Εάν είχε τηρηθεί ο χρόνος κ. Βελόπουλε, θα μπορούσαμε να ολοκληρώσουμε τον κύκλο της συνεδρίασης ακούγοντας και τη δική σας παρέμβαση.
Λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, κ. Φάμελλε και κ. Ανδρουλάκη, για τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον Κανονισμό της Βουλής.
Και θα ξεκινήσω με τον κ. Ανδρουλάκη. Μιλήσατε 30 λεπτά. Για το νομοσχέδιο μιλήσατε τρία. Λοιπόν, εδώ, δεν είναι βήμα άσκησης γενικής έκθεσης ιδεών, είναι Κοινοβούλιο. Υπάρχει κανονισμός, υπάρχει ημερήσια διάταξη και οφείλετε να την τηρείτε. Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Φάμελλο, ο οποίος μίλησε τέσσερα λεπτά για το νομοσχέδιο.
Μιας και αναφέρεστε, λοιπόν, στον κοινοβουλευτικό έλεγχο και στην παρουσία μου στη Βουλή -γιατί ξεκινήσατε κ. Φάμελλε με κάποιες ειρωνικές μομφές σχετικά με τη συχνότητα με την οποίαν έρχομαι στο Κοινοβούλιο – πρώτον, την προηγούμενη τετραετία, η παρουσία μου στο Κοινοβούλιο και οι αντιπαραθέσεις μου με τους πολιτικούς αρχηγούς σε επίπεδο αρχηγών ήταν πολύ πιο συχνές από οποιαδήποτε άλλη φάση θυμάμαι εγώ τουλάχιστον, τα είκοσι χρόνια που είμαι Βουλευτής.
Σεβάστηκα απόλυτα τη διαδικασία του κοινοβουλευτικού ελέγχου, απάντησα σε όλες τις προ ημερησίας συζητήσεις -προκάλεσα πολλές εγώ ο ίδιος- και, δόξα τω Θεώ, δεν μπορούμε να κατηγορηθούμε ότι δεν είχαμε έναν ζωντανό κοινοβουλευτικό διάλογο την προηγούμενη τετραετία.
Για πάμε να δούμε λίγο, λοιπόν, τι έχει γίνει αυτές τις 120 μέρες; Πόσες επίκαιρες ερωτήσεις έχετε καταθέσει στον Πρωθυπουργό, κ. Φάμελλε; Μηδέν. Και έρχεστε εδώ και εγκαλείτε εμένα γιατί δεν έρχομαι να σας απαντήσω. Πόσες έχετε καταθέσει κ. Ανδρουλάκη; Μία. Δεν είναι ότι έχετε καταθέσει δέκα ερωτήσεις ας πούμε και εγκαλείτε εμένα γιατί δεν έρχομαι να σας απαντήσω.
Άρα, το ποιος κρύβεται από τη Βουλή ή μπορεί να αισθάνεται άβολα από αυτό το πλαίσιο της ζωντανής αντιπαράθεσης χωρίς γραμμένες πρωτολογίες ας το κρίνουν οι πολίτες οι οποίοι μας ακούν.
Έχουμε μία υποχρέωση να σεβαστούμε τον Κανονισμό. Προφανώς υπάρχουν ζητήματα επικαιρότητας τα οποία απασχολούν τη Βουλή και είναι λογικό. Συνήθως το κάνουμε αυτό, ξέρετε, κ. Ανδρουλάκη, στις δευτερολογίες. Εδώ δεν είναι «bon pour l’ orient», στο Ευρωκοινοβούλιο δεν τα κάνατε αυτά. Σας έκοβαν τον χρόνο στο ένα ή στα τρία λεπτά διότι αυτοί ήταν οι κανόνες της αίθουσας.
Έρχεστε εδώ, λοιπόν, μιλάτε επί παντός επιστητού και μετά εγκαλείτε και τον Πρόεδρο της Βουλής γιατί σας ζητά το αυτονόητο: να είμαστε πιο συγκρατημένοι στη διαχείριση του χρόνου ακριβώς για να μπορούμε να ακούμε και τα μικρότερα κόμματα, γιατί είμαστε μια οκτακομματική Βουλή.
Λοιπόν, έρχομαι τώρα, για να επιχειρήσω εγώ κ. Πρόεδρε αυτή τη φορά να τηρήσω το χρόνο και να δώσω, όσο αυτό είναι εφικτό, το καλό παράδειγμα, στα θέματα τα οποία ετέθησαν στις πρωτολογίες των πολιτικών αρχηγών, μη σχετιζόμενα με το νομοσχέδιο.
Λοιπόν, ως προς τη στάση μας σχετικά με το ζήτημα της μεγάλης κρίσης η οποία έχει προκύψει στη Μέση Ανατολή. Ήμασταν απολύτως σαφείς από την πρώτη στιγμή και επαναλαμβάνω αυτά τα οποία έχω πει σε πολλές ευκαιρίες εντός και εκτός Ελλάδος.
Η Ελλάδα από την πρώτη στιγμή αναγνώρισε στο Ισραήλ το αυτονόητο δικαίωμα της αυτοάμυνας μετά την όντως, θα συμφωνήσω μαζί σας, ανατριχιαστική, φρικιαστική, πρωτοφανή επίθεση την οποία δέχτηκε από μία τρομοκρατική οργάνωση εντός των εδαφών του. Είπαμε όμως, ταυτόχρονα, ότι επειδή το Ισραήλ είναι μια Δημοκρατία, ο πήχης του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι προφανώς διαφορετικός από τον μη πήχη μίας τρομοκρατικής οργάνωσης.
Είπαμε, λοιπόν, ότι η αντίδραση του Ισραήλ θα πρέπει να λάβει υπόψη το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο. Διαχωρίσαμε απόλυτα την Χαμάς από τον παλαιστινιακό λαό και από την Παλαιστινιακή Αρχή η οποία διοικεί τη Δυτική Όχθη, ισχυριζόμενοι και εμείς, όπως πολλοί άλλοι, ότι η Χαμάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση που δεν εκφράζει τον παλαιστινιακό λαό, τον ζημιώνει βαθύτατα με τη συνολική της δράση. Δεν αποτελεί συνομιλητή κανενός και η δράση της όχι απλά πρέπει να καταδικαστεί, αλλά πρέπει να ηττηθεί.
Ισχυριστήκαμε από την πρώτη στιγμή και δώσαμε μεγάλη έμφαση στην ανάγκη να υπάρξουν όχι απλά ανθρωπιστικοί δίοδοι αλλά και «ανθρωπιστικές παύσεις», διακοπή δηλαδή των πολεμικών επιχειρήσεων, προκειμένου να υποστηριχθούν οι άμαχοι της Γάζας. Είναι τραγικές οι εικόνες -θέλω να είμαι απολύτως σαφής- οι οποίες αυτή τη στιγμή εκπέμπονται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης από τη Γάζα. Χιλιάδες άνθρωποι, παιδιά χάνουν τη ζωή τους από μία επίθεση η οποία έχει κλιμακωθεί πέραν των ορίων που θα περίμενε κανείς -το λέω ευθέως και ανοιχτά- να θεωρείται ως λελογισμένη αντίδραση σε μία επίθεση που δέχθηκε το Ισραήλ. Και ήμασταν απολύτως σαφείς σε αυτό.
Δουλέψαμε και μιλήσαμε με όλες τις αραβικές χώρες με τις οποίες εξακολουθούμε να είμαστε αξιόπιστοι συνομιλητές. Ήμουν από τους ελάχιστους Πρωθυπουργούς που βρέθηκαν και στο Κάιρο και στο Ισραήλ. Και στο Κάιρο είδα τον Πρόεδρο Abbas, με τον οποίο συνομίλησα και στο τηλέφωνο. Ήταν ο Πρόεδρος Abbas στο Κάιρο, κ. Ανδρουλάκη και κ. Φάμελλε.
Και από την πρώτη στιγμή η Ελλάδα δεν άλλαξε τη θέση της περί της ανάγκης επίλυσης, πολιτικής επίλυσης του παλαιστινιακού προβλήματος στη λογική των δύο κρατών. Αυτά τα έχουμε πει με απόλυτη σαφήνεια.
Συνεργαζόμαστε με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και με άλλες χώρες για να δούμε πώς μπορούμε να αποστείλουμε ελληνική ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα και να εξασφαλίσουμε ότι αυτή θα φτάσει σε αυτούς που την έχουν μεγαλύτερη ανάγκη το συντομότερο δυνατόν.
Και ναι, δεν υπερψηφίσαμε ένα ψήφισμα το οποίο, κατά την άποψή μας, δεν ήταν ισορροπημένο. Αυτή είναι η άποψη της χώρας και δεν ήμασταν μόνοι. Η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών θεώρησαν το ίδιο, ότι αυτό το ψήφισμα, από τη στιγμή που δεν μπορέσαμε να ενσωματώσουμε την τροπολογία του Καναδά που έκανε ρητή αναφορά στην καταδίκη της Χαμάς ως τρομοκρατικής οργάνωσης, ότι αυτό το συγκεκριμένο ψήφισμα δεν ήταν ισορροπημένο και εν τέλει δεν εναρμονιζόταν και με τα εθνικά συμφέροντα.
Τα οποία εθνικά συμφέροντα σέβονται αφενός τη στρατηγική σχέση την οποία έχουμε με το Ισραήλ, αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζουν απόλυτα το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους που δεν θα υπονομεύει την ασφάλεια και τη σταθερότητα του κράτους του Ισραήλ, και βέβαια όλη την πίεση την οποία έχουμε ασκήσει στο Ισραήλ αυτή τη στιγμή και εμείς με τις όποιες δυνατότητές μας, έτσι ώστε να υπάρξει σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και να μην χάνονται αδικαιολόγητα ζωές στη Λωρίδα της Γάζας.
Και αλήθεια, κ. Ανδρουλάκη, ήρθατε και μας είπατε για την μεγάλη πολιτική παρακαταθήκη του ΠΑΣΟΚ. Και αναφερθήκατε στις εποχές του Ανδρέα Παπανδρέου και του Yasser Arafat, δεκαετία ’80, ισχυριζόμενος τι; Ότι ήταν ισορροπημένες οι σχέσεις της χώρας τότε με την ευρύτερη γειτονιά μας;
Διότι θέλω να σας θυμίσω -γιατί δεν τα θυμάστε μάλλον καλά- ότι επί εποχής Ανδρέα Παπανδρέου, η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα η οποία δεν είχε αναγνωρίσει επίσημα το κράτος του Ισραήλ. Και αυτό εσείς έρχεστε και ισχυρίζεστε τώρα κάνοντας αναφορά σε εκείνη την περίοδο, ότι ήταν ισορροπημένη πολιτική. Ή δεν τα ξέρετε, λοιπόν, οπότε καλά θα κάνετε να ενημερωθείτε και να διαβάσετε λίγο περισσότερο για την ιστορία του κόμματός σας ή πολύ απλά είστε εκτός θέματος κάνοντας αυτή τη συγκεκριμένη αναφορά.
Προσέξτε, δεν αναφέρθηκα σε άλλους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ που τήρησαν μια πιο ισορροπημένη στάση. Το κράτος του Ισραήλ αναγνωρίστηκε με απόφαση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τον Απρίλιο του 1990 και ήμασταν η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ. Και εσείς επανέρχεστε σε αυτή την περίοδο. Τι να σας πω τώρα; Από εκεί και πέρα ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.
Λοιπόν, έρχομαι τώρα στα υπόλοιπα θέματα στα οποία αναφέρθηκαν οι αξιότιμοι ομιλητές. Σας ακούω, κ. Φάμελλε και κ. Ανδρουλάκη…
(Φωνές από τα έδρανα της αντιπολίτευσης)
Σας ακούω, σας ακούω, λοιπόν, ναι, αλλά δεν είχε πάρει αγκαλιά τον Yasser Arafat ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Έτσι δεν είναι; Λοιπόν, δεν τον είχε πάρει αγκαλιά. Εντάξει; Λοιπόν…
(Φωνές από τα έδρανα της αντιπολίτευσης)
Λοιπόν, επιβαρύνετε τη θέση σας. Μην το συνεχίσετε αυτό γιατί έχετε άδικο στο συγκεκριμένο.
Λοιπόν, ακούω την επιχειρηματολογία και του κ. Φάμελλου και του κ. Ανδρουλάκη. Μου θυμίζει κάτι εφήβους οι οποίοι αποκτούν τον πρώτο τους δίσκο.
Μην έχοντας, λοιπόν, άλλον δίσκο να ακούσουν, τουλάχιστον στην ηλικία μας είχαμε ακόμα δίσκους, ακούν συνέχεια το ίδιο πράγμα, την ίδια μουσική, το ίδιο τροπάριο. Ο μεν κ. Φάμελλος, «αποκλίνετε από την Ευρώπη», «συμφέροντα», «Μητσοτάκης ΑΕ». Εσείς, κ. Ανδρουλάκη, μια μονοθεματική εμμονή -επιτρέψτε μου να το πω- με θέματα κράτους δικαίου, επαναφορά στο θέμα των υποκλοπών.
Τα ίδια ακριβώς λέγατε πριν από τις εκλογές. Η Νέα Δημοκρατία πήρε 41%, εσείς πήρατε 17% και εσείς πήρατε 12%. Αλλάξτε τροπάριο επιτέλους.
Δεν θα σας υποδείξω εγώ τι θα πείτε. Αλλά διευρύνετε λίγο την γκάμα σας. Μην είστε τόσο, επιτέλους, μονοθεματικοί σε θέματα τα οποία καταλαβαίνω ότι σας αφορούν προσωπικά. Για τα οποία έχουμε μιλήσει πολλές φορές και εδώ είμαστε να ξαναμιλήσουμε.
Αλλά, επιτέλους, αναλογιστείτε ότι μεταξύ του πριν και του μετά, δηλαδή, του πριν, του τι συνέβαινε την προηγούμενη τετραετία, και του μετά, μεσολάβησε η κρίση του ελληνικού λαού που τα έβαλε όλα αυτά τα θέματα στη ζυγαριά, όπως έχω πει πολλές φορές. Και τα θετικά τα οποία πετύχαμε και τα σφάλματά μας. Και τις δύσκολες στιγμές. Και τις φορές που αναγνωρίσαμε λάθη.
Από εκεί και πέρα, ο ελληνικός λαός έκανε μια πολιτική ετυμηγορία. Αυτό ως προς την πολιτική διάσταση του θέματος, η οποία δεν υποκαθιστά σε καμία περίπτωση το ανεξάρτητο έργο της Δικαιοσύνης.
Η κάλπη δεν ξεπλένει ένα ενδεχόμενο αδίκημα, αυτό είναι δουλειά της Δικαιοσύνης να το ερευνήσει. Αλλά γιατί να παρέμβουμε; Γιατί παρεμβαίνουμε αυτή τη στιγμή στο έργο της Δικαιοσύνης; Εσείς κάνατε μια ολόκληρη ανάλυση. Μας είπατε περίπου ότι ξέρατε -κατάλαβα εγώ- ότι θα ασκηθούν διώξεις, ότι κάτι θα κάνουν οι ανακριτές και γι’ αυτό η υπόθεση πήγε σε ανώτατο.
Εσείς πού τα ξέρετε όλα αυτά; Μας είπατε ότι ξέρατε ότι η ΑΔΑΕ θα βάλει πρόστιμο. Και εσείς πού το ξέρατε αυτό; Πού το ξέρατε; Σας ρωτώ εγώ. Αν είναι τόσο ανεξάρτητη αυτή η Αρχή και αν δεν είναι σουρωτήρι με ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με το ΣΥΡΙΖΑ, πού τα ξέρατε επιτέλους όλα αυτά εσείς για να τα γνωρίζετε; Και εν πάση περιπτώσει, μιας και μιλάμε για την ΑΔΑΕ και για την «ανίερη συμμαχία» που μας κατηγορήσατε ότι αναπτύξαμε με τον κ. Βελόπουλο, κοιτάξτε, μπορείτε να μας κατηγορήσετε για το ανάποδο. Το ανάποδο ισχύει.
Πόσους μήνες είχε λήξει η θητεία των μελών της ΑΔΑΕ; Πόσους μήνες; Εννιά; Δέκα; Έντεκα; Δεν είμαι σίγουρος. Και ακριβώς επειδή δεν θέλαμε να κατηγορηθούμε προεκλογικά ότι τα αλλάζουμε με βάση τον Κανονισμό της Βουλής και αυτό το οποίο ορίζει ο Κανονισμός της Βουλής. Δηλαδή θέλατε εσείς, είναι σύννομο με το κράτος δικαίου, μέλη των οποίων η θητεία έχει λήξει εδώ και πολλούς μήνες, να παραμένουν στη θέση τους επειδή εσάς σας βολεύει πολιτικά; Και αυτό είναι συμβατό με το κράτος δικαίου, είναι απολύτως φυσιολογικό; Είναι νορμάλ να γίνεται αυτό επειδή σας βολεύει;
Λοιπόν, κοιτάξτε, κ. Ανδρουλάκη, μια και καλή. Επειδή για τα θέματα του κράτους δικαίου έχω κουραστεί να ακούω «την υποχώρηση της Ελλάδος», «η Ελλάδα περίπου μπανανία στα θέματα αυτά».
Είστε προερχόμενος από την Ευρωβουλή και γνωρίζετε πολύ καλά ότι υπάρχει ένας τελικός κριτής, ο οποίος κρίνει την αποτελεσματικότητα και τις επιδόσεις όλων των κρατών-μελών ως προς τα θέματα κράτους δικαίου. Και είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή -τα γνωρίζει καλά και ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος, υπήρξε Υπουργός Δικαιοσύνης. Συνεργαστήκαμε σε πολλά θέματα με την Επιτροπή, για τα οποία δεχθήκαμε δικαιολογημένες υποδείξεις.
Η Ελλάδα στα θέματα κράτους δικαίου, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σημειώνει διαρκή πρόοδο. Αυτό λέει η Ευρώπη. Τώρα το τι λέτε εσείς, ο κ. Ράμμος και όποιος άλλος μπορεί να έχει τη δική του ατζέντα, αφορά εσάς και τους συνομιλητές σας. Αυτό λέει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Και κλείνω, τώρα ως προς, κ. Φάμελλε, όλα αυτά τα οποία λέτε για το πόσο αποκλίνουμε από την Ευρώπη και στα θέματα των οικονομικών επιδόσεων.
Κοιτάξτε, την προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκαν στην Ελλάδα όλοι οι κεντρικοί τραπεζίτες της Ευρωζώνης και η Ελλάδα εισέπραξε μία σειρά από εξαιρετικά κολακευτικά σχόλια.
Από αυτούς οι οποίοι, θέλω να θυμίσω, υπήρξαν από τους αυστηρότερους επικριτές μας. Από αυτούς που σε ένα βαθμό μπορεί να θεωρηθούν και συνυπεύθυνοι για το γεγονός ότι η Ελλάδα πλήρωσε πολύ βαρύ τίμημα λιτότητας τη δύσκολη περίοδο μετά την χρεοκοπία της.
Και έρχονται όλοι, όλοι και αναγνωρίζουν την τεράστια πρόοδο της χώρας. Το γεγονός ότι η Ελλάδα σήμερα είναι πρωταγωνίστρια στην ανάπτυξη από εκεί που ήταν ουραγός, ότι η ανεργία διαρκώς αποκλιμακώνεται, ότι προσελκύουμε πια σημαντικές ξένες επενδύσεις.
Ότι ναι, ανακτήσαμε την επενδυτική βαθμίδα. Το λέτε ωσάν να είναι κάτι φυσιολογικό και εύκολο. Γιατί δεν το έκαναν οι προηγούμενοι τότε αν ήταν τόσο εύκολο; Ήμασταν συνεπείς, είπαμε ότι θα ανακτήσουμε την επενδυτική βαθμίδα τρεις μήνες μετά τις εκλογές και το πετύχαμε.
Και έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε ακόμα. Βεβαίως και υπάρχουν μεγάλα προβλήματα. Γνωρίζουμε πολύ καλά τον πόνο των νοικοκυριών, ειδικά των ασθενέστερων νοικοκυριών, και τη δύσκολη μάχη αντιμετώπισης της ακρίβειας, η οποία δεν αντιμετωπίζεται με λύσεις που μπορεί να φαίνονται εύκολες, όπως η μείωση του ΦΠΑ. Χρειάζεται πολλή και συστηματική δουλειά και θα συνεχίσουμε να την κάνουμε.
Υπάρχουν μάχες που θα χάσουμε και μάχες που θα κερδίσουμε, αλλά αυτό δεν μπορεί να ακυρώσει τη συνολική εικόνα προόδου της χώρας. Και σημαντικής βελτίωσης της εικόνας της σε σχέση με το πού βρισκόταν πριν από κάποια χρόνια.
Τώρα, να κλείσω με κάποιες αναφορές στο νομοσχέδιο, συγγνώμη ξέφυγα λίγο κ. Πρόεδρε, αλλά αναγκάστηκα στη δευτερολογία μου να απαντήσω σε όλα αυτά τα οποία είπατε εκτός νομοσχεδίου. Αν δεν μιλούσατε γι’ αυτά δε θα μιλούσα κι εγώ.
Λοιπόν, αναφερθήκατε κ. Ανδρουλάκη στην ανάγκη -και μας το είπατε με στόμφο- να υπάρχει «διεθνής διαγωνισμός», έτσι δεν είπατε; Αυτό κάνουμε. Η προκήρυξη η οποία θα βγει είναι ουσιαστικά μία πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για όσους, εντός και εκτός Ελλάδος, θέλουν να συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία, με πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές. Αυτό δεν είναι; Είναι κάτι διαφορετικό; Όχι, κ. Ανδρουλάκη. Κάνουμε, λοιπόν, ακριβώς αυτό το οποίο μας υποδεικνύετε, με τις προϋποθέσεις και τους όρους που έχουμε θέσει.
Αναφερθήκατε στη συνέντευξη. 800 μόρια η συνέντευξη. Από πόσα συνολικά; Πόσα μόρια είναι αυτά τα οποία δεν σχετίζονται με τη συνέντευξη, ξέρετε; Είπατε 600. Λάθος, 2.200 είναι, γιατί σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και το τεστ δεξιοτήτων και όλη η αξιολόγηση που δεν αφορά στη συνέντευξη. Άρα, ας έχουμε μία αίσθηση του πόσο ισορροπημένο είναι τελικά το σύστημα το οποίο καλούμαστε να εφαρμόσουμε.
Και κλείνω με τη μνημειώδη φράση του κ. Φάμελλου, ο οποίος μας είπε πώς, ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στη μεγαθυμία του και στη διάθεσή του να μην δώσει καμία ένδειξη, να μην μας περάσει καν από το μυαλό ως υπονοούμενο ότι μπορεί να έχει οποιαδήποτε κομματική αντιπαράθεση με τους προηγούμενους, πώς κρατήσατε, λέει, τους διοικητές των νοσοκομείων.
Λοιπόν, τροπολογία του Υπουργού Υγείας κ. Κουρουμπλή που κατατέθηκε στη Βουλή, 24 Ιουνίου 2015, προέβλεπε την παύση των διοικητών και αναπληρωτών διοικητών των νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ με ορισμό νέων με νόμο. Ε, να θυμάστε τουλάχιστον αυτά που έχετε κάνει.
