’s; Πιστώνεται σε εσάς η επίλυση του προβλήματος του Ελληνικού; Πιστώνεται σε εσάς η μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 22%; Πιστώνεται σε εσάς η θεαματική βελτίωση του οικονομικού κλίματος αποτέλεσμα του εκλογικού αποτελέσματος και της σταθερής Κυβέρνησης που έχει σήμερα ο τόπος; Α, ξέχασα. Δεν προφτάσατε, κ. Τσίπρα, να τα κάνετε όλα αυτά. Θέλατε, αλλά δεν προφτάσατε. Θα είχαν συμβεί αν είχατε καταφέρει να παραμείνετε στην εξουσία λίγο ακόμα. Θα τα είχατε κάνει όλα αυτά εσείς και πολλά περισσότερα, είμαι σίγουρος! Μόνο που κ. Τσίπρα δεν σας υποχρέωσε κανείς να οδηγήσετε τη χώρα σε εκλογές την 7η Ιουλίου. Μόνος σας το επιλέξατε. Θα μπορούσατε να συνεχίσετε να ασκείτε τα καθήκοντά σας μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου. Σε αυτήν την περίπτωση είμαι σίγουρος ότι όλα αυτά τα οποία εμείς έχουμε πετύχει και πολλά περισσότερα, θα τα είχατε κάνει!
Όσο περνάει ο χρόνος, όμως, κ. Τσίπρα και όσο αυτή η Κυβέρνηση υλοποιεί τις δεσμεύσεις της και βελτιώνει την καθημερινότητα των πολιτών, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ανάγκη να ανακαλύψετε ένα διαφορετικό αντιπολιτευτικό αφήγημα. Διότι κανείς δεν σας πιστεύει. Και το μήνυμα σάς το έστειλε ξεκάθαρα ο ελληνικός λαός, την 7η Ιουλίου. Πολύ φοβάμαι, απλά, ότι δεν το έχετε ακόμα αντιληφθεί. Για άλλη μια φορά -σας το είχα πει αυτό και πριν από τις εκλογές- επιμένετε να αντιπολιτεύεσθε -γιατί και όσο ήσασταν στην Κυβέρνηση αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση κάνατε- μια παράταξη η οποία υπάρχει μόνο στο δικό σας φαντασιακό κόσμο. Καταλαβαίνω, κ. Τσίπρα, ότι ενοχλείστε ιδιαίτερα όταν ο επικεφαλής μιας κεντροδεξιάς παράταξης, μπορεί να στέκεται στο ελληνικό κοινοβούλιο, να δηλώνει υπερήφανος που μια κοπέλα από την Αφρική σηκώνει την ελληνική σημαία και να χειροκροτείται ενθουσιωδώς από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί εξακολουθείτε να βλέπετε φαντάσματα τα οποία υπάρχουν μόνο στο δικό σας φαντασιακό κόσμο.
Θέλω να ρωτήσω κ. Τσίπρα, επειδή για άλλη μια φορά μιλήσατε για ακροδεξιό λαϊκισμό. Πείτε μου: Είναι ακροδεξιός λαϊκισμός να αναγνωρίζει κάποιος ότι η θάλασσα έχει σύνορα και αυτά πρέπει να φυλάσσονται; Εσείς ήσασταν αυτός που είπατε ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα. Είναι ακροδεξιός λαϊκισμός να κάνει κανείς την επιβεβλημένη διαφοροποίηση μεταξύ όσων θέλουν να ξεφύγουν -πως το είπατε;- από τη φωτιά και το σπαθί, μεταξύ των κατατρεγμένων δηλαδή που δικαιούνται διεθνούς προστασίας και όσων αναζητούν οικονομικό καταφύγιο στη χώρα μας; Γιατί κ. Τσίπρα έχουμε εξατομικευμένες διαδικασίες εξέτασης για το κατά πόσον ένα αίτημα ασύλου είναι βάσιμο; Γιατί κάποια εγκρίνονται και κάποια απορρίπτονται; Γιατί επιμένετε να θέλετε να τους αντιμετωπίζετε όλους με τον ίδιο τρόπο; Είναι σαν να μας λέτε ότι όλοι όσοι μπαίνουν στην Ελλάδα είναι πρόσφυγες. Όταν γνωρίζετε πολύ καλά ότι το προφίλ όσων περνούν σήμερα το Αιγαίο έχει αλλάξει δραματικά σε σχέση με τις εποχές του 2015.
Και εν πάση περιπτώσει, κ. Τσίπρα, είστε πολύ περήφανος για τον τρόπο που διαχειριστήκατε την κρίση το 2015; Θέλω να θυμίσω ότι στην ουσία η Ελλάδα ήταν ένας μόνο σταθμός σε μία πορεία εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, οι οποίο αναζήτησαν τελικά καταφύγιο στην Ευρώπη. Περνούσαν από την Ελλάδα και έφευγαν. Το πρόβλημα ξεκίνησε από τη στιγμή που η Ευρώπη έκλεισε τα σύνορά της και δεν σας είδα να δίνετε αγώνα τότε. Διότι αυτή είναι η γενεσιουργός αιτία του προβλήματος που κατέστησε την Ελλάδα, στην ουσία, μία δυνητική αποθήκη ψυχών. Που ήσασταν τότε να δώσετε τον αγώνα και να πείσετε, τους κατά τα άλλα αλληλέγγυους της πολιτικής σας οικογένειας, ότι αφού θέλουν να δείξουν τόση αλληλεγγύη, γιατί δεν αφήνουν ανοιχτά τα σύνορα να υποδεχθεί η Ευρώπη όλους τους κατατρεγμένους του κόσμου;
Μου έκανε εντύπωση κ. Τσίπρα, μιλήσατε 29 λεπτά. Δεν είπατε κουβέντα για το νομοσχέδιο. Ζήτημα να αφιερώσατε ένα λεπτό. Αμφιβάλλω αν το έχετε καν διαβάσει. Κάνατε μία συνολική, θεωρητική ανάλυση που μας είπατε, τι καλά που τα κάνατε. Επί της ουσίας όμως και στις προβλέψεις του νομοσχεδίου δεν είχατε να ασκήσετε κάποια συγκεκριμένη κριτική. Σας ρωτώ λοιπόν ευθέως: Είστε, ικανοποιημένος ως ένας ευαίσθητος αριστερός, από το γεγονός ότι τελικά με τη διαδικασία την οποία εσείς ακολουθούσατε, καμία αίτηση ασύλου δεν τελεσιδικούσε, παρά μόνο αν περνούσε πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα; Υπερασπιζόμαστε με αυτόν τον τρόπο το κράτος δικαίου; Είμαστε υπεύθυνοι απέναντι σε αυτούς που χρήζουν πραγματικής προστασίας; Τους πραγματικούς πρόσφυγες; Να μην γνωρίζουν αν τελικά μπορούν να απολαμβάνουν καθεστώς διεθνούς προστασίας; Άρα, που ακριβώς εστιάζεται η κριτική σας όταν εμείς ερχόμαστε και λέμε, ναι, θέλουμε να επιταχύνουμε τις διαδικασίες ασύλου;
Και μιας και μιλήσατε για τους αγώνες που έχετε δώσει στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια και για το πόσο εσείς ήσασταν πρωταγωνιστής στη διεθνοποίηση του προσφυγικού προβλήματος, -κατά τα δικά σας λεγόμενα- του μεταναστευτικού-προσφυγικού στο δικό μας λεξιλόγιο, δεν θυμάστε τους Ευρωπαίους εταίρους σας κ. Τσίπρα στα Συμβούλια Κορυφής, να σας ασκούν δριμύτατη κριτική για το γεγονός ότι καρκινοβατούν οι διαδικασίες ασύλου στην Πατρίδα μας; Ότι έχουμε σχεδόν 70.000 αιτούντες άσυλο, των οποίων οι αιτήσεις τελικά δεν εκδικάζονται μέχρι τελικής απόφασης και εξαιτίας αυτής της καθυστέρησης και της αβελτηρίας, τίθεται σε κίνδυνο ουσιαστικά η συμφωνία μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας, γιατί πολύ απλά δεν γίνονται επιστροφές;
Αυτά δεν τα ακούγατε; Ακούγατε μόνο αυτά που σας βόλευαν; Διότι αυτή ήταν η κριτική που ασκούσε η Ευρώπη στην Πατρίδα μας και -λυπάμαι που θα το πω- ήταν δικαιολογημένη γιατί τελικά δεν εφαρμόστηκε στην πράξη η κοινή δήλωση Ευρώπης – Τουρκίας, τουλάχιστον ως προς το σκέλος των επιστροφών. Το τι κατάσταση παραλάβαμε και πως ήσασταν έτοιμοι να μετακινήσετε τόσους πολλούς ευάλωτους, αυτό επιτρέψτε μου να το αμφισβητήσω έντονα. Διότι παραλάβαμε με το ζόρι 150 θέσεις για πιθανή μετεγκατάσταση στην ενδοχώρα, αλλά παραλάβαμε και κάτι άλλο: Μια διαδικασία τρύπια, σουρωτήρι, όπου ο καθένας επικαλείτο την «ευαλωτότητα» σε συνεργασία με διάφορες ύποπτες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και να μπορεί να μετακινείται στην ενδοχώρα. Και μετά, αξιοποιώντας μία εξαιρετικά προβληματική πτυχή της συμφωνίας -ότι δηλαδή από την ενδοχώρα δεν μπορούν να επιστρέψουν στην Τουρκία- να παραμένουν μόνιμα στη χώρα. Δεν τη γνωρίζατε κ. Τσίπρα αυτή τη φάμπρικα που είχε στηθεί με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, τους ιδιώτες γιατρούς οι οποίοι χορηγούσαν “αβέρτα-κουβέρτα” πιστοποιητικά «ευαλωτότητας» επικαλούμενοι «μετατραυματικό στρες»; Τα γνωρίζατε όλα αυτά όταν κυβερνούσατε ή είχαν διαφύγει της προσοχής σας; Ή μήπως όμηροι διάφορων ακτιβιστών ύποπτων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και υπό την πίεση της αριστερής αντιπολίτευσης επιμένατε να σφυρίζετε αδιάφορα; Δεν έχετε, κ. Τσίπρα, κανέναν λόγο να είστε υπερήφανος για την πολιτική την οποία ασκήσατε στο προσφυγικό-μεταναστευτικό. Έχουμε κάθε λόγο να αισθανόμαστε απολύτως δικαιωμένοι για την κριτική την οποία σας ασκήσαμε.
Αλλά, κ. Τσίπρα, θα σας παρακαλούσα, όταν επικαλείστε δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων, τουλάχιστον να διαβάζετε όλη τη δήλωση και όχι μόνο αυτά που σας βολεύουν. Διότι, για άλλη μια φορά, εδώ στο Κοινοβούλιο -στα αγγλικά θα τη διαβάσω- με τον τρόπο σας αναπαράγετε fake news. Όπως είπατε ψέματα για πράγματα τα οποία δεν είπα ποτέ για εισβολές σε σχέση με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Παντελώς ανυπόστατα πράγματα τα οποία δεν ειπώθηκαν ποτέ από εμένα Είπατε ότι η Ευρωπαία Επίτροπος άσκησε κριτική στην Κυβέρνηση. Μόνο που τι λέει η Επίτροπος; Προσέξτε: “The situation of migrants including asylum seekers”. Η Επίτροπος, ως δια μαγείας, κάνει το διαχωρισμό μεταξύ αυτών οι οποίοι διεκδικούν καθεστώς προστασίας και των μεταναστών. Migrants ίσον μετανάστες, «has dramatically worsen», ακούστε κ. Τσίπρα, «over the last 12 months».
Εξ όσων γνωρίζω εμείς κυβερνούμε 3 από τους 12 μήνες. Τους υπόλοιπους 9 κυβερνούσατε εσείς. Αυτό βέβαια για άλλη μια φορά φροντίσατε να το αποκρύψετε από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Γιατί γίνεται αυτό; Διότι πολύ απλά, εδώ και πολύ καιρό, είχατε κατεβάσει τα μολύβια, μας παραδώσατε μια κατάσταση τελείως μπάχαλο. Ισχυρίζεστε ότι είχατε ένα Υπουργείο. Ήταν όμως παντελώς μη λειτουργικό για να αντιμετωπίζει τα ζητήματα αυτά. Και βέβαια κληροδοτήσατε και σε αυτό το ζήτημα στη σημερινή Κυβέρνηση μια βραδυφλεγή βόμβα.
Κλείνω κ. Πρόεδρε με μια τελευταία παρατήρηση που αφορά την εξωτερική πτυχή του προσφυγικού, τις σχέσεις με την Τουρκία και τη δήθεν -στο μυαλό σας μόνο κ. Τσίπρα-μετατροπή αυτού του ζητήματος σε διμερές ελληνοτουρκικό πρόβλημα. Κύριε Τσίπρα, έχω καταδικάσει δημόσια με τον πιο εμφατικό τρόπο την παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας, όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου. Πρωτοστατήσαμε και εμείς, το κάνατε και εσείς όταν ήσασταν Κυβέρνηση, στο να υπάρχει μια κλιμάκωση στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών κυρώσεων, έτσι ώστε η Τουρκία να αντιληφθεί ότι οι συμπεριφορές αυτές δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτές. Καταδίκασα δημόσια την απαράδεκτη δήλωση του κ. Τσαβούσογλου, ο οποίος αφήνει άθλια υπονοούμενα για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη κατάσταση στο Αιγαίο. Και μίλησα ανοιχτά λέγοντας ότι αυτοί οι οποίοι εργαλειοποιούν το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα δεν δικαιούνται να κουνάνε το δάχτυλο στην Ελλάδα και να εμφανίζονται σήμερα βασιλικότεροι του βασιλέως. Αλλά όχι, κύριε Τσίπρα, να μας βγαίνετε εσείς πιο πατριώτες από τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό πάει πάρα πολύ. Αυτό πάει πάρα πολύ.
Μιλήσαμε ξεκάθαρα ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι σημαντικό στη διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος, να υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας ανοιχτοί με την Τουρκία. Ουδέποτε κάναμε κανέναν συμψηφισμό και σε καμία περίπτωση δεν εννόησα ότι τα δυο αυτά ζητήματα μπορούν καθ΄ οποιονδήποτε τρόπο να συνδεθούν. Εννοήσατε δηλαδή κ. Τσίπρα ότι δήθεν εμείς κάνουμε εκπτώσεις στα εθνικά μέτωπα για να κατευνάσουμε με κάποιο τρόπο την Τουρκία. Ουδέν αναληθέστερο και πάντως κάτι το οποίο δεν υποστηρίζεται από καμία δημόσια τοποθέτησή μου. Σταματήστε επιτέλους σε αυτή την αίθουσα να λέτε ψέματα και να διαστρεβλώνετε την αλήθεια.
Και κάτι τελευταίο: Χρησιμοποιήσατε, στον επίλογο της ομιλίας σας, μια φράση ότι βρίσκεστε, ο ΣΥΡΙΖΑ ως Αριστερά, στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Κοιτάξτε, κ. Τσίπρα, η Παράταξη αυτή έχει δώσει πολλούς αγώνες με κεντρικές πολιτικές της επιλογές, με σημαντικότερη την είσοδο στην ευρωπαϊκή οικογένεια όταν κάποιοι ήταν στα κάγκελα απέναντι σε αυτή την επιλογή. Δικαιωθήκαμε τελικά από την ίδια την ιστορία. Και εν πάση περιπτώσει εάν τα πράγματα, τον καταστροφικό Ιούλιο του 2015, ως αποτέλεσμα των θλιβερών χειρισμών, των δικών σας και των υπουργών επιτελών σας, είχαν καταλήξει διαφορετικά, η Ελλάδα θα ήταν στη λάθος πλευρά της ιστορίας με δική σας αποκλειστική υπαιτιότητα. Και αν βρέθηκε στη σωστή πλευρά της ιστορίας ήταν γιατί σε αυτή την αίθουσα, την 14η Αυγούστου του 2015, όταν είχατε χάσει την κοινοβουλευτική σας πλειοψηφία, αυτή η Παράταξη έβαλε πάνω από όλα το εθνικό συμφέρον και έβαλε πλάτη για να σωθεί η χώρα. Άρα ας είστε λίγο προσεκτικός όταν κάνετε τέτοιες μεγαλόστομες εξαγγελίες. Να θυμίσω ότι ήταν εκείνες οι ημέρες που εξαπατήσατε τους πολιτικούς Αρχηγούς λέγοντάς τους ότι δεν πρόκειται να πάτε σε εκλογές, για να τις προκηρύξετε μια εβδομάδα μετά. Εν πάση περιπτώσει νομίζω ότι αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά. Αλλά, κ. Τσίπρα, σε αυτή την Παράταξη η οποία έχει το θάρρος και τη δυνατότητα να βλέπει το εθνικό πάνω από το κομματικό, παρακαλώ, ειδικά από τη δική σας παράταξη, ειδικά από εσάς προσωπικά που παίξατε κορώνα-γράμματα την τύχη της χώρας, μαθήματα δεν δεχόμαστε.
Τριτολογία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για το νομοσχέδιο περί Διεθνούς Προστασίας (νομικό πλαίσιο χορήγησης ασύλου)
Θα ζητήσω κ. Τσίπρα να καταθέσετε, αν τα έχετε, τις δηλώσεις του κ. Πέτσα στα πρακτικά της Βουλής. Τώρα παρακαλώ. Τις έχετε. Παρακαλώ να τις καταθέσετε. Παρακαλώ να καταθέσετε τις δηλώσεις. Τις έχετε φαντάζομαι, έτσι δεν είναι; Γιατί δεν τις καταθέτετε; Καταθέστε τις τώρα. Περιμένω. Καταθέστε τις. Δεν θα καταθέσετε τίποτα, γιατί πολύ απλά πάλι ψέματα λέτε, γιατί δεν είπε αυτά ο κ. Πέτσας. Καταθέστε τις. Καταθέστε τις δηλώσεις του κ. Πέτσα. Δεν αλλάζει το χούι κ. Τσίπρα. Μια φορά ψεύτης, πάντα ψεύτης. Δεν θέλω να το επαναλαμβάνω, αλλά δυστυχώς μου δίνετε συνέχεια αφορμή να το κάνω.
Μία σύντομη φράση σχετικά με το ζήτημα της φύλαξης των συνόρων. Κύριε Τσίπρα, γνωρίζετε φαντάζομαι τι είναι το σύστημα επιτήρησης θαλασσίων συνόρων. Φαντάζομαι ότι αναγνωρίζετε ότι η χώρα πρέπει να έχει μια συνολική εικόνα, για το τι γίνεται στα θαλάσσια σύνορά της. Και φαντάζομαι ότι γνωρίζετε ότι είναι ένα έργο το οποίο 4 χρόνια επί δικών σας ημερών καρκινοβατούσε και δεν έγινε απολύτως τίποτα. Φαντάζομαι ότι γνωρίζετε, ότι πολλές από τις θερμικές κάμερες του Λιμενικού Σώματος, όταν ήρθαμε στα πράγματα, δεν δούλευαν. Και φαντάζομαι ότι γνωρίζετε ότι μέρος της επιτήρησης των θαλασσίων συνόρων είναι να έχουμε πραγματική εικόνα για το πότε ξεκινούν οι βάρκες από την Τουρκία, ώστε να μπορούμε να ειδοποιούμε την τουρκική ακτοφυλακή να παρεμβαίνει και, αν δεν το κάνει, να μπορούμε να ζητούμε από την Τουρκία λογαριασμό γιατί δεν το έκανε. Αυτά μπορεί να ακούγονται πολύ απλά, αλλά προφανώς στο δικό σας ιδεοληπτικό κόσμο, στη δική σας κοσμοθεωρία, είναι ψιλά γράμματα. Για εμάς, κ. Τσίπρα, δεν είναι. Καταλάβετέ το. Τα πράγματα άλλαξαν, το Λιμενικό θα σώζει κάθε άνθρωπο ο οποίος βρίσκεται στη θάλασσα, όχι γιατί έχει νομική υποχρέωση να το κάνει, αλλά γιατί αυτό επιβάλλει η ηθική μας, όλων η ηθική, η ηθική των Ελλήνων.
Κάνατε μια αναφορά με κάποια υπονοούμενα σε ένα ατύχημα το οποίο έγινε και το οποίο δυστυχώς στοίχισε τη ζωή σε ένα μικρό παιδί. Στις 05:00 το πρωί μια βάρκα χωρίς φώτα, χωρίς σωσίβια συγκρούστηκε με ένα σκάφος του Λιμενικού. Εάν υπήρχε ένα σοβαρό σύστημα επιτήρησης των θαλασσίων συνόρων αυτό το ατύχημα θα είχε αποφευχθεί, κ. Τσίπρα. Αυτό σημαίνει επιτήρηση των θαλασσίων συνόρων έστω και εάν δεν μπορείτε να το καταλάβετε. Προφανώς -και κλείνω με αυτό- θα σας συμβούλευα να συνεχίσετε να επικαλείστε το πόσο καλά τα κάνατε όλα. Συνεχίστε. Νομίζω προσφέρετε σίγουρα μεγάλη υπηρεσία στη Νέα Δημοκρατία με το να έρχεστε σε σύγκρουση με την πραγματικότητα, όπως τουλάχιστον αυτή αποτυπώθηκε στα εκλογικά αποτελέσματα. Εκτός και εάν -μιας και έκανα εκτεταμένες αναφορές σε μετατραυματικό στρες- εσείς δεν πάσχετε από μετατραυματικό στρες, αλλά από μετεκλογικό στρες.
