Με μεγάλη θλίψη αποχαιρετώ την Έλσα Παπαδημητρίου. Μια ακριβή προσωπική μου φίλη, εδώ και πολλά χρόνια. Μια ξεχωριστή πολιτικό με στιβαρές φιλελεύθερες αρχές, ζηλευτή κοινοβουλευτική παρουσία και ακλόνητο θάρρος γνώμης. Αλλά και μία επιστήμονα, που συνδύαζε το πλήθος των γνώσεών της με την πληθωρικότητα του χαρακτήρα της. Η Έλσα ήταν πάντα μία τολμηρή φωνή, ένας θησαυρός σκέψης και ένα μεγάλο χαμόγελο…
Είχα την τύχη να την γνωρίζω πολύ πριν ενταχθώ στην πολιτική. Να απολαμβάνω τις πρωτοπόρες απόψεις και την απολαυστική συντροφιά της. Έτσι μοιράστηκα και την αγάπη της για την Αργολίδα, την λατρεία για την Αρχιτεκτονική και την αφοσίωσή της στην Ελλάδα. Κι όχι μόνο εγώ. Γιατί από το Ναύπλιο όπου γεννήθηκε και την Καλιφόρνια όπου σπούδασε μέχρι τις διεθνείς θέσεις που υπηρέτησε και τα έδρανα της Βουλής που τίμησε επί σχεδόν 20 χρόνια, παντού θα τη θυμούνται με νοσταλγία για το πνεύμα και το ξεχωριστό ταπεραμέντο της.
Σε όλη τη γόνιμη πορεία της στα κοινά, η Έλσα έβαζε πρώτα το συμφέρον και την πρόοδο του τόπου. Χωρίς εκπτώσεις σε ό,τι πίστευε, αλλά με ευθύνη εθνική στην κάθε πράξη της. Με αταλάντευτη συνέπεια, αλλά και διάθεση ενωτική. Στις θέσεις της αιρετική και στα σπουδαία συναινετική. Διέθετε, με άλλα λόγια, όλα εκείνα τα στοιχεία που για καιρό τής προσέφεραν την εκτίμηση φίλων και αντιπάλων. Και που σήμερα κάνουν την απουσία της ακόμη πιο έντονη.
Στην οικογένειά της απευθύνω τα πιο ειλικρινή συλλυπητήρια.
