Κύριε Τσίπρα, προτιμώ να περνάω δύσκολες ώρες για το ποδόσφαιρο παρά για αχρείαστα δημοψηφίσματα, για κλεισίματα τραπεζών και για το πώς οδηγήσατε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Αν κρίνω τουλάχιστον από τη συνέντευξή σας στην οποία μιλήσατε -για άλλη μια φορά- με θλίψη και με προβληματισμό για την κατάσταση στην οποία φέρατε τη χώρα, ναι όλοι περνάμε σε αυτό το αξίωμα δύσκολες ώρες. Αλλά έχουμε πιο σοβαρά πράγματα, κ. Τσίπρα, από το ποδόσφαιρο για να ασχοληθούμε σε αυτή τη χώρα. Και αυτό κάποια στιγμή καλό είναι να το αντιληφθείτε και να σταματήσετε κάθε φορά που παίρνετε το λόγο να παρουσιάζετε μια εικόνα της χώρας την οποία φαντάζεστε μόνο στο δικό σας το μυαλό.
Ξεκινήσατε την ομιλία σας λέγοντας ότι οι Έλληνες πολίτες ανησυχούν. Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας ότι στην κοινωνία υπάρχει όντως μια διάχυτη ανησυχία και για την κατάσταση που επικρατεί στα εξωτερικά ζητήματα και για το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Είναι απολύτως λογικό. Έχουμε μιλήσει πολλές φορές σε αυτή την αίθουσα -θα επανέλθω και στη συνέχεια- για το γεγονός ότι σήμερα η χώρα αντιμετωπίζει μια έξαρση στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής η οποία μας υποχρεώνει να ασχοληθούμε πολύ περισσότερο και πολύ πιο συστηματικά με τα ζητήματα αυτά.
Όμως, κ. Τσίπρα, στην ελληνική κοινωνία υπάρχει και ένα άλλο αίσθημα. Υπάρχει το αίσθημα της αισιοδοξίας και το αίσθημα της εμπιστοσύνης. Διότι ξέρετε, κ. Τσίπρα, εάν η κατάσταση στην Ελλάδα ήταν τόσο άσχημη όσο την περιγράφατε δεν θα προηγείτο η Νέα Δημοκρατία με διαφορά διπλάσια του εκλογικού της αποτελέσματος σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Αλλά ξέχασα, “δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο πιθανότητα να χάσω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη”. Αυτά λέγατε και πριν τις εκλογές και εξακολουθείτε να μένετε εγκλωβισμένος δυστυχώς στον δικό σας θολό κόσμο ο οποίος βλέπει τα πράγματα μόνο μέσα από φακούς που παραμορφώνουν την πραγματικότητα.
Θα ξεκινήσω την τοποθέτησή μου δίνοντας κάποιες απαντήσεις για τα ζητήματα του ποδοσφαίρου στα οποία αναφερθήκατε με αρκετά απαξιωτικό τρόπο. Πράγματι, ασχολούμαι και με το ποδόσφαιρο, αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι η πρώτη προτεραιότητα της ελληνικής κοινωνίας, ούτε το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα. Αλλά είναι ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να συζητηθεί. Και πράγματι οι τελευταίες ημέρες έβγαλαν στην επιφάνεια μία μίζερη επικαιρότητα. Το διαπίστωσα και εγώ με θλίψη επιστρέφοντας από τις συναντήσεις που είχα με τον Πρόεδρο Μακρόν στο Παρίσι, με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Μισέλ στις Βρυξέλλες. Και δυστυχώς την ώρα που η χώρα ανακτά διεθνώς την αξιοπιστία της. Φαντάζομαι ότι αυτό δεν μπορείτε να το αμφισβητήσετε όταν για πρώτη φορά η χώρα δανείζεται με 15ετές ομόλογο με επιτόκιο κάτω του 2%, όταν αναβαθμίζεται από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης και όταν υπάρχει μία πρωτοφανής θετική διάθεση του διεθνούς οικονομικού κεφαλαίου απέναντι στην Ελλάδα με πολλές επενδυτικές πρωτοβουλίες για τη χώρα μας.
Την ώρα, λοιπόν, που η χώρα ανακτά αξιοπιστία στην οικονομία, την ώρα που βηματίζει στο δρόμο της προόδου, πράγματι πληγώνεται στο εξωτερικό, από τι; Από μία ποδοσφαιρική βεντέτα. Για την ακρίβεια από μία επιχειρηματική και προσωπική αντιπαλότητα, η οποία μάλιστα αφού πρώτα μπήκε στα γήπεδα τώρα απειλεί να απλωθεί και στην κοινωνία διχάζοντας τους πολίτες, ακόμα και με όρους γεωγραφίας. Αυτά δεν είναι καινούργια φαινόμενα, κ. Τσίπρα. Ας είμαστε εδώ ειλικρινείς. Είκοσι χρόνια τουλάχιστον τώρα το ελληνικό ποδόσφαιρο ταλανίζεται από τέτοια γεγονότα και καμία Κυβέρνηση δεν κατάφερε να τα αντιμετωπίσει με το απαραίτητο θάρρος και την απαραίτητη αποτελεσματικότητα. Ούτε η δική σας Κυβέρνηση. Ας μην μπούμε στη συζήτηση σήμερα του ποιός έκανε παρέα με ποιον διαπλεκόμενο. Δεν θέλω να θυμηθώ δηλώσεις παραγόντων όταν εσείς ήσασταν στην Κυβέρνηση, ούτε τις δικές σας εκλεκτικές σχέσεις. Ας τα αφήσουμε αυτά λίγο στην άκρη. Ας συμφωνήσουμε σε αυτή την αίθουσα ότι η φωτεινή Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν μπορεί να φυλακίζεται σε μία γκρίζα κερκίδα. Είναι χρέος μας, λοιπόν, να μην αφήσουμε να μετατραπεί η κοινωνική ζωή σε μια ποδοσφαιρική αρένα. Να αποκρούσουμε κάθε διχαστικό σχέδιο και να μην επιτρέψουμε σε καμία μάχη ιδιωτικών συμφερόντων να σκεπάσει την καθημερινή προσωπική μάχη που δίνει ο κάθε Έλληνας πολίτης για να ζήσει καλύτερα, για να προκόψει.
Χθες, η Κυβέρνηση σε μια κίνηση καταλαγής ψήφισε μια νομοθετική ρύθμιση με σκοπό να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις από μια γνωμοδότηση, όχι απόφαση, γνωμοδότηση της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού. Σύμφωνα με την νέα διάταξη η παρανομία μιας ομάδας θα οδηγεί πια στην τιμωρία, όχι όμως στην εξόντωση της. Ρωτώ, λοιπόν, συμφωνείτε ή διαφωνείτε με αυτή την διάταξη; Αυτό είναι, λοιπόν, το πρώτο ερώτημα το οποίο θέτουμε. Κατά συνέπεια, δεν μιλάμε για μια αθλητική διευθέτηση, αλλά για μια παρέμβαση για να πέσουν οι τόνοι. Για την υπόθεση, εξάλλου, θα επιληφθεί τελικά η Αθλητική Δικαιοσύνη. Κρίναμε, ωστόσο, έκρινα εγώ προσωπικά, ότι μια ποδοσφαιρική διαμάχη δεν επιτρέπεται να μετεξελιχθεί σε κοινωνική. Γι’ αυτό και πρώτος εγώ τόλμησα να απομακρύνω έναν ευρωβουλευτή μας ο οποίος συμπεριφέρθηκε όχι ως αντιπρόσωπος του λαού, αλλά ως οπαδός ενός μεμονωμένου συλλόγου. Η Πολιτεία λειτούργησε με κριτήρια κοινωνικά και όχι οπαδικά και με πυξίδα την ενότητα των πολιτών. Αποκρούοντας άθλιες διχαστικές κραυγές, όπως ότι «η χώρα θα κοπεί στα δυο», «θα χυθεί αίμα», «οι Έλληνες θα μοιραστούν σε βόρειους και νότιους».
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση η οποία επαναφέρει στο μυαλό όλων μας παλιούς όρους, όπως «νταβατζήδες» και «διαπλοκή», εσείς απλά σιωπάτε. Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις μη έχοντας τι να προτείνουν επί της ουσίας επέλεξαν την αποχή. Και ίσως και για αυτό η μετριοπαθής προσέγγιση της Κυβέρνησης να συγκεντρώνει τα πυρά των φανατικών και από τις δύο πλευρές. Γιατί μάλλον ήταν η μόνη αναγκαία και επιβεβλημένη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φαίνεται όμως ότι μερικοί εξέλαβαν ως αδυναμία την πρόθεσή μας και έτσι κάποιοι επιμένουν να μεταφέρουν τις διαφορές τους από τα γήπεδα στην κοινωνία. Κάποιοι επιμένουν να εξακολουθούν να χρησιμοποιούν οπαδικούς στρατούς απειλώντας ακόμα και βουλευτές, εκπροσώπους του ελληνικού λαού. Να μετατρέπουν μέσα ενημέρωσης σε φανατικά φερέφωνα δηλητηριάζοντας την κοινή γνώμη με φτηνά συνθήματα. Είναι γνωστή εξάλλου και καταγεγραμμένη σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης η ευθύνη πρωτίστως των παραγόντων και δευτερευόντως της πολιτείας για την κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Προσωπικά θα πράξω αυτό που επιβάλλει η συνείδησή μου με γνώμονα το κοινωνικό συμφέρον. Γι’ αυτό και σήμερα προειδοποιώ ξανά όσους δυναμιτίζουν την κοινωνική ομαλότητα να ξεχάσουν τα σχέδιά τους.
Η Κυβέρνηση και η Βουλή έχουν τρόπο να προστατέψουν την κοινωνία και θα απαντήσουν κατάλληλα. Ο αθλητισμός είναι υγεία, επικοινωνία, διασκέδαση, υπάρχει για να ενώνει όχι για να χωρίζει τους ανθρώπους. Στο κάτω-κάτω όπως σας είπα στην αρχή, ναι το ποδόσφαιρο είναι σημαντικό, αλλά οι μειωμένοι φόροι, οι περισσότερες δουλειές, τα καλά νοσοκομεία, τα καλά σχολεία είναι πολύ πιο σημαντικά από ότι είναι το ποδόσφαιρο. Όμως και σε αυτή την περίπτωση θεωρώ ότι πίσω από ένα μεγάλο διαχρονικό πρόβλημα κρύβεται και μια μεγάλη ευκαιρία. Και αυτή την ευκαιρία θα ήθελα όλοι οι υπεύθυνοι των ομάδων να την αξιοποιήσουν σε μια ύστατη προσπάθεια συνεννόησης και κοινών αποφάσεων με την ευθύνη και της FIFA και της UEFA. Διαφορετικά, ελληνικοί σύλλογοι θα αποκλειστούν από κάθε διεθνή διοργάνωση και οι ιδιοκτήτες τους θα αποκλειστούν από τα πολλά έσοδά τους. Ενώ, στην περίπτωση που το άρρωστο αυτό κλίμα συνεχιστεί επί μακρόν, θα αναγκαστούμε ως ύστατη λύση να διακόψουμε αμέσως τη Super League. Γιατί είναι καλύτερα να μην έχουμε κανένα πρωτάθλημα, παρά να έχουμε αυτό το πρωτάθλημα το οποίο έχουμε σήμερα.
Συγκεκριμένα, η Κυβέρνηση θα αποτανθεί στο ανώτατο επίπεδο, στην ηγεσία της Παγκόσμιας και Ευρωπαϊκής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, στη FIFA και στην UEFA. Και οι πρόεδροι των δύο ομοσπονδιών θα προσκληθούν προσωπικά για να συντάξουν μαζί μας ένα μνημόνιο, ναι, μνημόνιο ανάταξης και επανεκκίνησης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και αυτή τη φορά μη σας φοβίζει, κ. Τσίπρα, η λέξη. Γιατί αυτού του τύπου τις συμφωνίες, και με δική σας υπαιτιότητα, τις ζήσαμε παντού εκτός από εκεί που υπήρχε πραγματική ανάγκη να εφαρμοστούν. Γιατί μνημόνιο σημαίνει κανόνες και διεθνή παρακολούθηση. Στοιχεία, που στην περίπτωσή μας, όπως αποδεικνύεται, πρέπει να εισαχθούν εδώ από την παγκόσμια αθλητική εμπειρία. Με διεθνή υποστήριξη, λοιπόν, και με τεχνική βοήθεια θα ξεκινήσει η ανασύνταξη του αθλήματος. Και αν οι ίδιοι οι παράγοντες, και νομίζω ήμουν πολύ ξεκάθαρος στη χρονική διορία την οποία έδωσα, δεν συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια αυτοκάθαρσης, θα αναγκαστούν οι ίδιοι, με δική τους ευθύνη, να υποστούν απώλεια εσόδων και κύρους. Και θα αναλάβουν οι ίδιοι ενώπιον των φιλάθλων και των οπαδών τους το βάρος της αποβολής των συλλόγων τους από ευρωπαϊκούς αγώνες. Αυτή η πρωτοβουλία θα έρθει να χτίσει πάνω σε μια σειρά από μέτρα τα οποία κινούνται αναμφισβήτητα στην σωστή κατεύθυνση.
Ο θεσμός των ξένων διαιτητών, το VAR, παρά τα προβλήματά του, είναι εργαλεία τα οποία είχαμε στηρίξει όταν ήμασταν στην Αντιπολίτευση. Κινούνται στην σωστή κατεύθυνση. Αποδεικνύεται, όμως, δυστυχώς, ότι δεν ήταν αρκετά για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε με τρόπο δραστικό το πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θα έχουμε την ευκαιρία για όλα αυτά και όταν επισκεφθούμε και μας επισκεφθούν οι ιθύνοντες της UEFA και της FIFA, να πούμε πολλά περισσότερα από την επόμενη εβδομάδα. Αναλαμβάνουμε όλοι την ευθύνη που μας αναλογεί. Δεν κρυβόμαστε πίσω από το αυτοδιοίκητο, εντός εισαγωγικών, του ποδοσφαίρου όταν διακινδυνεύεται η κοινωνική ειρήνη και η κοινωνική συνοχή. Να γνωρίζουν όλοι οι συνένοχοι σε αυτόν τον ολισθηρό δρόμο ότι θα υποστούν τις συνέπειες των επιλογών τους.
Έρχομαι τώρα, κ. Τσίπρα, στο ζήτημα της σημερινής συζήτησης, στην αμυντική συνεργασία την οποία υπογράφουμε και η οποία έρχεται προς κύρωση. Σας άκουγα να μιλάτε και μου δώσατε, πράγματι, την εντύπωση ότι επιχειρείτε να κάνετε Αντιπολίτευση μόνο χάριν της Αντιπολίτευσης. Σας έχω πει πολλές φορές, και σε αυτή την αίθουσα -και έχουμε κάνει αρκετές συζητήσεις για θέματα εξωτερικής πολιτικής- σας το είπα και στην κατ’ ιδίαν συνάντησή μας, ότι δεν έχω ουσιαστικά διαγνώσει καμία σημαντική απόκλιση ως προς τις κεντρικές κατευθύνσεις της εξωτερικής πολιτικής. Θεωρώ ότι αυτό είναι θετικό. Είναι μια κατάκτηση για το πολιτικό σύστημα. Αυτή την εικόνα εξάλλου μου μεταφέρει και ο Υπουργός Εξωτερικών από τις συζητήσεις που γίνονται στο επίπεδο του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής. Δεν υπάρχουν σήμερα ουσιαστικές αποκλίσεις και διαφοροποιήσεις.
Πρέπει να σας πω, κ. Τσίπρα, ότι όταν πήγα στις Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησα ακριβώς αυτή τη διακομματική συναίνεση ως απόδειξη της σταθερότητας της χώρας στις επιλογές της εξωτερικής πολιτικής. Μίλησα για τη στροφή 180 μοιρών που κάνατε από τότε που αναλάβατε την Κυβέρνηση της χώρας. Πως ξεχάσατε, τα συνθήματα περί «φονιάδων Αμερικανών», τις πορείες στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, τα συνθήματα κατά του Ισραήλ και προσαρμοστήκατε στον σκληρό κόσμο της γεωπολιτικής αναγνωρίζοντας και την ανάγκη για την εμβάθυνση της στρατηγικής συμμαχίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και την ανάγκη η χώρα να αναβαθμίσει το επίπεδο των στρατηγικών σχέσεων με το Ισραήλ.
Και ξαφνικά, επιστρέφω από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ακούω το ΣΥΡΙΖΑ να λέει ότι δεν μπορούμε να ψηφίσουμε την κύρωση της συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας διότι κάτι άλλαξε και ότι αν το κάνουμε θα φανούμε, δήθεν, πως το είπατε, «προβλέψιμοι». Ότι είμαστε «προβλέψιμοι» άρα δεν μπορούμε να ψηφίσουμε, δεδομένοι, και δεν μπορούμε να ψηφίσουμε αυτή τη συμφωνία διότι δεν πρέπει να είμαστε δεδομένοι και προβλέψιμοι στην εξωτερική πολιτική.
Λοιπόν κοιτάξτε, κ. Τσίπρα, αυτή είναι μια συμφωνία την οποία είχατε διαπραγματευτεί εσείς. Όχι απλά την είχατε διαπραγματευτεί. Ουσιαστικά την είχατε θέσει σε εφαρμογή διότι πολλές από τις προβλέψεις της συμφωνίας -οι οποίες σήμερα έρχονται και επικυρώνονται και αποκτούν νομική ισχύ όπως παραδείγματος χάρη η λειτουργίας της βάσης των drone στη Λάρισα ή η αξιοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης- είχαν ήδη δρομολογηθεί από τη δική σας Κυβέρνηση. Και σωστά είχαν δρομολογηθεί, κ. Τσίπρα. Άρα όλα αυτά τα είχατε ήδη κάνει. Δεν είναι ότι τα είχατε διαπραγματευτεί, τα κάνατε. Από το ’18 λειτουργεί. Ποιον κοροϊδεύετε, λοιπόν, εδώ και ποια αυτιά πάλι πάτε να χαϊδέψετε;
Φαντάζομαι, λοιπόν, αν κατάλαβα καλά και θα ήθελα μια διευκρίνιση ότι δεν διαφωνείτε με τον πυρήνα της συμφωνίας, έτσι δεν είναι; Η συμφωνία είναι καλή διότι προφανώς εσείς την διαπραγματευτήκατε και εσείς την εφαρμόσατε. Η συμφωνία, λοιπόν, είναι καλή, αλλά δεν πρέπει να την κυρώσουμε τώρα διότι πρέπει να στείλουμε ένα ισχυρό μήνυμα αποφασιστικότητας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ότι η Ελλάδα δεν είναι δεδομένη και κατά συνέπεια δεν κυρώνει μια συμφωνία την οποία εμείς θεωρούμε ότι είναι ωφέλιμη για τα εθνικά μας συμφέροντα. Είναι καλό να έχουμε τους Αμερικανούς στην Αλεξανδρούπολη, είναι καλό να ενισχύουμε τις δικές μας δυνατότητες γιατί θα αποκτήσουμε κάποια στιγμή drones με μια βάση στη Λάρισα. Να μην το κάνουμε αυτό γιατί θα μας φοβηθούν οι Αμερικανοί αν τους πούμε ότι δεν υπογράφουμε τη συμφωνία. Αυτό μας λέτε περίπου. Αυτό συστήνετε στην ελληνική Κυβέρνηση και αυτό θεωρείτε σωστή εξωτερική πολιτική, υπεύθυνη εξωτερική πολιτική, πράγματι.
Είπα στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι είναι καλό να είσαι προβλέψιμος γιατί όλες οι συμμαχίες, κ. Τσίπρα, στηρίζονται στην έννοια της προβλεψιμότητας. Απρόβλεπτος ήσασταν εσείς το πρώτο 6μηνο του 2015 και είδαμε πού μας οδηγήσατε. Εγώ θεωρώ ότι η προβλεψιμότητα στην εξωτερική πολιτική είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα, πόσο μάλλον όταν αποτελεί και το επιστέγασμα μιας σχέσης η οποία έχει και διαχρονικά χαρακτηριστικά. Θυμίζω ότι αυτή η συμφωνία είναι επικαιροποίηση μίας συμφωνίας η οποία είχε υπογραφεί για πρώτη φορά το 1990. Και για εμάς που έχουμε και ένα ενδιαφέρον για το τι είχε γίνει ιστορικά τη δεκαετία του ’80, θυμόμαστε και πώς εγκλωβίζεται η εξωτερική πολιτική όταν την χρησιμοποιούμε για εσωτερική κατανάλωση και λέμε «φεύγουν οι βάσεις του θανάτου», για να μείνουν τελικά «οι βάσεις του θανάτου» και να γίνονται διάφορα τραγέλαφοι της εξωτερικής πολιτικής της δεκαετίας του ΄80 από το ΠΑΣΟΚ και από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Έρχεστε, λοιπόν, και μας λέτε ότι: «Κοιτάξτε, δεν θέλουμε να υπογράψουμε αυτή τη συμφωνία, όχι γιατί είναι κακή συμφωνία, αλλά γιατί δεν έχουμε πάρει επαρκείς εγγυήσεις. Έχουμε μία προκλητική Τουρκία και θέλουμε περισσότερες εγγυήσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες με αντάλλαγμα τη συμφωνία την οποία υπογράφουμε». Λοιπόν, θέλω να σας θυμίσω, κ. Τσίπρα, μόνο ορισμένα πράγματα και ορισμένες δηλώσεις οι οποίες έχουν γίνει από αμερικανικές Αρχές τις τελευταίες εβδομάδες, τους τελευταίους μήνες. State Department. Δήλωση της 15/1/2020: «Σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται η Τουρκία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, όπως απεικονίζεται στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, τα νησιά γενικά δικαιούνται Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και υφαλοκρηπίδας στον ίδιο βαθμό με οποιαδήποτε άλλη περιοχή». Δεν θυμάμαι αντίστοιχη δήλωση επί δικών σας ημερών.
Ψήφιση και υπογραφή από τον Πρόεδρο Τραμπ του East Med Acts. Αναφερθήκατε και εσείς σε αυτό το σημαντικό νομοθέτημα. Τον Δεκέμβριο του 2019 ψηφίστηκε. Κάτι κάναμε και εμείς, κύριε Τσίπρα, για να υπογραφεί, εκτός αν κι αυτό θέλατε να το δρομολογήσετε, αλλά ούτε και αυτό προφτάσατε να κάνετε, ούτε αυτό. Άρα τουλάχιστον συμφωνούμε ότι είναι μια σημαντική κατάκτηση. Γιατί είναι κατάκτηση ο East Med Act κ. Τσίπρα; Διότι σήμερα, για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει μια διακομματική συναίνεση σε ένα εξαιρετικά πολωμένο περιβάλλον που αναγνωρίζει, πρώτον, την στρατηγική σημασία της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και δεύτερον, αναγνωρίζει στον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ «προβλέψιμους», ναι, «προβλέψιμους» στρατηγικούς συμμάχους για τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι πρέπει να υποστηριχτούν. Προσθέτουμε, λοιπόν, στην φαρέτρα μας και αυτό το όπλο. Θέλω να σας θυμίσω ότι το αμερικανικό Κογκρέσο είναι πανίσχυρο. Η δε αμερικανική Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας είναι κράτος εν κράτει.
Όταν πήγα στην Ουάσινγκτον συναντήθηκα με 12 από τους 22 γερουσιαστές. Οι οποίοι άκουσαν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αυτά που τους είχα πει, γιατί η Ελλάδα είναι παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή και γιατί σε αυτή την συγκεκριμένη χρονική σημασία η αναβάθμιση της σχέσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει αυτοτελή σημασία, όχι κατ’ ανάγκη, όπως είπε ο Υπουργός Εξωτερικών, σε αντιδιαστολή με το τι συμβαίνει στην Τουρκία. Έχουμε, λοιπόν, και αυτό το πολύ σημαντικό κείμενο το οποίο προσθέτουμε στην φαρέτρα των διπλωματικών μας εργαλείων.
Θέλω να θυμίσω, κ. Τσίπρα, ότι η πώληση των F-35 στην Τουρκία μπλοκαρίστηκε από το Κογκρέσο. Μπλοκαρίστηκε από το Κογκρέσο ως αποτέλεσμα μιας συνολικής παρέμβασης η οποία έγινε από πολλές χώρες, οι οποίες έπεισαν τελικά την αμερικανική Γερουσία και το αμερικανικό Κογκρέσο ότι η αγορά F-35 από την Τουρκία, όταν ταυτόχρονα η Τουρκία έχει αγοράσει το σύστημα S400, θα έθετε σε κίνδυνο σημαντικές επιχειρησιακές δυνατότητες του ΝΑΤΟ. Καταθέτω, λοιπόν, και τον East Med Act στα πρακτικά της Βουλής.
Τρίτον. Έλαβα πριν από δέκα μέρες μια προσωπική επιστολή του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, του κύριου Πομπέο. Σε αυτή την επιστολή, κύριε Τσίπρα, ο κύριος Πομπέο γράφει, δεν τα λέει πια μόνο, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν αφοσιωμένες στην στήριξη της ευημερίας, της ασφάλειας και της δημοκρατίας της Ελλάδος. Δεν θυμάμαι να πήρατε καμία τέτοια επιστολή επί δικών σας ημερών.
Η τελευταία φορά, επειδή σας βλέπω να γελάτε ειρωνικά, η τελευταία φορά που λάβαμε τέτοια επιστολή από Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών ήταν το 1976 στην περιβόητη ανταλλαγή επιστολών Κίσινγκερ-Μπίτσιου. Ναι, είχατε πάρει και εσείς πράγματι μια επιστολή από τον κ. Τραμπ που σας συνεχάρη για την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών. Ναι, όντως είχατε πάρει μια επιστολή. Μόνο που λυπάμαι δεν έχει ακριβώς την ίδια αξία.
Κατά συνέπεια, η Ελλάδα σήμερα έχει καταφέρει ως προς τις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες να αντιστρέψει μια πάγια κατάσταση δεκαετιών. Μια πάγια κατάσταση η οποία στην καλύτερη περίπτωση διεκδικούσε από τις Ηνωμένες Πολιτείες μια ευμενή ουδετερότητα, στη χειρότερη περίπτωση μια ξεκάθαρη αναγνώριση της στρατηγικής σημασίας της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδος ως προς τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών στην ευρύτερη περιοχή μας. Λοιπόν, αυτά είναι σημαντικές κατακτήσεις κ. Τσίπρα για την εξωτερική πολιτική συνολικά. Και θα ήταν γενναίο εκ μέρους σας να το αναγνωρίσετε. Εξάλλου εμείς χτίζουμε πάνω στις δικές σας πολιτικές επιλογές τις οποίες έρχεστε τώρα και αναιρείτε.
Όντως όμως, κ. Τσίπρα, και θα κλείσω με αυτό, παραμένετε πράγματι όπως διεκδικείτε για τον εαυτό σας απρόβλεπτος και αναξιόπιστος. Άλλοτε ξεκινούσατε για πορεία προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία και φεύγατε στο Σύνταγμα, στρίβατε στη γωνία. Έτσι και τώρα αρνείστε μια συμφωνία την οποία μέχρι και χθές υμνούσατε. Φαίνεται, κ. Τσίπρα, ότι το πεπρωμένο της κωλοτούμπας φυγείν αδύνατον.
Στο όνομα όμως, και κλείνω με αυτό, της κοινής εθνικής γραμμής θα σας καλέσω να φανείτε και πάλι απρόβλεπτος. Παρά τη θέση σας ότι θα ψηφίσετε παρών, έχετε το θάρρος να ψηφίσετε «όχι» τουλάχιστον; Τι είναι αυτά τα μεσοβέζικα πράγματα; Αλλάξτε την άποψή σας και ψηφίστε μαζί μας λίγο πριν φύγετε από την αίθουσα. Για την Ελλάδα θα είναι πράγματι ένα απρόβλεπτο κέρδος.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Δευτερολογία του Πρωθυπουργού στη συζήτηση για τη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος – Η.Π.Α.
Κύριε Τσίπρα, θα σας παρακαλούσα, την επόμενη φορά -χάριν ακρίβειας- όταν αναφέρεστε σε δηλώσεις τρίτων, να ζητάτε από το επιτελείο σας να έχει τουλάχιστον τα ακριβή αντίγραφα αυτών που έχουν πει. Προσωπικά δεν θυμάμαι καθόλου τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας να λέει αυτά τα οποία είπατε. Δεν το θυμάμαι εγώ, δεν το θυμούνται οι συνεργάτες μου. Δεν έχω εύκαιρη την τοποθέτησή του. Είμαι περίπου βέβαιος ότι δεν τα είπε έτσι όπως τα είπατε εσείς. Η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από ένα μεγάλο ψέμα, κ.Τσίπρα. Ειδικεύεστε, για άλλη μια φορά, στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας.
Θέλω να καταλάβω ακριβώς τι ζητάτε από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ζητάτε μία ομπρέλα ασφάλειας και προστασίας των εθνικών συμφερόντων; Ζητάτε μία διμερή αμυντική συμμαχία η οποία θα σημαίνει ότι εάν, ω μη γένοιτο, η Ελλάδα δεχθεί επίθεση οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνδράμουν να υποστηρίξουν την Ελλάδα; Μία ομπρέλα ασφάλειας; Αυτό ζητάτε; Εξηγήστε το παρακαλώ. Θέλω να καταλάβω τι είναι αυτό το οποίο ζητάτε. Και αν ζητάτε αυτό γιατί δεν το ζητήσατε από τον κ. Τραμπ όταν πήγατε να τον επισκεφτείτε και λέγατε διάφορα περί διαβολικού και χαριτολογώντας προσπαθούσατε να δικαιολογήσετε την κωλοτούμπα σας;
Η πραγματικότητα είναι ότι αυτό το οποίο ζητάτε -εάν ζητάτε αυτό- είναι έξω από τη σφαίρα του εφικτού. Κατά συνέπεια, αυτό το οποίο έχουμε εξασφαλίσει είναι: Ξεκάθαρες δηλώσεις από πλευράς Ηνωμένων Πολιτειών. Αναγνώριση του ρόλου της Ελλάδας ως πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Αναβάθμιση της εταιρικής σχέσης της Ελλάδος. Άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Ενίσχυση των οικονομικών μας σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αναγνώριση και από τις Ηνωμένες Πολιτείες της σημαντικής προόδου που έχει πετύχει η Ελλάδα τους τελευταίους έξι μήνες στο μέτωπο της οικονομίας. Καταλαβαίνω ότι σας προκαλεί πολύ μεγάλη ενόχληση κάθε φορά που η χώρα -γιατί δεν πρόκειται για την Κυβέρνηση- λαμβάνει εύσημα για την πρόοδο την οποία έχει πετύχει τους τελευταίους 6 μήνες, σας ενοχλεί. Το δείχνετε. Προσπαθήστε να το δείξετε λίγο λιγότερο. Στην Ελλάδα κάνουμε καλό επιτέλους, όχι μόνο στην Παράταξή μας, βγάζοντάς την από την κρίση. Και εν πάση περιπτώσει, σταματήστε αυτή την πιπίλα για το πόσο απρόβλεπτοι είστε, για το πώς βγάλατε την Ελλάδα από τα μνημόνια, αφού τη βάλατε πρώτα. Είστε σαν τον πυρομανή ο οποίος αφού έχει κάψει το σπίτι έρχεται και πανηγυρίζει γιατί φώναξε την πυροσβεστική.
Η Ελλάδα επιδίδεται κ. Τσίπρα σε μια ενεργή διπλωματία η οποία στηρίζεται σε ένα ξεκάθαρο τρίπτυχο. Και νομίζω ότι τουλάχιστον σε αυτό το τρίπτυχο μπορούμε να συμφωνήσουμε. Ενισχύουμε το πλαίσιο των στρατηγικών μας συμμαχιών. Όχι μόνο με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και με πολλές άλλες χώρες. Χθες επισκέφτηκα τη Γαλλία και πρέπει να σας πω ότι το επίπεδο των ελληνογαλλικών σχέσεων και της στρατιωτικής μας συνεργασίας ποτέ δεν ήταν καλύτερο. Φαντάζομαι ότι αυτή είναι μια πρωτοβουλία η οποία κινείται στη σωστή κατεύθυνση.
Έχω τις επόμενες μέρες να επισκεφθώ τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Προσπερνώ τον ειρωνικό σας τόνο σχετικά με τα ταξίδια, κ. Τσίπρα. Είναι απαράδεκτο και απρεπές την ώρα που ο Πρωθυπουργός της χώρας αγωνίζεται για την υπεράσπιση των συμφερόντων της χώρας να αφήνετε τέτοια υπονοούμενα. Απαράδεκτο και απρεπές. Και βέβαια υπήρχε πάντα σε αυτή την αίθουσα μια πάγια πρακτική των πολιτικών δυνάμεων ότι όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας είναι στο εξωτερικό αποφεύγεται η κριτική εντός Ελλάδος. Την έχετε παραβιάσει επανειλημμένως. Θα σας συνιστούσα να επιστρέψετε σε αυτή την πρακτική. Εξάλλου θυμάμαι και την πρώτη δήλωση την οποία έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ -ούτε καν δεν είχα προφτάσει να βγω από τη συνάντηση με τον κ. Τραμπ- την είχατε γράψει προφανώς πιο πριν. Δεν βοηθούν όλα αυτά. Μην νομίζετε κιόλας ότι σας δίνουν πόντους εσωτερικά.
Καταλαβαίνω, έχετε αρκετά εσωτερικά προβλήματα στη διαδικασία της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ με τους «53», τους «κεντροδεξιούς», και όλες τις συνιστώσες. Τα καλά ξεμπερδέματα σας τα επιστρέφω για τα δικά σας εσωκομματικά προβλήματα.
Κλείνω με τα ζητήματα του ποδοσφαίρου. Μιλήσατε κ. Τσίπρα με ονόματα. Να μιλήσω και εγώ λοιπόν με ονόματα. Εξ όσων θυμάμαι ο κ. Μαρινάκης είναι αυτός ο οποίος σας έκανε διθυραμβικά εξώφυλλα στις εφημερίδες μέχρι που δεν τα βρήκατε κάπου. Δεν ξέρω που. Αλλά αυτός σας στήριξε με κόκκινα εξώφυλλα. Ως προς τον κ. Σαββίδη με τον οποίο πηγαίνατε αγκαλιά στη Θεσσαλονίκη, αν θυμάμαι καλά, αυτός ήταν που είχε πει ότι: «Ο Μητσοτάκης δεν θα γίνει ποτέ Πρωθυπουργός». Αφήστε τα, λοιπόν, αυτά στην άκρη κ. Τσίπρα. Εσείς τους είχατε πάρει αγκαλιά και τους δύο μέχρι που κάπου τσακωθήκατε.
